Στις 30/09 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε το 1^ο Χαριστικό – Ανταλλακτικό Παζάρι στην κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου στο Αγρίνιο. Στόχος του παζαριού ειναι η συνεισφορά στο χτίσιμο δομών αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία και η δημιουργία σχέσεων αλληλοβοήθειας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, γιατί ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς.

Από νωρίς άρχισε να μαζεύεται κόσμος για να στήσει πάγκους με ρούχα (παιδικά, γυναικεία, αντρικά), είδη οικιακής χρήσης, βιβλία, παιχνίδια, γραφική υλη κτλ.

Το παζάρι ήταν χαριστικό, αλλά αρκετοί κάτοικοι του αγ. Κων/νου, αντιλήφτηκαν και την ανταλλακτική του λογική και έφεραν αρκετό υλικό για το ενισχύσουν. Ήταν πρώτη φορά που στην πλατεία του αγ. Κων/νου έγινε εκδήλωση με τα χαρακτηριστικά της αυτοοργάνωσης, αδιαμεσολάβητα και αντιεμπορευματικά.

 Η πρωτοβουλία διευρύνθηκε, το εγχείρημα άνοιξε κοινωνικά, ενώ αρκετοί κάτοικοι δεσμευτήκαν για επιπλέον ενίσχυση και στήριξη του παζαριού.

Συνεπώς, ετοιμαζόμαστε για το επόμενο…

(Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε σε 400 αντίτυπα –με την μορφή τετρασέλιδου – στις γειτονιές του αγ. Κωνσταντίνου) 

1^ο Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι

Πάρτε ό,τι χρειάζεστε, φέρτε ότι δεν χρησιμοποιείτε.

Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς.Η φτώχεια και η ανέχεια θα ενταθούν και θα διευρυνθούν σε ακόμα περισσότερα κοινωνικά κομμάτια. Δεν περιμέναμε, όμως, κάτι διαφορετικό, από ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Βέβαια, όλοι αυτοί, που αποτελούν την οικονομική και πολιτική εξουσία, μια χαρά θα συνεχίσουν να ζουν τη ζωούλα τους, προστάζοντάς μας να κάνουμε υπομονή, να πληρώνουμε χαράτσι και «φόρους αλληλεγγύης» και να «κάτσουμε στα αυγά μας».

Εμείς όμως από την πλευρά μας τι μπορούμε να κάνουμε;

Είμαστε πεπεισμένοι, πως για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση, οφείλουμε δημιουργήσουμε δομές μέσα στην κοινωνία που να βασίζονται στην αλληλεγγύη την αλληλοβοήθεια, την αυτοοργάνωση και την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Έτσι, λοιπόν, μια πρωτοβουλία ατόμων, που ζουν και κινούνται στην πόλη του Αγρινίου και των περιχώρων της, διοργανώνει το 1^ο χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι στην κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου. Η επιλογή της περιοχής έχει την σημασία της, μιας και η  ιστορία της συνοικία αυτής, ξεκινάει μετά τη μικρασιατική καταστροφή, όταν εκεί δημιουργήθηκε ένας καταυλισμός για να στεγάσει τους πρόσφυγες από Μικρά Ασία.

Τί είναι όμως το Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι;

Στον κόσμο των εμπορευμάτων, που οι έννοιες «τιμή» και «κέρδος» κουμαντάρουν τις ζωές μας, επιχειρούμε την πραγμάτωση εγχειρημάτων ανταλλαγής και ελεύθερης διάθεσης αγαθών. Στο παζάρι αυτό, θα υπάρχουν ρούχα (παιδικά, γυναικεία, αντρικά), βιβλία, cd, dvd, είδη οικιακής χρήσης κτλ, τα οποία θα προσφέρονται χωρίς αντίτιμο. Ένα μεγάλο μέρος των πραγμάτων είναι χρησιμοποιημένα, αλλά βρίσκονται σε καλή κατάσταση (πχ τα ρούχα είναι πλυμένα και καθαρά).

Και που βρέθηκαν όλα αυτά;

Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε το παζάρι, ψάξαμε στις ντουλάπες και ράφια του σπιτιού μας, για πράγματα που ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά δεν τα χρησιμοποιούσαμε πια. Το ίδιο ζητήσαμε να κάνουν και φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι, συγγενείς… Συλλέξαμε όλα αυτό το υλικό, το ταξινομήσαμε, με στόχο να διατεθεί στο παζάρι στον αγ. Κωνσταντίνο. Επίσης για να μπορέσει να συνεχιστεί, αλλά και να ενισχυθεί αυτό το εγχείρημα, είναι απαραίτητη και η συνεισφορά όλων μας. Συνεπώς, όποιος και όποια θέλει,  μπορεί να πράξει ομοίως και να φέρει πράγματα στο τόπο του παζαριού, είτε για να διατεθεί επί τόπου, είτε για να κρατηθεί για το επόμενο παζάρι.

Και γα ποιο λόγο το κάνουμε;

Δεν ανήκουμε σε κάποιο κόμμα, άρα δεν επιζητούμε ψήφους. Ούτε σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα, που γυρεύει «πιστούς» και ανταλλάγματα. Προάγουμε την αμφισβήτηση της κατανάλωσης και του τρόπου παραγωγής, χωρίς «φιλανθρωπίες» και «ελεημοσύνες». Συνεισφέρουμε στο χτίσιμο κοινωνικών δομών αλληλεγγύης και σχέσεων που βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη, μακριά από ρατσισμό και ξενοφοβία.

Απέναντι στον ατομισμό, προτάσσουμε την συλλογικότητα και την αλληλεγγύη

Για να ξανανιώσουμε τη ζεστασιά του μοιράσματος, της αλληλοβοήθειας και της επικοινωνίας.

1^ο Χαριστικό- Ανταλλακτικό Παζάρι

Κεντρική πλατεία της συνοικίας του αγ. Κωνσταντίνου

Παρασκευή 30/09, ώρα 19:00

κατάληψη Apertus

Είναι ολοφάνερο πια ότι το κράτος και το παρακράτος αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο εμπρησμός του Απριλίου από “αγνώστους” του παρακράτους δεν είχε το επιθυμητό γι’ αυτούς αποτέλεσμα, αφού η κατάληψη επιδιορθώθηκε και συνέχισε να λειτουργεί. Γι’ αυτό, το επίσημο αυτή τη φορά κράτος αποφάσισε να συνεχίσει το έργο από εκεί που είχε μείνει, στέλνοντας την αστυνομία να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Αυτή τη φορά δεν έβαλαν φωτιά, αλλά διέρρηξαν το χώρο, αναποδογύρισαν σακκούλες με ρούχα και παιδικά παιχνίδια και συρτάρια με γραφική ύλη. Αφού δεν βρήκαν… ναρκωτικά, εκρηκτικά, όπλα, λαθραία τσιγάρα και αλκοόλ, βρήκαν τα εξής συγκλονιστικά πειστήρια, τα οποία και κατασχέθηκαν προς περαιτέρω ανάλυση: ένα βιβλίο πρακτικών της συνέλευσης και ένα μικρό φουρνάκι με ύποπτο χρονοδιακόπτη…(;!) Επίσης αφαίρεσαν σαν διαρρήκτες μία επικίνδυνη τηλεόραση και ένα σκληρό δίσκο με τραγούδια ! !

Η τακτική αυτή της αστυνομίας εφαρμόζεται τελευταία όλο και συχνότερα σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και καταλήψεις. Οι καταλήψεις “Libertatia”, το “Σχολείο” και το “Ορφανοτροφείο” στη Θεσσαλονίκη και η “Πατησίων & Σκαραμαγκά” στην Αθήνα, δοκίμασαν φέτος την ίδια τακτική εισβολής. Πάντα με “ανώνυμες καταγγελίες” για δήθεν ναρκωτικά ή διαμονή μεταναστών, οι μπάτσοι έχουν ανακαλύψει τη νέα μόδα στην καταστολή αγωνιζόμενων κοινωνικών ομάδων. Στα δύο χρόνια της ύπαρξής της, η Κατάληψη Ελαία έχει καλέσει σε πάρα πολλές απεργίες και πορείες, έχει διοργανώσει πολιτικές συζητήσεις και κοινωνικές εκδηλώσεις, έχει δημιουργήσει αγροκολλεκτίβα για την από κοινού καλλιέργεια της γης, χαριστικό παζάρι, δωρεάν μαθήματα, όπως αυτά των ελληνικών για μετανάστες, θεάτρου, φωτογραφίας, χορού, καποέιρα, ενώ μέχρι και οι θεατρικές παραστάσεις, οι συναυλίες της, τα γλέντια και τα πάρτυ της κινούνται μακριά από την κυρίαρχη λογική της εμπορευματοποίησης και του κέρδους. Φαίνεται ότι στον καιρό της τραπεζόφιλης νεοφιλελεύθερης χούντας οι χώροι που ενοχλούν την εξουσία πρέπει να τρομοκρατούνται και να φιμώνονται. Όπως άλλωστε οφείλουν να φοβούνται και να υπακούουν και όλοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας.

Εμείς από την πλευρά μας καλούμε σε συνέλευση την Πέμπτη 22.9.2011 ώρα 18.00, στο καφενείο την Παρασκευή στις 21.00 και σε αυτοοργανωμένο γλέντι με φαγοπότι την Κυριακή 25.9.2011, στις 14:00.

Η κατάληψη συνεχίζει τη λειτουργία της και εντείνει τη δράση της. Η τρομοκρατία τους δεν θα βρει έδαφος στην Ελαία.

κατάληψη Ελαία

Ξημερώματα Πέμπτης 15/09/2011 και ώρα 3:30π.μ η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι, δέχεται εμπρηστική επίθεση. Αποτέλεσμα της πυρκαγιάς είναι να καταρρεύσει η στέγη και να καούν 4 δωμάτια του κτιρίου. Η Έπαυλη Κουβέλου, που τελεί υπό κατάληψη από τις 7 Απριλίου του 2010, αποτελεί για εμάς στέγη των πολιτικών μας ιδεών και ορμητήριο των πολιτικών μας δράσεων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα με πρόταγμα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές δομές καταφέραμε να καθαρίσουμε το χώρο και να τον καταστήσουμε λειτουργικό, να πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, καθώς και να παρέμβουμε στην τοπική κοινωνία με δράσεις αντιπληροφόρησης.

Σε περίοδο συστημικής κρίσης, (πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θεσμικής) και ενώ παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής όξυνσης και κοινωνικού αναβρασμού, το κράτος επιλέγει να θωρακιστεί εντείνοντας το βαθμό καταστολής για να διατηρήσει τη θέση ισχύος του. Στόχος του είναι να «χτυπήσει» κάθε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στους σχεδιασμούς του. Τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος δρα εναντίον τους με εκκενώσεις, έρευνες και αποδόσεις κατηγοριών που πολλές φορές συνοδεύονται από υπέρογκες εγγυήσεις. Κι αυτό διότι αποτελούν εστίες πολιτικών ζυμώσεων, συσπείρωσης των αγωνιζόμενων και συλλογικοποίησης της δράσης τους.

Η πολιτική δράση τέτοιων εγχειρημάτων, που αυξάνονται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο, είναι φυσικό να βρίσκει απέναντί της και διάφορες νεοφασιστικές ομάδες. Ομάδες που ενοχλούνται άμεσα από τα προτάγματα που προβάλλονται από αυτούς τους χώρους, όπως αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κοινωνικών υποκειμένων χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Οι εμπρηστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και στέκια αποτελούν συνηθισμένη τους τακτική, καθώς έχουν σημειωθεί επίσης και κάποιοι τραυματισμοί συντρόφων που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τη σύμπραξη κράτους και παρακράτους σε συμμορίτικα χτυπήματα, όχι μόνο ενάντια σε πολιτικούς χώρους αλλά και σε πογκρόμ μεταναστών, πορείες κλπ.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την εμπρηστική επίθεση που έγινε στην κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου ως αναμενόμενη στάση του πολιτικού μας εχθρού, που πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να μας φοβίσει και να αποδυναμώσει την πολιτική μας συλλογικότητα. Τέλος ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν αποτελεί χτύπημα σε μια μεμονωμένη ομάδα αλλά σε έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο. Έναν χώρο που βασισμένο στις αρχές της αλληλεγγύης συσπειρώνεται και αντιστέκεται δυναμικά σε τέτοιου είδους φασιστικές επιθέσεις.

10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου
Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι

Λίγα λόγια για τις ταινίες

 Ο Άρχοντας των Μυγών

Μια ομάδα σχολιαρόπαιδων, μεταφέρεται αναγκάστηκα σε ένα έρημο νησί. Εκεί τα παιδία, επιδιώκουν να αυτοοργανωθούν και να επιβιώσουν.

Αρχικά, χωρίς την κηδεμονία και τις επιβολές των μεγάλων, απολαμβάνουν με χαρά την πρωτόγνωρη εμπειρία της επαφής με την φύση. Όμως, ο καιρός της αθωότητας, τελειώνει σύντομα…

Η τάση για επιβολή και ο φόβος μπροστά στο άγνωστο θα φέρουν ρήξεις, συγκρούσεις και διαχωρισμούς. Τα παιδία που ανήκουν στις ανώτερες κοινωνικά τάξεις, θα μετατραπούν σε κυνηγούς των πιο αδύναμων παιδιών. Τελικά το μίσος και η βία θα κυριαρχήσουν και η μικρή τους κοινωνία θα εκφυλιστεί σταδιακά σε αγέλη αγρίων. Τα παιδιά καταλήγουν να αναπαράγουν την συμπεριφορά και τα πρότυπα των μεγάλων, με τις σχέσεις που αναπτύσσουν να αποτελούν αντανάκλαση του πραγματικού κόσμου…

Μια αλληγορική ιστορία επιβίωσης και βιαιότητας, που περιστρέφεται γύρω από την προβληματική αναδιοργάνωση μιας κοινωνίας με τα ένστικτα στη θέση των άγραφων κανόνων, εξερευνά τον τρόμο που έρχεται με το χαμό κάθε ελπίδας, και περνά ένα ισχυρό αντιπολεμικό μήνυμα με το ξεσκέπασμα της ακατανίκητης επιθυμίας για επικράτηση.  Παράλληλα, γίνεται αναφορά και στην στρατηγική της επικράτησης του μεταφυσικού φόβου που διαδίδουν οι θρησκείες, μέσω ενός αρχέτυπου συμβολισμού.

 Στάσου Πλάι Μου

«I don’t shut up. I grow up. And when I look at you, I throw up»

Δεν έχει σημασία τι γλώσσα μιλάς, σε ποιο κομμάτι της Γης γεννήθηκες, αν είσαι αγόρι ή κορίτσι. Για να είναι το βλέμμα σου καθαρό, οφείλεις να  παλεύεις κάθε μέρα για να είσαι αξιοπρεπής.

Γιατί έτσι σίγουρα έχεις υπάρξει 12χρονο παιδί. Που, έστω και για μια φορά, έχει νοιώσει παρεξηγημένο, ανεπιθύμητο, ολομόναχο, εκτός τόπου και χρόνου, με μια φλογερή αλλά και τρομακτική επιθυμία φυγής. Σαν τον Κρις του φιλμ που εύχεται: «Μακάρι να μπορούσα να πάω κάποιου όπου κάνεις δεν με ξέρει. Υποθέτω όμως πως είμαι πολύ φοβητσιάρης, ε;». «Σε καμιά περίπτωση» είναι η απόλυτη απάντηση του φίλου του Γκόρντι. Οι δύο τους, παρέα με τους άλλους δύο κολλητούς τους, έχουν αφήσει πίσω τους τις προκαταλήψεις από γονείς, συγγενείς, συμμαθητές, δασκάλους… Αλογόκριτοι και μακριά από τον ενήλικο κυνισμό,  εξορμούν στην ανοχή της φύσης, αναζητώντας κάτι που τελικά θα τους μεγαλώσει απότομα. Μα σημασία, για μια ακόμη φορά, δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ίδιο το ταξίδι. Ένα ταξίδι γλυκόπικρο και βίαιο. Το Στάσου Πλάι Μου, περιγράφει τα μετέωρα χρόνια μιας χαμένης παιδικής ηλικίας, ανάμεσα στον άγουρο και στον ώριμο εαυτό μας. Που ίσως να μην ήταν τα καλυτέρα: οι καταναγκασμοί, οι απειλές και οι επιβολές καιροφυλακτούσαν για να τσακίσουν τις χαρές των πρωτόγνωρων εμπειριών.  Αυτά τα χρόνια, ωστόσο, ήταν σίγουρα τα πιο καθαρά, γεμάτα δυνατότητες και υποσχέσεις. Τότε, όπως και τώρα, το μέλλον ήταν μπροστά μας, με την διαφορά ότι σήμερα στρέφουμε συνεχώς το βλέμμα πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Ξανά και ξανά. Για να θυμηθούμε.

Προφανώς κάτι έχει χαθεί, κάτι λείπει.

Και ας μην προσποιούμαστε άγνοια.

Δεν μπορούμε να βρούμε αυτό που έχει χαθεί, αν ο καθένας είναι μόνος του. 

κείμενο της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Σήμερα Παρασκευή 29 Ιουλίου στις 10.30 το πρωί, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στη κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά με οργανωμένη επιχείρηση.

Λίγα λεπτά αργότερα ένας σύντροφός μας έφτασε στο σημείο και απαίτησε να είναι παρών στη διαδικασία της έρευνας. Έπειτα από μισή ώρα ο σύντροφος προσήχθη και οδηγήθηκε στο Α.Τ. Ομονοίας. Την ίδια ώρα αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες συγκεντρώθηκαν λίγα μέτρα πιο κάτω, μπροστά από το αρχαιολογικό μουσείο, και επιχείρησαν να προσεγγίσουν το κτίριο με σκοπό να μάθουν τα αίτια της εισβολής. Η απάντηση των μπάτσων ήταν άμεση. Ο κόσμος απωθήθηκε βίαια χωρίς καμία εξήγηση και πάλι.

Στη προσπάθειά τους να καλλιεργήσουν ένα τοπίο σύγχυσης και να κερδίσουν περισσότερο χρόνο προκειμένου να βρουν μια αιτιολογία ικανή να στηρίξει την εισβολή αυτή, διαρρέουν άκρως συγκεχυμένες και αντιφατικές μεταξύ τους πληροφορίες.  Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μέχρι στιγμής να μη γνωρίζουμε αν πρόκειται για έρευνα ή εκκένωση της κατάληψης.

Σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών και ταξικών αναταραχών και αντιστάσεων, κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν την ολοκληρωτική αφαίμαξη των ζωών μας. Η  ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης διαρκώς βαθαίνει και η πολιτική εξουσία στην προσπάθεια της να διασωθεί οργανώνει την αντεπίθεσή της. Η σκλήρυνση της κατασταλτικής στρατηγικής και η ωμή βαρβαρότητα απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι που αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της σιωπής αποτελεί εγγυημένη συνταγή για το κράτος. Έτσι και οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι των ριζοσπαστικών εγχειρημάτων και δράσεων, δεν παύουν να βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο της καταστολής, είτε με αλλεπάλληλες φασιστικές επιθέσεις είτε με οργανωμένες επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ. Στόχος τους παραμένει πάντα η καλλιέργεια ενός κλίματος φόβου και επιδίωξή τους η απομόνωση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου από το πεδίο των κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων.

Στις 19 Μαρτίου του 2009 αποφασίσαμε την επανοικειοποίηση του εγκαταλειμμένου κτιρίου της οδού πατησίων 61 και σκαραμαγκά με σκοπό να εδαφικοποιήσουμε στο χώρο αυτό κάποιες από τις διαθέσεις και τις επιθυμίες μας, προκειμένου να το μετατρέψουμε σε ένα ορμητήριο της ζωής που θέλουμε. Να το μετατρέψουμε σε ένα ανοιχτό κοινωνικό χώρο όπου αυτοοργανωμένα, συντροφικά και συλλογικά θα αποτελέσουμε ένα μέρος της συνωμοσίας για την καταστροφή αυτού του κόσμου. Ενάντια σε κάθε μορφή ιεραρχίας και εξουσίας, ενάντια σε κάθε πολιτική και εμπορευματική διαμεσολάβηση. Από τότε μέχρι σήμερα συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Δεν μας φοβίζουν μας εξοργίζουν!

Θα μας βρουν απέναντί τους

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τις ζωές μας

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Για περισσότερη ενημέρωση στον ιστοχώρο της κατάληψης 

* στο πάρτυ θα λειτουργήσει κάβα για την οικονομική στήριξη των μεταναστών στην Ηγουμενίτσα (αγορά ειδών πρώτης ανάγκης), καθώς και για την ενίσχυση των κινηματικών υποδομών της κατάληψης apertus.

Μεσοπρόθεσμο, μνημόνιο, τρόικα, ΔΝΤ, επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση, λέξεις που οι εξουσιαστές τον τελευταίο χρόνο αποφάσισαν να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιο και τις ζωές των ανθρώπων. Αν και άργησε η πραγματική κατανόηση όλων αυτών των εννοιών, θέλοντας να μη φοβίσουν ή εξεγείρουν τους υπηκόους τους, όλοι ένιωσαν ότι σίγουρα δεν ήταν για κάλο. 

Σήμερα που όλοι πλέον γνωρίζουν ότι τους εξαπάτησαν για μια φορά ακόμα προς όφελος του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου μέσω των τραπεζών, των κομμάτων και των συνεργατών τους, καλούμαστε να δώσουμε μια ακόμα μάχη ενάντια σε όλους αυτούς που νέμονται τον κοινωνικό πλούτο. Αφού διακόρευσαν τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία ζητούν τώρα τα ρέστα από ένα λαό που η ανεργία ξεπέρνα το 40%, ο μέσος πληθυσμός ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς δημόσια παιδεία – υγεία, με λεηλατημένο και ανενεργό τον πρωτογενή τομέα παραγωγής, σε αγρότες και εργάτες, με χιλιάδες λουκέτα σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (οι μεγάλες την κάνανε νωρίς για έξω) και όλα αυτά κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της πτώχευσης. 

Όσο και αν μας φαίνεται αστείο, ζητούν τη συναίνεση των κομμάτων και του λαού έτσι ώστε το μακελειό που θα ακολουθήσει να είναι ευθύνη όλων και όχι μόνο δική τους. Με τεχνάσματα και πολιτικά τερτίπια (βλ. ανασχηματισμούς) θέλουν να δείξουν ότι κατανοούν την οργή μας και προσπαθούν να σώσουν τον τόπο. Επικαλούνται την πατρίδα, το έθνος, την εθνική κυριαρχία έτσι ώστε να πείσουν για την αναγκαιότητα των θυσιών.  Εμείς όμως δεν ξεχνάμε όλους αυτούς που θυσίασε το ελληνικό κράτος από την εποχή των αγροτικών εξεγέρσεων στη Θεσσαλία και στη Στέρεα, έως τις δολοφονίες της μεταπολίτευσης σε διαδηλώσεις και στο δρόμο. Όλες αυτές είναι δολοφονίες του Ελληνικού κράτους και το αίμα όσων χαθήκαν θα τρέχει για πάντα στους δρόμους του αγώνα. Ενός αγώνα που η μαύρη σημαία θα είναι το πένθος μας και η οργή μας και όχι η ψευτοπερηφάνεια ενός σάπιου εκ θεμελίων συστήματος.  

Καμιά συνδιαλλαγή, καμιά υποχώρηση στους εχθρούς του ανθρώπινου γένους, να γίνει το μνημόνιο το μνήμα τους. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους φοιτητές της Χιλής που επέλεξαν την κάθετη ρήξη και τη σύγκρουση με το κράτος σε σκληρές οδομαχίες απαιτώντας το δικαίωμα για δημόσια παιδεία.

 ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ  –  ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ  –  ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ 

ΝΑ  ΠΑΡΟΥΜΕ  ΤΗ  ΖΩΗ  ΜΑΣ  ΣΤΑ  ΧΕΡΙΑ  ΜΑΣ 

28 Ιούνη / συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία / ωρα 11:00πμ

Συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών και αλληλέγγυων Αγρινίου

Αγρίνιο 26-6-2011

Σήμερα, 20 Ιουνίου, η αστυνομία, μετά από αίτημα της εκκλησίας, πραγματοποίησε «έφοδο» στονΕλεύθερο Κοινωνικό Χώρο «Σχολείο» για τη μάθηση της ελευθερίας, με την παράλληλη υποστήριξη μια ομάδας των ΜΑΤ που βρισκόταν έξω από το κτίριο.Θα μπορούσαμε να απορήσουμε γιατί χρειάζεται οποιοσδήποτε την συνδρομή της αστυνομίας για να μπει σε έναν χώρο που είναι ανοιχτός και προσβάσιμος από όλους καθημερινά, καταλαβαίνουμε ωστόσο πολύ καλά γιατί αισθάνεται η εκκλησία αυτήν την ανάγκη, καθώς ο χώρος αυτός βρίσκεται μακριά από τις λογικές και τις πρακτικές της, μακριά από κάθε λογική κέρδους. Είναι φανερό λοιπόν ότι η κίνηση αυτή έγινε για να εκφοβίσει και να στοχοποιήσει κάθε άνθρωπο που θα μπορούσε να βρίσκεται στο χώρο την στιγμή εκείνη.

Το εγχείρημα του «Σχολείου», λειτουργεί αυτοοργανωμένα και αμεσοδημοκρατικά, μέσα από ανοιχτές διαδικασίες, στις οποίες συμμετέχει πλήθος κόσμου, που δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση μια κλειστή ομάδα ανθρώπων, όπως προσπαθεί να το παρουσιάσει η εκκλησία. Μέσα στο «Σχολείο» γίνονται καθημερινά πλήθος δραστηριοτήτωνκαι εκδηλώσεων, από ελεύθερα μαθήματα μέχρι πολιτικές συζητήσεις σε μια προσπάθεια να βρούμε συλλογικά και από τα κάτω, χωρίς διαμεσολαβητές, και αρχηγούς λύσεις στις ανάγκες μας, με προτάγματα μας την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και την αντίσταση σε ό,τι εξευτελίζει τις ζωές μας.

Η εκκλησία μην μπορώντας να κατανοήσει πώς ένα τέτοιο εγχείρημα μπορεί να είναι αυθόρμητο, αμεσοδημοκρατικό και υποστηρίζοντας πάντα το οικονομικό της όφελος, εξατομικεύει τις ευθύνες, στοχοποιεί και προσπαθεί να εξοντώσει οικονομικά και νομικά ανθρώπους και μόνο για την παρουσία τους σε έναν τέτοιο χώρο. Και πώς να καταλάβουν αυτοί που σε καιρούς κρίσης διατηρούν την αμύθητη περιουσία τους αλώβητη, ότι είναι ανάγκη πλέον της κοινωνίας σε τέτοιους καιρούςκαι ζήτημα αξιοπρέπειας να αυτοοργανώνεται σε τέτοια εγχειρήματα, να δρα συλλογικά και να πειραματίζεται στην άμεσοδημοκρατία, από ελεύθερους κοινωνικούς χώρους μέχρι τις πλατείες στις γειτονιές.

Τέλος, δεν θεωρούμε καθόλου τυχαίο ότι οι κυρίαρχες λογικές εντείνουν την καταστολή απέναντι σε τέτοιους χώρους και απέναντι στην κοινωνία που αντιστέκεται.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ «ΣΧΟΛΕΙΟΥ» ΚΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ

ΠΟΡΕΙΑ 21/6 ΣΤΙΣ 10:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

oΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

oΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

oΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ «ΣΧΟΛΕΙΟ»ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ