Αφίσα από την ομάδα «ολικοί αρνητές στράτευσης από τα γιάννινα» που κολλιέται στην πόλη.
Μέσα σε περίπου 40 ημέρες, 4 αναρχικοί ολικοί αρνητές στράτευσης κάθισαν ή θα καθίσουν στο εδώλιο του στρατοδικείου στο ΡΟΥΦ κατηγορούμενοι για το διαρκές αδίκημα της «ανυποταξίας σε ειρηνική περίοδο». Πρόκειται για τους συντρόφους Κωσταντή Γουνιτσιώτη, Μωϋσή Στράτο, Παύλο Χριστόπουλο και Μπάμπη Τσιλιανίδη.
Αναμενόμενο, θα πει κανείς. Άλλωστε, ποτέ δεν απέκρυψαν την επιλογή τους, ποτέ δε ζήτησαν επιείκεια ή ευεργετήματα, ποτέ δεν «έβαλαν μέσο» για μια γνωμάτευση, ποτέ δεν αρνήθηκαν ότι εχθρεύονται τους καραβανάδες και το έθνος/κράτος τους. Όμως, αν οι διώξεις τους τοποθετηθούν στο μεγαλύτερο κάδρο των εξελίξεων στην εσωτερική και εξωτερική ατζέντα του ελληνικού κράτους, τότε όλα αποκτούν μια αναβαθμισμένη σημασία.
Τα δείγματα γραφής του εγχώριου μιλιταρισμού είναι άκρως ανησυχητικά. Ενδεικτικά αναφέρουμε: μεταπήδηση του Α/ΓΕΕΘΑ Ευ. Αποστολάκη στη θέση του υπουργού Πολέμου, διαμάχες για ΑΟΖ και αγωγούς μεταφοράς ενέργειας σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, εθνικιστική έξαρση σε σχέση με το ονοματολογικό της Μακεδονίας, λειτουργία 31 στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών υπό την απόλυτη εξουσία του στρατού, νέα εξοπλιστικά προγράμματα και αναβάθμιση παλαιών οπλικών συστημάτων, ενίσχυση των τριγωνικών συμμαχιών με Κύπρο-Αίγυπτο-Ισραήλ, νέες προσλήψεις πρακτόρων στην ΚΥΠ, εισηγήσεις του ΕΛΙΑΜΕΠ για αύξηση θητείας αλλά και καθολικής θητείας ανδρών και γυναικών στα 18, κιτς υπερπαραγωγές στις παρελάσεις κ. ά.
Είναι προφανές ότι η ατζέντα δείχνει πολεμική προετοιμασία! Γι’ αυτό και οι στρατοδίκες σηκώνουν μανίκια και στρώνονται στη δουλειά: για να φροντίσουν την απόλυτη πειθαρχία στα μετόπισθεν, να σβήσουν κάθε αντιμιλιταριστική φωνή, να καταστείλουν κάθε αντιπολεμική δράση που σπάει το αρραγές εθνικό μέτωπο. Τα στρατοδικεία δεν έλαχε να συμπέσουν χρονικά. Τα στρατοδικεία, οι ποινές, τα πρόστιμα, οι απανωτές συλλήψεις, επιδιώκουν να αποτελέσουν το φόβητρο για όσους σκέφτονται να βγούνε από το εθνικό μαντρί∙ να γίνουν ο μπαμπούλας για όσες εναντιώνονται στον εθνικό κορμό, στο στρατώνα ως πρότυπο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής. Γι’ αυτό δικάζουν και καταδικάζουν τους συντρόφους μας!
Θα ήταν πολύ φτωχό για την εποχή και πολύ ανάρμοστο για τον αγώνα μας είτε να αφήναμε τους διωκόμενους μόνους, είτε να τους στηρίζαμε μόνο για συναισθηματικούς λόγους. Αφού αντιλαμβανόμαστε ότι οι κάνες των στρατοκρατών στοχεύουν πάνω σε εμάς και στα ταξικά μας αδέρφια στις άλλες μεριές των συνόρων, τότε δε μας μένει παρά να ξεκαθαρίσουμε με λόγια και έργα πως: ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΦΕΝΤΗ, ΠΑΤΡΙΔΑ