Ανάρτηση πανό αλληλεγγύης στην κατάληψη LIBERTATIA.

Το ιστορικό των επιθέσεων στην κατάληψη Libertatia αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα σύμπραξης κράτους και φασιστοειδών. Οι παρακρατικοί επιτέθηκαν στην κατάληψη το Γενάρη του 2018 κι έκτοτε έχουν πραγματοποιηθεί 4 κατασταλτικές επιχειρήσεις της αστυνομίας ενάντια στον αγώνα της ανοικοδόμησης με συνολικά 27 συλλήψεις. Το βράδυ του Σαββάτου 7-9-2024 αναρτήσαμε πανό στο κέντρο του Αγρινίου:

Αλληλεγγύη στην κατάληψη LIBERTATIA.

Παύση κάθε δίωξης στους/ις 11 συλληφθέντες-συλληφθείσες.

Ανάρτηση πανό για τις δολοφονίες Κώστα Μανιουδάκη και Αντώνη Καρυώτη.

1-9-2023 Κώστας Μανιουδάκης. Δολοφονήθηκε από τους μπάτσους.

5-9-2023 Αντώνης Καρυώτης. Δολοφονήθηκε από τη blue star ferries και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.

Πανό αλληλεγγύης στις καταλήψεις.

Ως ελάχιστη στήριξη του καλέσματος πανελλαδικής ημέρας δράσης υπεράσπισης των καταλήψεων, το βράδυ της Πέμπτης 18-7-2024 αναρτήσαμε πανό στο κέντρο του Αγρινίου. Οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων θα συντρίψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους. Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους διωκόμενους αγωνιστές.

Η διαρκής και εντεινόμενη επίθεση του κράτους στα απελευθερωμένα εδάφη, συνεχίζεται προσπαθώντας να σβήσει από το χάρτη τις υποδομές που έχουν καταληφθεί από τον κόσμο του αγώνα για να στεγάσουν την επιθυμία έκφρασης αντίστασης στην κρατική καπιταλιστική βαρβαρότητα και αλληλεγγύης σε όσες και όσους αγωνίζονται μέσα και έξω από τα τείχη ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει εξαθλίωση, φασισμό, πόλεμο και θάνατο.

Το καθεστώς της βίας και της εξουσίας βρυχάται αλαζονικά, αποπειρώμενο να ισοπεδώσει τα τελευταία οχυρά αξιοπρέπειας των καταπιεσμένων. Οι διαμορφωμένες συνθήκες στο δημόσιο σύστημα υγείας, ως αποτέλεσμα των περικοπών του νεοφιλελεύθερου πλιάτσικου, έχουν οδηγήσει την κοινωνική βάση είτε στην αφαίμαξη των τελευταίων οικονομιών της από τα αρπακτικά των ιδιωτικών συμφερόντων είτε στην απελπισία και την παραίτηση. ″Όπου φτωχός και η μοίρα του″ συνήθισε να λέει ο λαός και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι όλο και περισσότερος κόσμος από τους πληβείους αφήνεται να πεθάνει από την απελπιστκή κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία για ασθενείς και εργαζόμενους. Στην ίδια λογική βρίσκεται το σε δημόσια διαβούλευση νομοσχέδιο της διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των δομών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης.

Στο χώρο της παιδείας, οι εξουσιαστές δεν είχαν κανένα πρόβλημα να καταστρατηγήσουν για άλλη μια φορά το δικό τους αστικό σύνταγμα, προς τέρψη των επιχειρηματιών και του διακαούς τους πόθου για ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Το νομοσχέδιο αυτό δε στοχεύει μόνο στην αυτονόητη επέκταση του κεφαλαίου σε νέα πεδία κερδοφορίας αλλά και στην αποστείρωση του δημόσιου πανεπιστημίου από τις πολιτικές ζυμώσεις που διεξάγονται εκεί, από τη χειραφέτηση και την καθιέρωση των φοιτητών και εν γένει της νεολαίας ως ένα μεγάλο τμήμα του επαναστατικού υποκειμένου στον Ελλαδικό χώρο, μετά την ιστορική παρακαταθήκη της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973. Στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής πολιτικής, οξύνονται οι κρατικές, κατασταλτικές επιχειρήσεις στους χώρους των πανεπιστημίων και το μπαράζ εκκενώσεων. Από το αναρχικό στέκι UTOPIA AD στην Κομοτηνή, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι του Ε.Μ.Π. και του Πολυτεχνείου Κρήτης. Από το ελευθεριακό στέκι Primavera, στο μαθηματικό και την Ιατρική σχολή του Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αρχιτεκτονικής του Ε.Μ.Π. Ταυτόχρονα με τις επιχειρήσεις ″κάθαρσης″ στους πανεπιστημιακούς χώρους, διεξάγεται και η επιχείρηση επιπλέον υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου, με αύξηση του ορίου μαθητών ανά τάξη η οποία οδηγεί σε κλείσιμο σχολικών μονάδων, με άρνηση πλήρωσης ακόμη και των δηλωμένων κενών των εκπαιδευτικών, καθώς και με διώξεις εναντίον των εργαζομένων στο χώρο της παιδείας, οι οποίοι αντιστέκονται στις αναδιαρθρώσεις.

Στα υπόλοιπα κοινωνικά μέτωπα επικρατεί η ίδια ζοφερή πραγματικότητα. Στο χώρο της εργασίας, εργοδοτικές δολοφονίες και ακρωτηριασμοί. Ανασφάλιστη εργασία ακόμη και δωδεκάωρα, εγκλωβισμός όλο και περισσότερου κόσμου στα κάτεργα των σεζόν, εξαήμερη εργασία που δήθεν αφορούσε λίγους, με τα αφεντικά να αρπάζουν την ευκαιρία για επιπλέον εκμετάλλευση. Στο χώρο της αστικής δικαιοσύνης η βαθιά ταξική, τρίτη κατά σειρά τροποποίηση του κώδικα ποινικής δικονομίας αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα-καρμανιόλα πάνω από τα κεφάλια των αγωνιζόμενων και των διωκόμενων. Όσο για τους/ις έγκλειστους/ες εντός των τειχών, οι συνθήκες κράτησης τους χειροτερεύουν διαρκώς. Κεκτημένα δικαιώματα με αίμα αγωνιστών και αγωνιστριών πάρθηκαν πίσω με πρόσχημα τη διάδοση του covid και τώρα δεν επιστρέφονται, ενώ και ο νέος σωφρονιστικός κώδικας δυσχεραίνει επιπλέον τις συνθήκες διαβίωσης και αποτρέπει το ενδεχόμενο αποφυλάκισης. Σε αυτή τη συγκυρία, η δολοφονία κρατουμένου από συγκρατούμενο του οδήγησε σε επιπλέον μέτρα εις βάρος των κρατουμένων ενώ διατάχθηκε και η μεταγωγή του Αθανάσιου Πικάση, ο οποίος ξεκίνησε απεργία πείνας από τις 5-7-2024, απήχθη από τον Κορυδαλλό και βρίσκεται στις φυλακές Αγίου Στεφάνου. Ειδικά για τους πολιτικούς κρατούμενους το κράτος επιφυλάσσει εκδίκηση και θωράκιση απέναντι τους, όπως συμβαίνει με τα καταδικασμένα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα Πόλα Ρούπα και Νίκο Μαζιώτη, όπως συμβαίνει με τον αναρχικό αιχμάλωτο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως συνέβη και με το βασανισμό του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Την ίδια στιγμή η εξαθλίωση αγγίζει όλο και περισσότερα τμήματα της κοινωνίας. Η ακρίβεια στα βασικά κοινωνικά αγαθά τρόφιμα, στέγη και ενέργεια εντείνει την εκμετάλλευση. Τα καρτέλ και οι διαχειριστές της εξουσίας καμιά φορά αλληλοκατηγορούνται για το ξεκάρφωμα, αλλά το αόρατο χέρι της αγοράς κρατά σφιχτά το κρατικό χέρι και τους παρακρατικούς βραχίονες καθώς διαβαίνουν ποδοπατώντας τους καταπιεσμένους. Έτσι μπορεί ο κάθε Κυριάκος Μητσοτάκης να λέει ότι για τις ληστρικές τιμές του ρεύματος φταίει το γεγονός ότι δε φύσηξε το Μάιο, ο κάθε Αδωνις Γεωργιάδης να κοροϊδεύει τον κόσμο λέγοντας πως αν είχε λειτουργήσει το φράγμα της Μεσοχώρας το ρεύμα σήμερα θα ήταν πιο φθηνό και σε τοπικό επίπεδο μπορεί ο ″πάμε για 13-0″ περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης μαζί με άλλους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες να σηκώνουν δήθεν το λάβαρο της επανάστασης ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, στα πλωτά φωτοβολταϊκά και τις αντλησιοταμιεύσεις ενώ ταυτόχρονα βάζουν πλάτη για την υλοποίηση των πολιτικών που προκαλούν τη λεηλασία της φύσης.

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω βρέθηκαν και βρίσκονται αγωνιστές και αγωνίστριες όλα αυτά τα χρόνια πληρώνοντας με πολλούς τρόπους το τίμημα του να βρίσκεσαι στο στόχαστρο της καταστολής. Σημαντικό τμήμα του κόσμου του αγώνα υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους. Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης. Δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί, μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.

Από τις εκκενώσεις των προηγούμενων ετών προγραμματίστηκαν ή ξεκίνησαν τον τελευταίο μήνα οι δίκες για την καταστολή της κατάληψης Δερβενίων και της κατάληψης Φιλολάου 99, καθώς και για την κοινότητα καταλήψεων Κουκακίου. Εκτός από τις εκκενώσεις και την καταστολή στις καταλήψεις των πανεπιστημιακών χώρων, είχαμε μόνο τους τρεις τελευταίους μήνες, εισβολή στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα και σύλληψη 26 αλληλέγγυων στον αναρχικό Αντρέα Φ. ο οποίος απήχθη από την αντιτρομοκρατική και προφυλακίστηκε, την εκκένωση του κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια, τις επιθέσεις στην κατειλημμένη κοινότητα Προσφυγικών, τη διακοπή νερού στην κατάληψη στέγης προσφύγων και μεταναστών Νοταρά 26. Ακόμη είχαμε και την εισβολή στα γραφεία της Ταξικής Αντεπίθεσης στα Εξάρχεια και τις προσαγωγές αγωνιστών.

Την ώρα που ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος μαίνεται, τα κάτω κομμάτια της επιβαλλόμενης κοινωνικής πυραμίδας θα αποφασίσουν με τους χρόνους τους, ποιους εχθρεύονται και με ποιούς συμπράττουν. Οι κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων θα συντρίψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις κράτους και παρακράτους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΙΚΑΣΗ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ-ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΝΤΡΕΑ Φ.

Καφενείο.

Άνοιγμα καφενείου, Σάββατο 22/06/24 μετά τις 21:30, στο χώρο της κατάληψης Apertus Καλυβίων 70.
Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο-μπαρ, μακριά από τις εμπορευματικές σχέσεις, τα life-style πρότυπα, την αποξένωση και τον αλλοτριωμένο τρόπο διασκέδασης των μαγαζιών.

 

Άνοιγμα καφενείου.

Άνοιγμα καφενείου, Σάββατο 18/05/24 μετά τις 21:30, στο χώρο της κατάληψης Apertus Καλυβίων 70.

Από το κινηματικό βιβλιοπωλείο της κατάληψης διατίθενται:

  • Τεύχος 35 ΓΗ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ( έκδοση της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης )
  • Ο αγώνας από μέσα Dan Berger ( έκδοση του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών )
  • ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΗ ( μπροσούρα ενάντια στις καταστροφικές προεκτάσεις του DNA )
  • Μπλούζες για την οικονομική ενίσχυση του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών/ριών.
  • Μπλούζες Παλαιστίνη ΄48.



14 χρόνια κατάληψη Apertus.

1 Μαΐου 2010 – 1 Μαΐου 2024

14 χρόνια κατάληψη Apertus

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ.
Rubén Darío.
Νικαράγουα.

Ο άντρας με την καρδιά του κρίνου,
με ψυχή χερουβείμ, με ουράνια γλώσσα,
ο ταπεινός και γλυκός Φραγκίσκος της Ασίζης,
βρίσκεται μ’ ένα ζώο σκληρό και απαίσιο,
θηρίο φοβερό, του αίματος και της κλεψιάς,
με σαγόνια οργής, με μάτια κακού:
Είν’ ο λύκος του Γκούμπιο, ο τρομερός λύκος!
Λυσσασμένος, έχει ρημάξει τον τόπο,
σκληρός, έχει ξεσκίσει τα κοπάδια·
κατασπάραζε αρνιά, κατασπάραζε βοσκούς,
κι είναι αμέτρητα τα θύματά του κι οι ζημιές.

Δυνατοί κυνηγοί οπλισμένοι με σίδερα
αφανίστηκαν. Για τους σκληρούς του κυνόδοντες,
ακόμη και τα πιο γενναία σκυλιά
έμοιαζαν κατσικάκια κι αρνιά.

Βγήκε ο Φραγκίσκος
κι αναζήτησε τον λύκο στη φωλιά του.
Κοντά στη σπηλιά, βρήκε το τεράστιο θηρίο
κι αυτό, μόλις τον είδε, όρμηξε καταπάνω του.
Ο Φραγκίσκος, με τη γλυκιά φωνή του,
ύψωσε το χέρι,
κι είπε στον εξαγριωμένο λύκο: – Ειρήνη, αδελφέ λύκε!
Το ζώο κοίταξε τον άντρα με τον άτσαλο χιτώνα,
ξεφύσηξε βαρύθυμα,
έκλεισε τα επιθετικά ανοιγμένα του σαγόνια,
και είπε: Εντάξει, αδελφέ Φραγκίσκε!
– Πώς γίνεται, αναφώνησε ο άγιος, είναι νόμος να ζεις
μέσα στον τρόμο και τον θάνατο;
Το αίμα που τρέχει απ’ το σατανικό σου ρύγχος,
η θλίψη κι ο τρόμος που σκορπάς,
το κλάμα των χωρικών, τα ουρλιαχτά κι ο πόνος
όλων των πλασμάτων του Κυρίου Ημών,
δεν μπορούν να συγκρατήσουν την καταχθόνια οργή σου;
Μήπως έρχεσαι από την κόλαση;
Μήπως ο Εωσφόρος ή ο Βέλιαλ
σου έχουν εμφυσήσει την αιώνια πίκρα τους;

Κι ο μεγάλος λύκος, ταπεινός: Είναι σκληρός ο χειμώνας,
και η πείνα είναι φρικτή! Στο παγωμένο δάσος
δεν βρήκα τι να φάω, κι έψαξα για κοπάδια,
και μερικές φορές έφαγα κοπάδια και βοσκούς.
Το αίμα; Δεν είναι λίγοι οι κυνηγοί που είδα
απάνω στ’ άλογό τους, με κυνηγετικά γεράκια,
ή να τρέχουν πίσω απ’ το αγριογούρουνο,
την αρκούδα και το ελάφι· δεν είδα λίγους
να στάζουν αίμα, να πληγώνουν, να βασανίζουν,
από τα τραχιά κέρατα μέχρι τις πνιχτές κραυγές,
τα ζώα του Κυρίου Ημών.
Και δεν ήταν από πείνα που βγαίναν για κυνήγι!

Ο Φραγκίσκος απαντά: – Είναι κακιά
η μαγιά του ανθρώπου.
Όταν γεννιέται, έρχεται με την αμαρτία. Είναι λυπηρό.
Όμως η απλή ψυχή του ζώου είναι αγνή.
Από αυτή τη μέρα και μετά
θα έχεις τι να φας.
Θ’ αφήσεις στην ησυχία τους
τα κοπάδια και τους ανθρώπους αυτού του τόπου.
Ας ευλογήσει ο Θεός την αγριότητά σου!
– Εντάξει, αδελφέ Φραγκίσκε της Ασίζης.

Ενώπιον του Κυρίου, που τα πάντα δένει και λύνει,
με πίστη στην υπόσχεση, δώσ’ μου το πόδι σου.

Ο λύκος άπλωσε το πόδι του στον αδελφό
της Ασίζης, κι αυτός του έτεινε το χέρι.
Πήγανε στο χωριό. Οι άνθρωποι είδαν
κι ήτανε δύσκολο να πιστέψουν στα μάτια τους.
Ο άγριος λύκος ακολουθούσε τον άγιο,
με σκυφτό το κεφάλι και ήσυχος πήγαινε
σαν σκυλί σπιτικό, σαν αρνί.

Ο Φραγκίσκος κάλεσε τον λαό στην πλατεία
κι εκεί κήρυξε.
Είπε: Ιδού, ένα ευγενικό θήραμα.
Ο αδελφός λύκος έρχεται μαζί μου·
μου ορκίστηκε ότι δεν θα ’ναι πια εχθρός σας,
και δεν θα επαναλάβει τις αιματηρές του επιθέσεις.
Όμως κι εσείς να του δίνετε τροφή
στο φτωχό ζώο του Θεού. – Έτσι ας γίνει!
απάντησε όλο το χωριό.
Και τότε, σαν σημάδι ικανοποίησης,
το καλό ζώο κούνησε το κεφάλι και την ουρά του,
και πήγε με τον Φραγκίσκο της Ασίζης στο μοναστήρι.

Για κάποιο διάστημα ο λύκος ήταν ήσυχος
στο ιερό άσυλο.
Τα μεγάλα αυτιά του άκουγαν τους ψαλμούς
και τα καθαρά του μάτια υγραίνονταν.
Έμαθε χίλιες ευχαριστίες κι έπαιξε χίλια παιχνίδια
όταν πήγαινε στην κουζίνα με τους απλούς ανθρώπους.
Και όταν ο Φραγκίσκος έκανε την προσευχή του,
ο λύκος τού έγλειφε τα φτωχικά σανδάλια.
Έβγαινε στους δρόμους,
πήγαινε στο βουνό, κατέβαινε στην κοιλάδα,
κι έμπαινε στα σπίτια και του έδιναν να φάει.
Τον έβλεπαν σαν εξημερωμένο κυνηγόσκυλο.
Μια μέρα, ο Φραγκίσκος έλειπε. Κι ο λύκος
ο γλυκός, ο λύκος ο καλός κι ευγενικός, ο αθώος λύκος
εξαφανίστηκε, γύρισε στο βουνό,
κι άρχισε πάλι το ουρλιαχτό και την οργή του.
Και γι’ άλλη μια φορά ένιωσαν φόβο κι ανησυχία
οι γείτονες και οι βοσκοί·
η φρίκη απλώθηκε παντού,
το θάρρος και τα όπλα δεν μετρούσαν,
αφού η μανία του άγριου θηρίου
δεν είχε ανάπαυλα ποτέ,
σαν να ήταν φωτιά
του Μολώχ και του Σατανά.

Όταν ο άγιος επέστρεψε στο χωριό,
όλοι τον αναζήτησαν με στεναγμούς και κλάματα,
και με χίλιους τσακωμούς έδωσαν μαρτυρία
για όσα υπέφεραν και για όσα έχασαν
από τον άθλιο λύκο του διαβόλου.

Σκοτείνιασε ο Φραγκίσκος της Ασίζης.
Ανέβηκε στο βουνό
να ψάξει για τον ψεύτη τον σφαγέα λύκο.
Και δίπλα στη σπηλιά του το βρήκε το ζουλάπι.

Εις το όνομα του Πατρός του ιερού σύμπαντος,
σε εξορκίζω, είπε, λύκε πονηρέ!
απάντησέ μου: Γιατί επέστρεψες στο κακό;
Μίλα. Σ’ ακούω.
Σαν να παλεύει σιωπηλά, το ζώο μίλησε,
μ’ αφρούς στο στόμα, θανατηφόρο βλέμμα:
– Αδελφέ Φραγκίσκε, μην έρχεσαι τόσο κοντά…
Ήμουνα ήσυχος εκεί στο μοναστήρι·
έβγαινα στο χωριό,
και αν μου έδιναν κάτι, ήμουν ευχαριστημένος
και ταπεινά το έτρωγα.
Αλλ’ άρχισα να βλέπω ότι σε κάθε σπίτι
υπήρχε Φθόνος και Θυμός κι Οργή,
και σ’ όλα τα πρόσωπα έκαιγαν τα κάρβουνα
του μίσους, της λαγνείας, της ατιμίας και του ψέματος.
Τα αδέλφια έκαναν πόλεμο στα αδέλφια,
οι αδύναμοι έχαναν, οι κακοί κέρδιζαν,
το θηλυκό και το αρσενικό ήταν σαν το σκύλο και τη σκύλα,
και μια ωραία μέρα μ’ έδειραν όλοι μαζί.
Με είδαν ταπεινό, που έγλειφα τα χέρια
και τα πόδια τους. Ακολούθησα τους ιερούς σου νόμους·
όλα τα πλάσματα ήταν αδέρφια μου:
αδέρφια οι άνθρωποι, αδέρφια τα βόδια,
αδέρφια τ’ άστρα κι αδέρφια τα σκουλήκια.
Κι έτσι, με χτύπησαν και με πετάξαν έξω.
Και το γέλιο του ήταν σαν βραστό νερό,
και μες στα σπλάχνα μου ξαναγεννήθηκε το άγριο θηρίο,
και ένιωσα σαν κακός λύκος ξαφνικά·
αλλά πάντα καλύτερος από αυτούς τους κακούς ανθρώπους.
Και άρχισα να αγωνίζομαι ξανά εδώ,
για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και να τραφώ.
Όπως κάνει η αρκούδα, όπως το αγριογούρουνο,
που για να ζήσουν πρέπει να σκοτώσουν.
Αφήστε με στο βουνό, αφήστε με στη χαράδρα,
αφήστε με να ζω με ελευθερία,
πήγαινε στη μονή σου, αδελφέ Φραγκίσκε,
ακολούθησε το δρόμο σου και την αγιότητά σου.

Ο άγιος της Ασίζης δεν του είπε τίποτα.
Τον κοίταξε με βλέμμα βαθύ
και έφυγε με δάκρυα και θλίψη,
και μίλησε στον αιώνιο Θεό με την καρδιά του.
Ο άνεμος του δάσους πήρε την προσευχή του,
που ήταν: Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς

Δεκέμβριος 1913

Το ποίημα του Rubén Darío που επιλέχθηκε για την αφίσα, αποτέλεσε αυτούσιο το πρώτο από συνολικά 20 ανακοινωθέντα του EZLN και δημοσιεύτηκε στο Enlace Zapatista καθώς επίσης μετά τη μετάφραση του, στο καραβάνι των Ζαπατίστας.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Rosa Nera, πρώην Πρυτανείας και ΚΑ.Φ.Ε.Π.Α.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όσες και όσους αντιστέκονται. Την ώρα αυτή που  το ελληνικό κράτος ταυτόχρονα με την αρωγή και υποστήριξη του στο μακέλεμα του λαού της Παλαιστίνης, ταυτόχρονα  με τη συνεχιζόμενη διέυρυνση των ανισοτήτων και την υπηρεσία που παρέχει στο κεφάλαιο, προφανώς δεν παραβλέπει  να συνεχίζει με όλους τους τρόπους την αντιεξεγερτική του πολιτική. Την ώρα που ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος μαίνεται, τα κάτω κομμάτια της επιβαλλόμενης κοινωνικής πυραμίδας θα αποφασίσουν με τους χρόνους τους, ποιους εχθρεύονται και με ποιούς συμπράττουν

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Rosa Nera και πρώην Πρυτανείας. 

Κάτω τα χέρια από την κατάληψη Φ.Ε.Π.Α.