Κείμενο που μάς έστειλαν σύντροφοι από την Πάτρα σχετικά με την εισβολή στο σπίτι τους από πάνοπλους ασφαλίτες στις 5/12/2010.
Μια μέρα πριν τη συμπλήρωση 2 χρόνων απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και τα εξεγερτικά γεγονότα που ακολούθησαν, το κράτος και οι μηχανισμοί του συνεχίζουν να εξαπολύουν την εκδικητική τους μανία σε όσους εξεγέρθηκαν και σε όσους συνεχίζουν να αμφισβητούν το ήδη υπάρχον. Δε μπορούμε και σε καμία περίπτωση δε θέλουμε να ξεχάσουμε το κλίμα τρομολαγνείας που έχει δημιουργηθεί από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ. Στοχοποίηση και εισβολή σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, καταλήψεις, προληπτικές μαζικές προσαγωγές πριν και μετά από πορείες και το δόγμα της μηδενικής ανοχής να πλανάται στην ατμόσφαιρα χωρίς όμως να μπορεί να κάμψει την αγωνιστικότητά μας και το πάθος μας για την καταστροφή της απάθειας και της μιζέριας που επικρατεί στις μεγαλουπόλεις του θανάτου.
Έτσι το μεσημέρι της Κυριακής 5/12 και ώρα 1.30 στην περιοχή της Πάτρας 30 περίπου (ίσως και παραπάνω δε μπόρεσα να συγκρατήσω τον ακριβή αριθμό μέσα στο γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας που είχαν δημιουργήσει) πάνοπλοι ασφαλίτες, σημαδεύοντάς με με όπλα εισβάλλουν στο σπίτι όπου διαμένω παρουσία εισαγγελέα και του διευθυντή της Ασφάλειας. Εκείνη τη στιγμή στο σπίτι βρισκόμουν με τη σύντροφό μου, την οποία φιλοξενούσα, ενώ απουσίαζαν οι 2 συγκάτοικοί μου. Αφού έκαναν κόσκινο τα δωμάτιά μας και τον κοινόχρηστο χώρο του σαλονιού αλλά και τον εξωτερικό χώρο, κατέσχεσαν προσωπικά μας αντικείμενα όπως και της συντρόφου μου. Ανάμεσα σε αυτά ήταν έντυπα και βιβλία του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, τους προσωπικούς μας Η/Υ, 1 ποτήρι, τηλεκάρτες, εισιτήρια…
Oι μπάτσοι καθ’ όλη τη διάρκεια της έρευνας-επίδειξης ισχύος έκαναν βλακώδεις ερωτήσεις του στυλ “αν είμαι αναρχικός”, “αν συχνάζω στα Εξάρχεια και στη Μεσολογγίου”. Μετά από τρεισίμιση ώρες έρευνας στο σπίτι και στο αυτοκίνητό μου οι ένοπλοι ράμπο (τρομάρα τους) με τις εξοστρακισμένες σφαίρες τους, αφού με ρώτησαν απ’ την πρώτη στιγμή αν έχω όπλα και εκρηκτικά με οδήγησαν με τη σύντροφο μου στη Γ.Α.Δ.Α. στην Ερμού. Εκεί σε ένα καθεστώς ομηρίας μάς απαγόρευαν να επικοινωνήσουμε με δικούς μας ανθρώπους ή με κάποιο δικηγόρο. Μάλιστα αργότερα έμαθα πως όταν έφτασε ο δικηγόρος και ρώτησε για μας δεν πήρε καμία απάντηση. Έτσι κατά τις 10 το βράδυ “μετά από μια απλή προσαγωγή” όπως μας είπαν μάς άφησαν “ελεύθερους”. Από εκείνη τη στιγμή μέχρι και σήμερα σέρνουμε απόπίσω μας τους υπανθρώπους της Aσφάλειας. Τις επόμενες μέρες τα φερέφωνα της εξουσίας, οι δημοσιογράφοι, έστησαν μια χιλιοπαιγμένη φαρσοκωμωδία γύρω από το σπίτι μας, προβάλλοντας το στα δελτία παραπληροφόρησής τους αποκαλώντας το “το στέκι΄΄.
Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανέναv.
Απέναντι στα όπλα τους, τις σφαίρες τους, τα γκλομπ τους, τα δακρυγόνα τους, τα σάπια δόγματα και ιδεολογήματά τους…
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΠΙΣΩ ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΟΙ
Πάτρα 13/12/2010
Δ.Α. – Ε.Γ.