ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ & ΘΕΣΕΙΣ
Το παρόν κείμενο αποτελεί μια σύντομη παρουσίαση της λειτουργίας και των βασικών αρχών και θέσεων της κατάληψης Apertus.[Το κείμενο σε μορφή pdf εδώ]
Η κατάληψη Apertus ως απελευθερωτικό εγχείρημα μέσα στην πόλη
Η κατάληψη ως πρακτική για εμάς, είναι η επαναοικειοποίηση εγκαταλελειμμένων δημόσιων χώρων και η αξιοποίησή τους μέσω συλλογικών διαδικασιών. Με αυτό το σκεπτικό, την Πρωτομαγιά του 2010, προχωρήσαμε στην κατάληψη του παρατημένου στη φθορά και αναξιοποίητου κτιρίου που βρίσκεται στην οδό Καλυβίων, αρ. 70. Ο χώρος ανακατασκευάστηκε, έγινε λειτουργικός, ζωντάνευσε. Η υπόσταση του άλλαξε. Το κτίριο απέκτησε μια νέα κοινωνική χρησιμότητα, απελευθερώθηκε. Πέρασε από την εγκατάλειψη στην τοπική κοινωνία.
Η κατάληψη Apertus, αποτελεί έναν ελεύθερο κοινωνικό και πολιτικό χώρο στην πόλη. Μια έμπρακτη κριτική και άρνηση του πολιτισμού της ιδιώτευσης, του εμπορεύματος και της ιδιοκτησίας. Ένας τέτοιος χώρος μπορεί να χτιστεί, να συντηρηθεί και να συνεχίσει, μόνο με σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, ενώ η υπεράσπισή του προκύπτει μέσα από τους ίδιους τοπικούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.
Από την Πρωτομαγιά του 2010 έως και σήμερα, μέσω ανοιχτών κινηματικών και κοινωνικών διαδικασιών, επιλέγουμε να δημιουργούμε έναν τόπο συνάντησης και συλλογικοποίησης, ένα σημείο κοινωνικής και πολιτιστικής αναφοράς, ένα μέρος συγκρότησης παρεμβάσεων και δράσεων μέσα στην πόλη. Εν τέλει, έναν χώρο αντίστασης και αλληλεγγύης. Συνεισφέροντας, έτσι, στο διαρκές κοινωνικό ρεύμα άρνησης των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων, των ιεραρχιών, του εθνικισμού και της πατριαρχίας.
Δομές και διαδικασίες στην κατάληψη
Η συνέλευση της κατάληψης
Το κυρίαρχο όργανο της κατάληψης είναι η εβδομαδιαία συνέλευσή της. Η συνέλευση είναι γενική και αποφασίζει για τα διαχειριστικά θέματα της κατάληψης και τις πολιτικές επιλογές της. Έχει ανοιχτό κοινωνικό χαρακτήρα και λειτουργεί μέσα από σχέσεις ειλικρίνειας, αλληλοσεβασμού και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Στη συνέλευση δε χωράνε ιεραρχίες, κουμανταδόροι, αυθεντίες, «παλιοί», καθώς και λογικές ανάθεσης. Η συμμετοχή στη συνέλευση είναι ελεύθερη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν επιδιώκεται η συνέπεια απέναντι σε αυτή. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται ισότιμα, συλλογικά και αδιαμεσολάβητα με επίτευξη ομοφωνίας ή συναίνεσης μεταξύ των συμμετεχόντων. Σε περίπτωση διαφορών θέσεων επιδιώκεται η σύνθεση της διαφορετικότητας και όχι απαραίτητα η ομοιογένεια.
Η συνέλευση της κατάληψης ως δυναμικό σύνολο, δεν έχει έτοιμες και πλήρεις θέσεις για όλα. Τα περιεχόμενα του λόγου και της δράσης της συζητιούνται, δοκιμάζονται, συνδιαμορφώνονται και αποφασίζονται σε αυτή, ανάλογα με τις ιδέες που προτάσσονται ή αναδύονται στη συνέλευση, λαμβάνοντας υπόψη τις αποφάσεις προηγούμενων συνελεύσεων. Τα εν λόγω περιεχόμενα ζητούμενο είναι να συντονίζονται με τα δεδομένα της κοινωνικής συγκυρίας και να εξελίσσονται, χωρίς ωστόσο να πραγματοποιούνται πολιτικά άλματα από τη μία συνέλευση στην άλλη.
Η συνέλευση, για εμάς, δεν είναι μόνο μια διαδικασία, αλλά ένας διαρκής κοινωνικός πειραματισμός. Εκτός των άλλων, αποτελεί αναζήτηση κοινών αρνήσεων και επιλογών, για τη δημιουργία συντροφικών σχέσεων στην προσπάθειά μας να οργανώσουμε την καθημερινότητά μας και τις αντιστάσεις μας.
Η ημέρα και η ώρα που πραγματοποιείται η συνέλευση είναι αναρτημένη στο site της κατάληψης.
Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και εκδηλώσεις
Στην κατάληψη λειτουργεί προγραμματισμένο αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο-μπαρ, ώστε να συναντιόμαστε μακριά από τις εμπορευματικές σχέσεις, τα life-style πρότυπα, την αποξένωση και τον αλλοτριωμένο τρόπο διασκέδασης των μαγαζιών.
Στα καφενεία προωθείται η λογική της ελεύθερης συνεισφοράς, για αυτό υπάρχει κουτί ενίσχυσης για την οικονομική στήριξη της κατάληψης (συντήρηση και βελτίωση του χώρου, στήριξη αλληλέγγυων δράσεων και εκδηλώσεων κ.ά.) καθώς και του ταμείου αλληλεγγύης της κατάληψης. Η ενημέρωση και ο έλεγχος των ταμείων γίνεται ανοιχτά στις εβδομαδιαίες συνελεύσεις. Στα καφενεία προγραμματίζονται συλλογικές κουζίνες, μουσικά αφιερώματα, μουσικοί αυτοσχεδιασμοί κ.λπ. Το πρόγραμμα των καφενείων μπορεί να αλλάξει ή να τροποποιηθεί ανάλογα με τις εκδηλώσεις και τις δράσεις της κατάληψης.
Απέναντι στην κυρίαρχη εμπορευματική πρακτική, οι εκδηλώσεις που γίνονται στο χώρο (βιβλιοπαρουσιάσεις, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες κ.ά.) πραγματοποιούνται με ελεύθερη πρόσβαση («χωρίς είσοδο») και με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά για όποια/ον θέλει να στηρίξει. Η κατάληψη επιλέγει να συνδιαλέγεται με αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που αντιλαμβάνονται τον σκοπό των εκδηλώσεων και σέβονται τα χαρακτηριστικά του χώρου. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με αντιεμπορευματικούς όρους, για να αποφευχθεί η διαμεσολάβηση τους χρήματος αλλά και η γενικότερη αναπαραγωγή των εμπορευματικών σχέσεων. Παράλληλα, επιδιώκεται να δημιουργούνται σχέσεις με κάθε εγχείρημα που παρουσιάζει το έργο του στον χώρο, μακριά από εργαλειακές αντιλήψεις. Σε κάθε εκδήλωση ενυπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση και η επιθυμία να εκθέσουμε τις θέσεις μας στην τοπική κοινωνία.
Εκδηλώσεις δεν πραγματοποιούμε μόνο στο χώρο της κατάληψης αλλά και στην πόλη (π.χ. πλατεία Δημάδη, Δημοτικό Πάρκο Αγρίνιου κ.α.) στην προσπάθεια μας να επαναοικειοποιηθούμε τους δημόσιους χώρους και να παρέμβουμε πολιτισμικά-πολιτικά στην πόλη.
Στο καφενείο-μπαρ, αλλά και σε όλες τις εκδηλώσεις της κατάληψης, δε γίνονται ανεκτές συμπεριφορές που αναπαράγουν τον ρατσισμό, τον σεξισμό και την ομοφοβία. Όπως επίσης δε γίνονται ανεκτές παραβιαστικές και επιθετικές συμπεριφορές, οι οποίες δεν αποσιωπώνται, ούτε συγκαλύπτονται.
Ταμείο αλληλεγγύης της κατάληψης
Βρισκόμαστε στην πλευρά των αγωνιζόμενων, των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων, των ανυπότακτων, της άγριας νεολαίας που αντιστέκεται. Απέναντι στην καταστολή του κράτους, προτάσσουμε τη συντροφικότητα, την κοινωνική αλληλεγγύη, τις σχέσεις αλληλοβοήθειας. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται η επιλογή μας να δημιουργήσουμε στην κατάληψη Apertus (από τον Οκτώβρη του 2013) το ταμείο αλληλεγγύης για την οικονομική στήριξη διωκόμενων για γεγονότα αντίστασης στο Αγρίνιο. Ένα ταμείο που παράλληλα με τις τοπικές υποθέσεις στηρίζει διωκόμενους ή φυλακισμένους αγωνιστές από κάθε περιοχή του ελλαδικού χώρου. Το ταμείο ενισχύεται τακτικά από το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο-μπαρ της κατάληψης, από εισφορές και από εκδηλώσεις/συναυλίες που γίνονται στον χώρο.
Δανειστική βιβλιοθήκη, κινηματικό βιβλιοπωλείο και κινηματικό αρχείο
Στο πλαίσιο των δομών και δραστηριοτήτων που αναπτύσσουμε στην κατάληψη, συμπεριλήφθηκε η δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης και κινηματικού αρχείου (τη γενική ευθύνη των οποίων έχει η ομάδα βιβλιοθήκης της κατάληψης) για την προώθηση της ελευθεριακής κουλτούρας και της ευρύτερης αναρχικής-αντιεξουσιαστικής αντίληψης. Η βιβλιοθήκη λειτουργεί δανειστικά από την Άνοιξη του 2017 για την προσωπική επιμόρφωση και ψυχαγωγία του καθενός. Παράλληλα, μαζί με το αρχείο (το οποίο είναι προσβάσιμο σε όλους-ες), επιδιώκει να λειτουργεί ως πηγή πληροφοριών και γνώσης για τον ευρύτερο κινηματικό και αγωνιστικό χώρο της πόλης, καθώς και σαν κινητήριος μοχλός για τη δημιουργία διαδικασιών και δομών αυτομόρφωσης. Να σημειώσουμε πως το αρχείο έχει μια ιστορική βαρύτητα, μιας και περιλαμβάνει αναρχικές, αντιεξουσιαστικές και ελευθεριακές εκδόσεις (εφημερίδες, περιοδικά, μπροσούρες κ.ά.) από τη δεκαετία του ’80 έως και σήμερα.
Επίσης, λειτουργεί κινηματικό βιβλιοπωλείο που διαθέτει έντυπα και βιβλία εκδοτικών εγχειρημάτων, τα έσοδα των οποίων καλύπτουν τις ανάγκες για τη συνέχιση των εκδόσεων ή/και στοχεύουν στη στήριξη ταμείων αλληλεγγύης.
Συλλογική κουζίνα-Παροδοσιακός ξυλόφουρνος
Τον Μάρτη του 2017 πραγματοποιήθηκε στην κατάληψη εισαγωγικό εργαστήριο για τη φυσική δόμηση με ελεύθερη συμμετοχή. Στο εργαστήριο αυτό, που διήρκησε έξι ημέρες (21 έως 26 Μαρτίου), κατασκευάστηκε υπαίθρια κουζίνα με ξυλόφουρνο, rocket stove και παγκάκι με σκέπαστρο. Οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν ήταν: στοιβαχτός πηλός (cob), τσατμάς, πλιθιά, γεώσακοι. Το έργο ολοκληρώθηκε μέσα από συλλογικές διαδικασίες με ισότιμη συμμετοχή στη λογική του μοιράσματος ιδεών, γνώσεων και τεχνικών. Έκτοτε, με τον ξυλόφουρνο οι πρωτοβουλίες για συλλογική κουζίνα ενισχύθηκαν. Οι συλλογικές κουζίνες πραγματοποιούνται είτε αυτόνομα είτε συνοδεύοντας τις εκδηλώσεις της κατάληψης. Έτσι συναντιόμαστε, προμηθευόμαστε υλικά, ψήνουμε, μαγειρεύουμε και απολαμβάνουμε το φαγητό όλοι μαζί, συμμετέχοντας ο καθένας με τον τρόπο του και με τις δυνατότητές του. Με το κουτί οικονομικής ενίσχυσης συμβάλουμε ελεύθερα στα έξοδα της κουζίνας και στη βιωσιμότητα του εγχειρήματος. Στη συλλογική κουζίνα δεν καλύπτεται μόνο η ανάγκη μας για τροφή αλλά και για συντροφικότητα.
Πρωτοβουλίες μέσα από τη συνέλευση
Μέσα από τη συνέλευση είναι ζητούμενο να δημιουργούνται θεματικές πρωτοβουλίες ή ομάδες εργασίας, με ανοιχτό πάντα χαρακτήρα. Επίσης στην κατάληψη μπορούν να βρουν στέγη (μόνιμα ή για ορισμένο κύκλο δράσης) εγχειρήματα, τα οποία μέσα από τη δράση τους, συν τοις άλλοις, εμπλουτίζουν τα πολιτικά σκεπτικά και ενισχύουν τις δραστηριότητες του χώρου. Οι πρωτοβουλίες, οι ομάδες και τα εγχειρήματα διατηρούν την αυτονομία τους, αλληλοεπιδρούν, ωστόσο, με τη συνέλευση και κινούνται σύμφωνα με τις βασικές αρχές και θέσεις της κατάληψης. Με αυτόν τον τρόπο οι πόρτες της κατάληψης παραμένουν ανοιχτές στη συμμετοχή ατόμων, δομών και συλλογικοτήτων.
Σχέσεις με άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα & κοινωνικά αντιστεκόμενα κομμάτια
Η κατάληψη, αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου κινήματος αντίστασης και αλληλεγγύης. Έτσι δεν είναι μόνη της και ξεκομμένη από τους υπόλοιπους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους. Στηρίζει και στέκεται αλληλέγγυα σε αυτούς, όπως και σε κάθε αυτοοργανωμένο συλλογικό εγχείρημα. Παράλληλα, θεωρώντας αναγκαιότητα την πολιτική αλληλεπίδραση με άλλα εγχειρήματα ή άλλα κοινωνικά αντιστεκόμενα κομμάτια, αναζητά τη σύνδεση μαζί τους. Μια σύνδεση, που δεν αποζητά απαραίτητα την πολιτική ταύτιση, αλλά στοχεύει στην αναβάθμιση των πολιτικών διαδικασιών, στο χτίσιμο σχέσεων αμοιβαίας εμπιστοσύνης, αλληλοσεβασμού και συντροφικότητας, στο δυνάμωμα τελικά των κοινωνικών–ταξικών αγώνων.
Αδιαμεσολάβητη δράση. Η στάση μας απέναντι σε κόμματα, ΜΜΕ και ΜΚΟ
Η αδιαμεσολάβητη δράση αποτελεί πρωταρχική πολιτική επιλογή της κατάληψης, για αυτό μένουμε μακριά από Κόμματα, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) και Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Θεωρώντας πως δημόσιος είναι ο χώρος στον οποίο η κοινωνία λαμβάνει αποφάσεις, επιλέγουμε τη συμμετοχή σε εγχειρήματα που αρνούνται τη διαμεσολάβηση από κρατικές δομές.
Κόμματα
Τα κόμματα (του φάσματος της αριστεράς κ.λπ.) λειτουργούν ρεφορμιστικά μέσω ενός γραφειοκρατικού τύπου οργάνωσης και δραστηριοποιούνται αποκλειστικά μέσα στα στενά όρια της αστικής νομιμότητας. Ταυτόχρονα, αποβλέπουν στην ικανοποίηση των κομματικών-πολιτικών τους συμφερόντων, εξαργυρώνουν με ψήφους τους εκάστοτε αγώνες τους, συκοφαντούν και λοιδορούν κάθε ακηδεμόνευτο αγώνα που δε χωράει στην κομματική τους ατζέντα, ενώ το όραμα τους είναι η κατάληψη της κεντρικής εξουσίας. Στην πραγματικότητα το κόμμα είναι ένα είδος πειθάρχησης των αγώνων, υπαγωγής των αμέτρητων τρόπων αντίστασης στο κομματικό πρόγραμμα και στον υπέρτατο σκοπό των εκλογών.
Έτσι, δε συμμετέχουμε σε καμία κομματική δομή, δε συνεργαζόμαστε με καμία κομματική ηγεσία, αποκαλύπτουμε τη διάθεση ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης των αγώνων από τα κόμματα και τη χειραγώγησή τους από τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Προωθούμε την αυτοοργάνωση και την ισοτιμία στη λήψη αποφάσεων, ενάντια στις ιεραρχημένες σχέσεις, τους ρόλους, την αντιπροσώπευση και κάθε μορφή διαμεσολάβησης.
ΜΜΕ
Τα ΜΜΕ, ως κυρίαρχο όργανο προπαγάνδας του κράτους, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, ενώ έχουν οργανική σχέση με τα οικονομικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Διαχρονικός είναι ο ρόλος τους απέναντι στους ακηδεμόνευτους αγώνες, τους οποίους σπεύδουν να συκοφαντήσουν και να στιγματίσουν ως «απειλή για το κοινωνικό σύνολο». Παράλληλα, ενισχύουν το θέαμα ως κοινωνική σχέση, δημιουργώντας το ψευδές αίσθημα της κοινότητας (έθνος, πατρίδα, οικογένεια, καταναλωτικά πρότυπα κ.ά.) συγκαλύπτοντας την ανισότητα, την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό, ενώ ταυτόχρονα θέλουν να διαχωρίζουν τους ανθρώπους, τσακίζοντας κάθε έννοια του συλλογικού, προωθώντας μια ατομοκεντρική θεώρηση.
Λέμε «όχι» στην τηλεπρέζα και στην εξάπλωση της κοινωνικής ύπνωσης. Αρνούμαστε οποιαδήποτε σχέση με δημοσιογράφους και ΜΜΕ. Ενισχύουμε τις αυτοοργανωμένες δομές αντιπληροφόρησης και τις κινηματικές υποδομές και υποστηρίζουμε τη δημιουργία νέων. Επιπρόσθετα, ανιχνεύοντας στον ψηφιακό κόσμο μέτωπα ενάντια στο μονοπώλιο της ενημέρωσης και στην κατασκευή της κυρίαρχης ιδεολογίας από κράτος και κεφάλαιο, είναι σημαντικό να ενισχυθούν οι μάχες για τις ψηφιακές ελευθερίες, όπως επίσης κομβικής σημασίας είναι η αντιπληροφόρηση και η ενημέρωση από τα κάτω μέσω διαδικτύου.
ΜΚΟ
Οι καταλήψεις δε μπορεί να αποτελούν τόπο και τρόπο για την επέκταση μηχανισμών ενσωμάτωσης, αφομοίωσης και εφησυχασμού, όπως αυτών των ΜΚΟ. Οι ΜΚΟ χρηματοδοτούνται κυρίως από το κράτος και οργανισμούς που ελέγχονται από το κεφάλαιο, γεγονός που κάνει ξεκάθαρο πως οι δραστηριότητες τους κατευθύνονται από τα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους. Συν τοις άλλης, δημιουργούν την ψευδαίσθηση στον κόσμο που συμμετέχει σε αυτές ότι επιτελούν το κοινωνικό έργο που τους αναλογεί, αποσβένοντας κοινωνικές αντιστάσεις. Η αποδοχή, λόγου χάρη, από την πλευρά των ΜΚΟ της στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών (κέντρα κράτησης-στρατόπεδα συγκέντρωσης) και η πολιτική νομιμοποίησή της μέσω μιας ρητορικής των «ίσων αποστάσεων», δείχνει πως η δράση τους δεν είναι μόνο «φιλανθρωπική», αλλά συμβάλει στη γενικότερη αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων, διαιωνίζοντας τις συνθήκες καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
Απέναντι στην «αμεροληψία» των ΜΚΟ προβάλλουμε τους αδιαμεσολάβητους αγώνες ντόπιων και μεταναστών, την αλληλοβοήθεια των «από τα κάτω», τις σχέσεις και τις δομές αλληλεγγύης.
Για την καταστολή
Οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι που επιδιώκουν να αποτελέσουν ρωγμή στον κορμό της κοινωνικής συναίνεσης, δεν έπαψαν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, αντιμετωπίζοντας ένα ποικιλόμορφο φάσμα κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων που αποσκοπούν στην αποπολιτικοποίηση, τη συκοφάντηση, την τρομοκράτηση, την περιθωριοποίηση και την καταστροφή τους. Κάτι το οποίο αποτελεί, πλέον, μέρος του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού του κράτους (π.χ. τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2019) ακολουθώντας πιστά το αντί-εξεγερσιακό σχέδιο που υιοθετήθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Η υπεράσπιση όλων των καταλήψεων, δεν μπορεί παρά να είναι κομμάτι του αγώνα για αυτοκαθορισμό και αυτοδιάθεση. Αφορά όλους τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους, γιατί όταν απειλείται ένας, απειλούνται και όλοι οι υπόλοιποι. Αφορά κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι, που νοιώθει τα δεσμά του όλο και πιο πολύ να το πνίγουν. Αφορά κάθε ανυπότακτο άνθρωπο που δε δέχεται τα δεσμά της καθημερινότητας, που αρνείται να φιμωθεί και προσπαθεί να σπάσει την παγερή σιωπή της απάθειας.
Ως κατάληψη Αpertus, ένας χώρος που στο παρελθόν έχει δεχθεί παρακρατικές φασιστικές επιθέσεις, σε μια πόλη με δεκάδες διώξεις αναρχικών, αντιεξουσιαστών και αντιφασιστών, δε θα μπορούσαμε παρά να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας και να στηρίξουμε τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τους αγώνες που δέχονται την καταστολή του κράτους, του παρακράτους και κάθε λογής τραμπούκου.
Η αλληλεγγύη ως στάση ζωής και αγώνα
Σε όλες τις ιστορικές φάσεις της ανθρωπότητας, η αλληλεγγύη αποτελεί υψηλή κοινωνική αξία και κεντρικό κοινωνικό πρόταγμα, σε αντίθεση με τις σχέσεις εκμετάλλευσης και καταπίεσης που βασίζονται εξολοκλήρου σε φαινόμενα επιβολής. Γι’ αυτό η αλληλεγγύη βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο κάθε εξουσίας.
Στα πεδία των κοινωνικών αντιστάσεων, η αλληλεγγύη είναι στάση ζωής και αγώνα, αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Πηγάζει από την αναγνώριση της θέσης όλων εμάς, των «κολασμένων», μέσα στην κυριαρχία ενός κόσμου καταπίεσης, εκμετάλλευσης, αλλοτρίωσης και αποξένωσης. Σε αυτά τα πεδία, η αλληλεγγύη εκφράζεται με ποικίλους τρόπους: ηθική συμπαράσταση, υλική υποστήριξη, νομική υπεράσπιση, πολιτική στήριξη, ενίσχυση του αγώνα, συνέχιση του ίδιου του αγώνα.
Η αλληλεγγύη ως πολιτική σχέση, δε γυρεύει πολιτικά ανταλλάγματα και ισοδύναμα. Λειτουργώντας ως πολιτική διασύνδεση και αλληλεπίδραση, αποτελεί τους ουσιαστικούς δεσμούς στις κοινότητες αγώνα, το συνεκτικό στοιχείο στον δρόμο. Στα ευρύτερα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια είναι σήμα αφύπνισης, πυροκροτητής δράσης.
Για τους/τις φυλακισμένους/-ες αγωνιστές/-τριες (ντόπιους/-ιες ή μετανάστες/-τριες), η αλληλεγγύη έχει μια επιπλέον αξία. Διατηρεί ανοιχτούς τους δίαυλους επικοινωνίας και της ενεργής συμμετοχής τους σε πολιτικά ζητήματα, πραγματώνοντας την από κοινού (εντός και εκτός των τειχών) αποτροπής της ηθικής, διανοητικής και πολιτικής εξόντωσης, στην οποία αποσκοπεί η φυλάκισή τους. Παράλληλα, η αμφίδρομη επικοινωνία επιτρέπει τους αγώνες να κυκλοφορήσουν από τις πλατείες και τους δρόμους των πόλεων, στα κελιά και τους διαδρόμους των φυλακών και το αντίστροφο.
Η αλληλεγγύη, δεν παραβλέπει τις διαφορετικές πολιτικές στοχεύσεις στα ποικίλα μέτωπα των αγώνων. Χωρίς, ωστόσο, αυτό να είναι αποτρεπτικός παράγοντας για την εκδήλωσή της. Στόχος της είναι να αντιταχθεί στον κοινωνικό κατακερματισμό, να σπάσει τους κλοιούς της απομόνωσης των εστιών αντίστασης και όχι να δημιουργήσει κι άλλους.
Τέλος, για εμάς, η αλληλεγγύη ως πολιτική σχέση, οφείλει να ασκεί γόνιμη κριτική, να ανατροφοδοτείται και να αξιολογείται με όρους ειλικρίνειας και συντροφικότητας. Επιμένοντας, όμως, να εκπέμπεται προς όλες τις κατευθύνσεις, διατηρώντας ανοιχτό τον ορίζοντα της γενίκευσης της ανατρεπτικής δράσης και της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Τι προτάσσουμε, για τι αγωνιζόμαστε
Παλεύουμε ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία, στον κρατικό έλεγχο και την καπιταλιστική πειθάρχηση. Ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και τον αποκλεισμό. Στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε κάθε τι που αναπαράγει ιεραρχικές και εξουσιαστικές σχέσεις, διακρίσεις και ανισότητες.
Στήνουμε οδοφράγματα απέναντι στην κρατική καταστολή και στις μεθόδους απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης, ενώνοντας τη φωνή μας μαζί με όσους και με όσες κατεβαίνουν στον δρόμο και αγωνίζονται. Μαζί με τον κόσμο του αντιφασισμού, μαζί με την ανυπότακτη και την άγρια νεολαία που αντιστέκεται, κόντρα στις επιλογές της συντηρητικοποίησης, στη μιζέρια της απραξίας, στην πλάνη του «βολέματος».
Αντιτασσόμαστε στο σύγχρονο κοινωνικό μόρφωμα της εξουσίας με τα σχολικά κελιά, τους στρατώνες, τα εργασιακά κάτεργα, τα σωφρονιστικά ιδρύματα, τα κέντρα κράτησης-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, τα ψυχιατρεία, αναγνωρίζοντας τους ως τόπους που κυριαρχούνται από τις αρχές του εγκλεισμού, της πειθαρχίας του χρόνου, της μηχανοποίησης της καθημερινότητας, της κοινωνικής ιεραρχίας, του εκμηδενισμού των αναγκών, της υποταγής σώματος και νου.
Είμαστε ενάντια στον φασισμό, τον ρατσισμό, τις έμφυλες διακρίσεις, τον σεξισμό και την ομοφοβία. Αντιστεκόμαστε στον έλεγχο, τον αποκλεισμό και τη διαπόμπευση στιγματισμένων ή/και αδύναμων κοινωνικών ομάδων (μεταναστών, Ρομά, ΛΟΑΤΚΙ+, τοξικοεξαρτημένων, εκδιδόμενων ατόμων, ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, ΑμεΑ κ.ά.), ενώ σε κοινωνικό επίπεδο υποστηρίζουμε προσεγγίσεις που ευνοούν την αυτονομία τους, τη χειραφέτησή τους και όπου χρειάζεται την ανάρρωση/αποκατάστασή τους. Στεκόμαστε αλληλέγγυες/οι στους αγώνες και τις εξεγέρσεις των μεταναστών/-τριών. Συλλέγουμε και τους διανέμουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, απαιτούμε ελεύθερη μετακίνηση, στέγαση, περίθαλψη, χαρτιά για όλους και για όλες.
Είμαστε δίπλα και αλληλέγγυοι στους διωκόμενους και φυλακισμένους αγωνιστές, σε όλους τους αιχμαλώτους του κοινωνικού-ταξικού πολέμου που διεξάγεται παντού. Στηρίζουμε και υπερασπιζόμαστε τους αγώνες των κρατουμένων για τα δικαιώματά τους, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους, ενώ επιδιώκουμε τη διασύνδεση των αγώνων εντός και εκτός των τειχών. Αντιστεκόμαστε στην αναδιάρθρωση-αυστηροποίηση-ιδιωτικοποίηση των φυλακών, ανοίγοντας τον δρόμο για το ολοκληρωτικό γκρέμισμά τους. Ο δρόμος για τη λευτεριά περνάει από τα συντρίμμια κάθε φυλακής.
Προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών εργαζομένων ενάντια στον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς και την εντεινόμενη εκμετάλλευση από κράτος και αφεντικά, χωρίς να περιμένουμε τίποτα από τον γραφειοκρατικό-κομματικό συνδικαλισμό. Η οργάνωση σε σωματεία βάσης και η συμμετοχή στους ταξικούς αγώνες είναι η πιο αποτελεσματική άμυνα στην εργασιακή εκμετάλλευση και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Επιπρόσθετα, γνωρίζοντας πως η σύγχρονη παραγωγική διαδικασία αποξενώνει τον άνθρωπο από το αντικείμενο της εργασίας του, από τους άλλους ανθρώπους και τελικά από τον ίδιο του τον εαυτό, έχουμε στο νου μας πως η διαδικασία χειραφέτησης θα προαχθεί, μόνο όταν έννοιες όπως «εργασιακή ηθική», «πειθαρχία», «παραγωγικότητα», «καταναλωτισμός» κ.ά., αποτελέσουν παρελθόν στην κοινωνική συνείδηση. Η χειραφέτηση θα θεμελιωθεί, όταν οι εκμεταλλευόμενοι ξεπεράσουν την ετεροκαθορισμένη θέση και ταυτότητα που τους έχει επιβληθεί μέσα στον καπιταλισμό (ως εργατική τάξη) και προχωρήσουν στην αυτοπραγμάτωσή τους ως συλλογικό υποκείμενο αγώνα για τον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της εργασίας και την κοινωνική απελευθέρωση. Επίσης, θεωρούμε αξιοπρεπή επιλογή την ολική ή μερική άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς και την αντιστάθμισή της με επιλογές απαλλοτρίωσης κέντρων συσσώρευσης και διαχείρισης κεφαλαίου, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Ο λόγος και η δράση μας συμπεριλαμβάνουν τα κατεκτημένα, τις αναφορές και τις στοχεύσεις των ριζοσπαστικών φεμινιστικών αγώνων, θεωρώντας πως οι αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και τη γυναίκεια καταπίεση αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Υποστηρίζουμε και ενισχύουμε τους αγώνες ατόμων διαφόρων σεξουαλικών προσανατολισμών, ταυτοτήτων και εκφράσεων/χαρακτηριστικών φύλου για ορατότητα, ασφάλεια και απελευθέρωση από τα στενά όρια της κυρίαρχης κανονικότητας. Ταυτόχρονα, θεωρούμε πως η εμπορευματοποίηση των σωμάτων μέσω της πορνείας, επισημαίνει το βίαιο περιεχόμενο της σεξουαλικής καταπίεσης, της γυναικείας υποταγής, των στερεοτύπων φύλου, της ετεροκανονικότητας και της πατριαρχίας. Απαντάμε στις ομοφοβικές επιθέσεις, τη διαπόμπευση εκδιδόμενων ατόμων, τη σεξουαλική κακοποίηση, τους βιασμούς, τις δολοφονίες γυναικών, όσο πιο άμεσα μπορούμε, αναδεικνύοντας ότι τα συστήματα εξουσίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοεπιδρούν.
Διεκδικούμε ελεύθερη πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά (υγεία, τροφή, νερό, ρεύμα, εκπαίδευση, μετακινήσεις κ.λπ.). Στηρίζουμε τους αγώνες των μαθητών, των φοιτητών και των καθηγητών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, προάγοντας μια συμπεριληπτική, εξατομικευμένη και αντιαυταρχική εκπαιδευτική διαδικασία. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους/ες τους/τις εργαζόμενους/ες στο χώρο της υγείας, ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και τις απολύσεις. Είμαστε ενάντια στους πλειστηριασμούς, στηρίζουμε τις επανασυνδέσεις ηλεκτρικού ρεύματος, τη στάση πληρωμών σε λογαριασμούς και ενοίκια, θεωρώντας τη μόνιμη λειτουργική στέγαση βασικό δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Συμμετέχοντας στους τοπικούς κοινωνικούς αγώνες, αντιστεκόμαστε στις περιφράξεις και την ερήμωση των δημοσίων χώρων (π.χ. Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου), καθώς και στα αναπτυξιακά σχέδια του κεφαλαίου για «αξιοποίηση»-λεηλασία της φύσης (π.χ. Αιολικά Πάρκα, Φράγμα και Εκτροπή του ποταμού Αχελώου κ.λπ.).
Θεωρούμε σημαντικά τα ζητήματα του σεβασμού και της αξίας κάθε έμβιου όντος, καθώς και της βιωσιμότητας των οικοσυστημάτων του πλανήτη. Δε μπορεί να υπάρξει αρμονική συμβίωση ανθρώπων, ζώων, φύσης μέσα στο πεδίο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που μετατρέπει, όλο και πιο εντατικά, τον πλανήτη σε ένα απέραντο εργοτάξιο, με σοβαρές επιπτώσεις σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Ξεκάθαρο παράδειγμα αποτελεί η νόσος του νέου κορωνοϊού (COVID-19), ως συνέπεια του σύγχρονου βιομηχανοποιημένο συστήματος παραγωγής της τροφής. Ενός συστήματος παραγωγής, που σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (διαταραχές στα οικοσυστήματα, κλιματική αλλαγή, ταχύτητα των μετακινήσεων κ.ά.) καθιστά όλους τους οργανισμούς συνεχώς εκτεθειμένους στην απειλή εμφάνισης λοιμωδών νοσημάτων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, για ακόμη μια φορά, η κρατική διαχείριση των συνεπειών αποδεικνύεται αναξιόπιστη και αναποτελεσματική. Από τη δική μας πλευρά, σε αυτή τη συνθήκη, δε σιωπούμε στον επιβαλλόμενο διαρκή μονόλογο της εξουσίας και τη συστηματική διάχυση του στην κοινωνία που έχει ως συνέπεια την εσωτερίκευση του από αυτήν. Δε δείχνουμε καμία ανοχή και δεν πειθαρχούμε στην επιβολή της ατομικής ευθύνης. Διεκδικούμε την άμεση και χωρίς αντίτιμο πρόσβαση στην Υγεία. Προτάσσουμε τη συλλογική προστασία, τη δημιουργία/ενίσχυση αυτοοργανωμένων δομών και δικτύων αλληλοβοήθειας, κόντρα στη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας και στην εκστρατεία του βίαιου μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων (τρομολαγνεία, επιβολή καραντίνας, επιτήρηση δημοσίων χώρων, απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων/διαδηλώσεων, διαχωρισμοί βάσει την υγεία, υπακοή σε ειδικούς-φερέφωνα των κρατικών μηχανισμών).
Εναντιωνόμαστε στον «Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο», όπου οι τεχνοεπιστήμες και οι έξυπνες συσκευές -κατευθυνόμενες από το κεφάλαιο- ρυθμίζουν τις κοινωνικές σχέσεις, μεσολαβούν σε κάθε μορφή επικοινωνίας, αλλοτριώνουν τη ζωή μας, λειτουργούν ως μέσο ελέγχου και πειθάρχησης, δίνοντας μας επίπλαστες λύσεις αντιστάθμισης στη μιζέρια που βιώνουμε στα σύγχρονα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Συν τοις άλλης, τα εν λόγω εμπορεύματα αποκτούν μια αυθύπαρκτη αξία που δε συνδέεται ούτε με την ανθρώπινη εργασία ούτε με τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα των καπιταλιστικών σχέσεων. Τέλος, οι τεχνοεπιστήμες και οι έξυπνες συσκευές, λειτουργούν ως μέσο αποκοπής από τη φύση, παρεμβαίνοντας καθοριστικά στη δυνατότητά μας να έχουμε μια αρμονική σχέση με αυτή.
Επιδιώκουμε να σταθούμε εμπόδιο στην απόλυτη κυριαρχία της εικόνας στη σημερινή κοινωνία, όπου το «είναι» της ανθρώπινης ουσίας χάνεται και στη θέση του αναδύεται το «φαίνεσθαι». Μιας κοινωνίας, όπου ο άνθρωπος δεν παράγει την ιστορία του, αλλά ολοένα και περισσότερο παράγει την αλλοτρίωση και τη μοναξιά του, την αποξένωση και τον διαχωρισμό του από τους άλλους ανθρώπους και τελικά από την ίδια του τη ζωή. Εγκλωβισμένος σε ρόλους, στερεότυπα και προκατασκευασμένες εικόνες, με το αίσθημα ότι βρίσκεται φυλακισμένος σε ένα ακίνητο παρόν -που λειτουργεί σαν μοναδικός τρόπος θεώρησης της ύπαρξής του-, διεκπεραιώνει μια ζωή όπου οι σχέσεις επισκιάζονται από τα εμπορεύματα και τις αγοραίες εκτονώσεις.
Εναντιωνόμαστε στον πόλεμο και την ειρήνη των κυριάρχων, τον εθνικισμό και σε κάθε μορφή μιλιταρισμού. Σαμποτάρουμε τη δολοφονική μηχανή του στρατού, καταδεικνύουμε την αποκτήνωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Είμαστε δίπλα στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Ο πόλεμος είναι ένας και προέρχεται από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό κρατών και κεφαλαίων για την επέκταση ζωνών επιρροής, εκμετάλλευσης, συσσώρευσης και κατανάλωσης. Στην περίπτωση ενός πολέμου, αρνούμαστε να εκτελέσουμε οποιοδήποτε στρατιωτικό καθήκον. Δεν πολεμάμε για κανένα θεό-αφέντη-πατρίδα. Αποτρέπουμε τη διάχυση εθνικιστικού δηλητηρίου στην κοινωνία, επιδιώκουμε την αδελφοποίηση μας με τους αντιμιλιταριστές της αντίπερα όχθης, οξύνουμε τις αντιθέσεις για το ξέσπασμα ενός εμφυλίου ταξικού πολέμου και τη μετατροπή του σε κοινωνική επανάσταση.
Προτάσσουμε την παγκόσμια κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, τη σύνδεση όλων των αγώνων εντός και εκτός συνόρων. Τη συλλογικοποίηση του κόσμου της εργασίας, των εκατομμύρια ανέργων-θυμάτων της καπιταλιστικής κρίσης, των μεταναστών, των αποκλεισμένων, των κολασμένων όπου γης, των σύγχρονων σκλάβων του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», συνθέτοντας την παγκόσμια φύση του επαναστατικού προτάγματος.
Μέσα από τις κοινότητες αγώνα του σήμερα, με το βλέμμα στραμμένο στις κομμούνες του αύριο
Για ποιον κόσμο αγωνιζόμαστε
Μέσα στην κοινωνία, υπάρχουν οι υλικοί όροι και οι αντίστοιχες κοινωνικές σχέσεις που αποτελούν την προϋπόθεση για μια αταξική και ελεύθερη κοινωνία. Βασιζόμενοι/-ες σε αυτό, θεωρούμε πως τα απελευθερωτικά εγχειρήματα του σήμερα και οι αντίστοιχες σχέσεις των αγωνιζόμενων, οφείλουν να αναπτύσσονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργούν κοινότητες υπό το πρίσμα του μέλλοντος. Δηλαδή, κοινότητες που προεικονίζουν την κοινωνία για την οποία αγωνιζόμαστε. Ωφέλιμο, λοιπόν, θα είναι να περιγράψουμε, έστω και με επιγραμματικό τρόπο, την κοινωνία αυτή.
Ο κόσμος της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της λεηλασίας μπορεί να τερματιστεί, μονάχα με μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, που θα συνενώσει όλες τις επαναστατικές και κοινωνικές δυνάμεις. Μια επανάσταση που θα καταργήσει άμεσα το κράτος και όλες τις εξουσιαστικές και ιεραρχικές δομές. Συγχρόνως, θα καταργήσει το χρήμα και το κληρονομικό δικαίωμα. Θα απαλλοτριώσει και θα κοινωνικοποιήσει τα χρήσιμα μέσα παραγωγής και την ιδιοκτησία του κεφαλαίου, θα κοινωνικοποιήσει δομές και υπηρεσίες όπως αυτές της εκπαίδευσης, της υγείας, των επικοινωνιών, των μέσων μεταφοράς/διανομής και άλλων.
Αυτή η επαναστατική αλλαγή της κοινωνικής ζωής, με τη δημιουργία νέων ανθρώπινων και παραγωγικών σχέσεων, θα έχει διαρκή χαρακτήρα, με συχνές νέες επαναστάσεις, οι οποίες θα συμβάλουν στην εξέλιξη και την πολύπλευρη ανάπτυξη του ατόμου και της κοινωνίας, σε αρμονία πάντα με τη φύση. Ταυτοχρόνως, η εργασία, με έναν συνεχή ριζοσπαστικό μετασχηματισμό, θα απελευθερώνεται από τον καταπιεστικό της χαρακτήρα.
Την ευθύνη της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης θα την έχει η ίδια η κοινωνία, τα συμβούλια και οι συνελεύσεις της. Ο καθένας και η καθεμία, θα μπορεί να συμμετέχει και να συναποφασίζει για όλες τις υποθέσεις που τον/την αφορούν στους χώρους όπου ζει, συνεισφέρει και δημιουργεί. Σ’ αυτήν την κοινωνία σκοπός θα είναι, η ελευθερία του ενός να μην περιορίζεται από την ελευθερία του άλλου, αλλά η ελευθερία του καθενός να πραγματώνεται μέσω της ελευθερίας όλων.
Η κοινωνία θα έχει συνομοσπονδιακό χαρακτήρα. Θα οργανώνεται σε αυτοδιευθυνόμενες ελεύθερες κοινότητες (κομμούνες). Οι κομμούνες θα είναι συνδεδεμένες η μια με την άλλη σε τοπικές και περιφερειακές ομοσπονδίες, χωρίς καμία εξουσία, ρυθμίζοντας τις υποθέσεις τους με κοινή συμφωνία και ελεύθερη αποδοχή. Ακολούθως, οι ομοσπονδίες θα οργανώνονται σε συνομοσπονδίες. Βασική επιδίωξη θα παραμένει ο οικουμενικός χαρακτήρας της κοινωνικής οργάνωσης, μέσω μιας παγκόσμιας συνομοσπονδίας. Η σύζευξη των κομμούνων θα επιτυγχάνεται μέσω ενός δικτύου ελεύθερων παγκόσμιων και οικολογικών συγκοινωνιών.
Στη θέση της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα υπάρχει η ελεύθερη ένωση όλων των παραγωγών και των συνεταιρισμών βασισμένη στο μοίρασμα, τη συνεργασία και την κοινοκτημοσύνη. Μια ένωση, που θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνάμεις και θα αναπτύσσει νέες, προωθώντας κάθε είδους ελεύθερη ερευνά (επιστημονική, ιατρική, τεχνολογική, φιλοσοφική κ.ά.) έχοντας ως στόχο την κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών της κοινωνίας, αλλά και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Τα παραγόμενα αγαθά θα είναι συλλογικά και προσβάσιμα σε όλους, τη διαχείριση των οποίων θα την αναλαμβάνει η ίδια η κοινότητα.
Καθοριστικό ρόλο θα διαδραματίζει η παιδεία που θα έχει ως σκοπό την ελεύθερη και την πλήρη ανάπτυξη όλων των ανθρώπων. Η μάθηση και η εκπαίδευση θα πραγματοποιούνται με τρόπο συμπεριληπτικό, διαθεματικό και εξατομικευμένο. Επικεντρώνοντας στην αυτενέργεια και την ενεργή συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων στη μαθησιακή διαδικασία, θα είναι εφικτή η αναζήτηση και η καλλιέργεια των δεξιοτήτων, των κλίσεων και των ταλέντων του κάθε ατόμου, μένοντας μακριά από τη στείρα ακαδημαϊκή γνώση, τον ανταγωνισμό και την αρίστευση ως αυτοσκοπό. Θα έχει ελευθεριακό και αντιαυταρχικό χαρακτήρα, δίνοντας έμφαση στην ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας και αλληλοβοήθειας, έχοντας στον πυρήνα της την αγάπη και το πάθος για τη γνώση.
Στη θέση της πατριαρχικής καταπιεστικής οικογένειας θα υπάρχουν ανοιχτές κοινότητες, δίχως διακρίσεις φύλου και ηλικίας, ώστε τα παιδιά να μην υποτάσσονται στον στενό οικογενειακό ορίζοντα με σχέσεις εξάρτησης, ελέγχου και επιβολής. Μέλημα όλων θα είναι οι νέοι να ανοίγονται ευρύτερα στην κοινωνία, να σχεδιάζουν ανεμπόδιστα όπως θέλουν τις ζωές τους, ξεκινώντας από την πεποίθηση ότι τα παιδιά ανήκουν στους εαυτούς τους και στη μελλοντική τους ελευθέρια.
Η παραπάνω μορφή κοινωνικής οργάνωσης αποτελεί τον αναρχικό κομμουνισμό, την αναρχία. Αυτόν τον κόσμο προσπαθούμε να φέρουμε μέσα μας. Αυτόν να συνθέσουμε και να προεικονίσουμε στις κοινότητες αγώνα του σήμερα. Γι’ αυτόν τον κόσμο αγωνιζόμαστε.
Εδώ και τώρα
Αγωνιζόμαστε «από τα κάτω» ενάντια στον φόβο, την παραίτηση και τη μοναξιά για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Επιλέγουμε τη ρήξη και την ανυποταγή, τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο, μακριά από την επιβαλλόμενη πορεία του εφησυχασμού, της συναίνεσης και της συνδιαλλαγής. Συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, επιδιώκοντας τη ριζοσπαστικοποίησή τους, την όξυνσή τους καθώς και τη μεταξύ τους διασύνδεση, με κάθε αίτημα ή διεκδίκηση να συνδέεται με συνολικότερα απελευθερωτικά προτάγματα. Χτίζουμε σχέσεις και δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Δημιουργούμε -εδώ και τώρα- συλλογικά αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, εστίες αντίστασης και μέτωπα αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
Ραντεβού στο δρόμο, στους χώρους αγώνα, στις κοινότητες αντίστασης και αλληλεγγύης.
Συλλογικά και μαχητικά. Αυτοοργανωμένα, αντι-ιεραρχικά και ισότιμα.
Για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα, έθνη, πατρίδες, θρησκείες, καταπίεση, εκμετάλλευση.
Για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Κατάληψη Apertus
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο
Καλυβίων 70
