Πόσος φασισμός χωρά άραγε στη δημοκρατία τους; Σίγουρα αρκετός έτσι ώστε να ευθυγραμμίζεται η κεντρική πολιτική του κράτους με εγκληματικές συμμορίες όπως η χρυσή αυγή, σε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ – επιχειρήσεις σκούπα, η θωράκιση των συνόρων, το χτύπημα των αυτοοργανωμένων χώρων αντίστασης και αλληλεγγύης και συνολικότερα του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.
Αρκετός έτσι ώστε το αυγό του φιδιού να επωάζεται στη ζεστή αγκαλιά του κράτους, όπως στα σώματα ασφαλείας, την εκκλησία και την ΕΥΠ.
Τόσος φασισμός, ώστε να ξερνάει μεικτά τάγματα εφόδου από ναζιστές, φασιστο-νοικοκυραίους και μπάτσους σε καθημερινές δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες και αγωνιστές, με την πλήρη ανοχή, συγκάλυψη και ενθάρρυνση του επίσημου κράτους και της δικαιοσύνης.
Τελικά, πόσο φασισμό χρειάζεται η Αστική Δημοκρατία και το Κράτος ούτος ώστε να διασφαλίζει και επεκτείνει την επικυριαρχία του πάνω στις κοινωνίες; Τόσο όσο χρειάζεται για να τσακίσει τις κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να αποκαταστήσει την κοινωνική και ταξική ειρήνη δηλαδή την απρόσκοπτη συνέχιση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των πολλών από τους λίγους, χωρίς κραδασμούς, χωρίς αναστατώσεις. Την ¨επαναδιαπραγμάτευση¨ του κοινωνικού συμβολαίου της υποτελείας και της δουλοπρέπειας με μόνο διαπραγματευτικό χαρτί την τρομοκρατία του Νόμου και της Τάξης.
Ο πόλεμος με το φασισμό δεν μπορεί παρά να είναι πόλεμος με το Κράτος και το Κεφάλαιο που τον γεννά και τον αναπαράγει. Ένας πόλεμος που η δικαίωσή του θα σημάνει το τέλος της καταπίεσης και εκμετάλλευσης και θα ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνία Ελευθερίας, Ισότητας, Αλληλεγγύης και Αξιοπρέπειας για όλους τους ανθρώπους.
Αυτός ο πόλεμος, ο κοινωνικός πόλεμος, μέσα στη διαρκή διαδρομή των ανθρώπων στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης, αναγκαστικά θα περάσει πάνω από το υλικό και έμψυχο δυναμικό του συστήματος, από τις δομές του και από τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς καταστολής.
Μια τέτοια πραγματική μάχη αυτού του πραγματικού καθημερινού πολέμου πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο τη Δευτέρα 9 Ιούλη 2012. Από τη μια μεριά αγωνιστές για την κοινωνική απελευθέρωση, αντιφασίστες και νεολαίοι και από την άλλη όλος ο διαθέσιμος παρα-στρατός στην υπηρεσία του κράτους και των αφεντικών.
Σε πείσμα των διάφορων συκοφαντών και διαστρεβλωτών τα πραγματικά περιστατικά έχουν ως εξής:
Στις 9 το βράδυ της Δευτέρας διακινείται η πληροφορία ότι 40 χρυσαυγίτες πραγματοποιούν εκδήλωση στο ουζερί ¨Καρνάγιο¨ στην οδό εθνικής ενότητας, στην όποια παρευρίσκονται μεταξύ άλλων ο βουλευτής της συμμορίας Κ. Μπαρμπαρούσης, ο τοπικός ¨φύρερ¨ Λ. Σταθόπουλος και το δεξί του χέρι Κ. Ντάικος καθώς και ένα ακόμη άτομο που στο παρελθόν είχε βρεθεί σε αντιπαράθεση με συντρόφους και είχε αρνηθεί την οποιαδήποτε σχέση με τον ακροδεξιό οχετό, και το οποίο διατηρεί εμπορικό κατάστημα στην οδό Παπαστράτου.
Όλοι τους σήκωσαν το χέρι τους εναντίον των 60 περίπου συντρόφων κρατώντας μπουκάλια, πέτρες, καρέκλες, παλούκια ενώ ο Ντάικος είχε πτυσσόμενο γκλοπ και ο βουλευτής Μπαρμπαρούσης περίστροφο με φωτοβολίδες το οποίο χρησιμοποίησε 4 φόρες σημαδεύοντας κατά πρόσωπο.
Αμφότεροι ισοπεδώθηκαν από τους συντρόφους και αυτή τη φορά η εθνική ενότητα βάφτηκε με δικό τους αίμα και όχι με αυτό των μεταναστών και αγωνιστών, ενώ 4 της συμμορίας διακομίστηκαν στο νοσοκομείο Αγρινίου.
Την επόμενη μέρα, Τρίτη 10 Ιούλη, κάποια από αυτά τα ποντίκια βγήκαν από τις τρύπες τους και χτύπησαν με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο, την κατάληψη APERTUS. Η συγκεκριμένη κατάληψη με συνεισφορά στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της περιοχής αλλά και ευρύτερα, ανήκει σε όλους τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την Ελευθερία και το χτύπημα σε αυτή είναι χτύπημα σε όλους μας, και σαν τέτοιο θα απαντηθεί. Αξίζει να σημειωθεί ότι η φωτιά που προκλήθηκε από την έκρηξη στον περίβολο της κατάληψης σβήστηκε από γείτονες ενώ παράλληλα ενημερώθηκαν και οι σύντροφοι. Οι υλικές ζημιές ήταν μικρές αλλά το μεγαλύτερο κακό προκλήθηκε στον καταληψία σκύλο Ριτζάι για τον οποίο οι άνανδροι αδιαφόρησαν.
Από το 2007 και τη δολοφονική επίθεση στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ, της Χρυσής Αυγής και μπράβων σε συντρόφους με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός συντρόφου στο μάτι έως σήμερα, πολλές είναι οι προκλήσεις και επιθέσεις των φασιστοειδών σε βάρος ανθρώπων συγκεκριμένα από τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο. Όσο κι αν αυτές οι επιθέσεις εντάσσονται στο πεδίο της στοχοποίησης, της εξάντλησης, της συκοφαντίας αγωνιστών και τρομοκράτησης των οικείων τους, μέσα από μηνύσεις και δικαστήρια, από ¨επισκέψεις¨ στο κοινωνικό περιβάλλον των ανθρώπων αυτών (σπίτια, μαγαζιά, εργασία) και δράσεις απειλητικού χαρακτήρα (αφισοκολλήσεις, συνθήματα με σπρέι).
Όσο κι αν καμώνονται δυνατοί, με τις πλάτες της αστυνομίας και των ΜΜΕ, θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι αυτοί οι σύγχρονοι ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες και δοσίλογοι ότι ο καιρός της εθνοκάθαρσης έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο κόσμος της Ελευθερίας θα περάσει από πάνω τους, βαδίζοντας στο δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Θα τους τσακίζουμε με κάθε μέσο και τρόπο.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ!
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι, Αγρίνιο
Θ. Δασκαλοπούλου Ά πάροδος 3
stekidask@windowslive.com
& stekidask.blogspot.com
Pingback: Τρίτη 17 Ιουλίου: ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ | APERTUS