Διήμερο αλληλεγγύης στις καταλήψεις & τους αυτοοργανωμένους χώρους.

Στον αυτοοργανωμένο χώρο Ρεσάλτο στο Κερατσίνι Αττικής

ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ…

Στις 20/12/12 με πρόσχημα μια ανώνυμη καταγγελία για ναρκωτικά αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στην εδώ και 22 χρόνια κατελειμενη Villa Amalia και την εκκενώνουν. Η συνταγή από εδώ και πέρα είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Σε άψογη συνεργασία με τα ΜΜΕ τα άδεια μπουκάλια από το bar της κατάληψης βαπτίζονται βόμβες μολοτωφ,το υγρό για την εκτυπωτική μηχανή βαφτίζεται υλικό για μολοτοφ , ενώ ο χώρος από κέντρο ζωής  και αντίστασης βαφτίζεται σε χώρο ανομίας.

Στις 28/12/12 με πρόσχημα την έρευνα για αποθήκη παραεμπορίου κατόπιν άλλης μιας ανώνυμης καταγγελίας ,αστυνομικές δυνάμεις εισβάλουν στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ συλλαμβάνοντας 16 μετανάστες και στη συνέχεια εισβάλλουν στο Αυτόδιαχειριζομενο στέκι της βρίσκοντας ύποπτα αντικείμενα όπως αφίσες ,έντυπα, 2 άδεια μπουκάλια μπύρας καθώς και το στούντιο του ελεύθερου ραδιοφωνικού σταθμού 98 FM κατάσχοντας τον εξοπλισμό του.

Στις 8/1/13 έπειτα από μια εβδομάδα περίπου πανελλαδικών δράσεων αλληλεγγύης στη Villa Amalias, με συναυλιες, μικροφωνικες,πορειες,  αλληλεγγυοι/ες προχώρησαν στην ανακατάληψη του ‘’μεγάλου σπιτιού’’ της Villa Amalias .Ενός χώρου που δικαιωματικά ανήκει στο αγωνιζόμενο για ελευθερία κομμάτι της κοινωνίας μας και σε αυτόν λειτουργούν και εξελίσσονται διάφορα αυτοοργανωμενα εγχειρήματα. Από την πρώτη στιγμή της ανακατάληψης οι σύντροφοι ανοίγουν πανό και στήνουν μικροφωνική. Δυο ώρες μέτα αστυνομικές δυνάμεις όλων των ειδών ,από Ματ έως και πάνοπλους Εκαμιτες καθως και ελικόπτερο πολιορκούν την Villa και εισβάλλουν συλλαμβάνοντας 93 ατομα. Με την κίνηση αυτή θέλουν να δείξουν ότι κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος και ότι ο αντίπαλος ασχέτως με την υπεροπλία που έχει δεν είναι ανίκητος ,και σε αυτή την περίπτωση ο αντίπαλος δεν είναι άλλος από το κράτος και τους εξουσιαστές του. Λίγη ώρα μετά σύντροφοι και συντρόφισσες καταλαμβάνουν τα κεντρικά γραφεία του κόμματος της ΔΗΜΑΡ(ΔΗθεν Αριστερας)αναδεικνύοντας την απολυτή συνεργασία του συγκεκριμένου φορέα με τις επιλογές του Σαμαρά και Δενδια. Μετά από επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων προσήχθησαν άλλα 40 άτομα .Ο κατασταλτικός μηχανισμός του κ.Δενδια εφαρμόζοντας την τακτική του ‘’σοκ και δέους’’ επιτίθενται σε άλλον έναν απελευθερωμένο χώρο αυτόν της κατάληψης Σκαραμαγκά προσάγοντας άλλους 8 συντρόφους έπειτα από μήνυση που κατέθεσε ο πρόεδρος του ΝΑΤ ,Χρηστός Φωτιου.Και οι 8 προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις ,με κατηγορίες που αφορούν την διατάραξη οικιακής ειρήνης ,παραβίαση του νόμου περί όπλων και βεγγαλικών. Κατά την κράτηση  τους στη ΓΑΔΑ  ,οι αστυνομικοί αρνήθηκαν να δώσουν τα τρόφιμα  και τα είδη πρώτης ανάγκης  που μεταφέρθηκαν για τους υπό  κράτηση συντρόφους ,αφήνοντας τους χωρίς φαγητό περίπου για 12 ώρες. Τα άτομα που προσήχθησαν ανήκαν στη αντισπισιστικη ομάδα που δραστηριοποιείτε  στο χώρο της κατάληψης και αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων.
 
Την ίδια στιγμή που κυβερνώντες σκάβουν τον λάκκο της κοινωνίας  μέσα από νέα φορολογικά μέτρα, μειώσεις και απολύσεις ,την ίδια στιγμή που λίστες Λαγκαρντ, απόπειρες υπεξαίρεσης στον ΕΟΤ  και κυκλώματα ναρκωτικών με επικεφαλής αστυνομικούς δείχνουν την σαπίλα του συστήματος και προκαλούν αηδία ακόμα και στον πιο αδιάφορο ,το κράτος επιστρατεύει όλα του τα όπλα για την καταστολή του πιο αγωνιστικού κομματιού της κοινωνίας ,φοβούμενο την επερχόμενη κοινωνική έκρηξη που φαντάζει αναπόφευκτη.

Σε όλο αυτό το έργο τα ΜΜΕ έρχονται να παίξουν τον δικό τους βρώμικο ρόλο ικανοποιώντας τους εργοδότες τους(βλεπε Μπομπολα)μιλώντας και αναπαράγοντας δηλώσεις για ‘’εστίες ανομίας’’, ‘’προσπάθεια κατάλυσης της δημοκρατίας’’ και άλλες τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις. Αλλά ας αναλογιστούμε  τελικά ποια είναι η εστία ανομίας στην πραγματικότητα. Ποιος στην πραγματικότητα οφείλεται για το ξεζούμισμα της κοινωνίας και για τις καταθέσεις εκατομμυρίων? Σίγουρα όχι οι ‘’αλήτες’’ των καταλήψεων. Η’ μήπως οι καθημερινές αυτοκτονίες συνάνθρωπων μας οφείλονται στις καταλήψεις? Πιάνων βίλες στην πραγματικότητα φτιάχτηκαν πατώντας πάνω στην ανομία? Αλήθεια ποιον ακριβώς μάχονται οι καταλήψεις και για ποιον ακριβώς λόγο κράτος και παρακράτος τις επιτίθενται? Οι καταλήψεις είναι εστίες αντίστασης, όχι ανομίας και οι πόρτες τους είναι ανοιχτές σε όσους αγωνίζονται για ισότητα και αξιοπρέπεια.

Στα πλαίσια των πανελλαδικών δράσεων αλληλεγγύης
και στήριξης των καταλήψεων καλούμε σε συγκέντρωση:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΩΡΑ 17:30, 11/01/13
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (κεντρική πλατεία Αγρινίου)

 Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι,οι πανκς & οι αλήτες,οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες,οι ξενύχτηδες και οι εργάτες,οι πένητες και οι αδικημένοι,τα θύματα του ρατσισμού & οι εκδικητές του άδικου..

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
    Αλληλέγγυοι/Αλληλέγγυες

Ζούμε πλέον σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, βρισκόμαστε ένα βήμα πριν τον   ολοκληρωτισμό.
Από τη στιγμή που η εξουσία παραδόθηκε στα χέρια μιας τρικομματικής κυβέρνησης με αποχρώσεις από τη ξεπουλημένη αριστερά μέχρι την ακροδεξιά του Σαμαρά και του Δένδια με τις ευλογίες του ΔΝΤ και της Τρόικας , έχει ξεκινήσει μια ολομέτωπη επίθεση στους ανθρώπους και τους χώρους που αγωνίζονται.

Από την επίθεση στη πολύμηνη απεργία των χαλυβουργών, την άγρια καταστολή στις μαζικές πανεργατικές απεργίες μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων ( Δελτα, Βίλλα Αμαλίας, ΑΣΣΟΕ, Σκαραμαγκά) το μήνυμα είναι ένα η μηδενική ανοχή του καθεστώτος στους αντιστεκόμενους.
Σε αυτή του προσπάθεια τα μμε και η δικαστική εξουσία συστρατεύονται πλήρως στη γραμμή του καθεστώτος. Τα άδεια μπουκάλια μπύρας λοιπόν βαφτίζονται μολότοφ, τα σκουφιά μετατρέπονται σε κουκούλες και τα πλημμελήματα μετατρέπονται σε κακουργήματα μέσα σε μια νύχτα. Όταν το χρεοκοπημένο καθεστώς προσπαθεί με κάθε τρόπο να κατασυκοφαντήσει ένα ολόκληρο κόσμο, βαφτίζει χώρους ανομίας τους χώρους αντίστασης.

Εμείς , εργαζόμενοι, άνεργοι, αγρότες, μετανάστες, φοιτητές, μαθητές που τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε συνεχώς στους δρόμους για να ανακόψουμε την επίθεση καταδυνάστευσης των ζωών μας δηλώνουμε: Χώροι ανομίας δεν είναι οι καταλήψεις ούτε οι αυτοοργανωμένοι χώροι.
Χώροι ανομίας είναι τα πολιτικά γραφεία, η βουλή, τα δικαστικά γραφεία, τα  διαπλεκόμενα μμε, τα δελτία των 8, τα γραφεία της χρυσής αυγής. Ένα ολόκληρο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα προσπαθεί με κάθε τρόπο να σπείρει το φόβο στους εξαθλιωμένους ώστε να συγκαλύψει με κάθε τρόπο τις δικές του ανομίες. Τα σκάνδαλα, τους λογαριασμούς μαύρου χρήματος σε ελβετικά θέρετρα, τη κάλυψη που προσφέρει στους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους.

Εμείς λοιπόν δηλώνουμε ότι η καταστολή που δέχονται οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι δεν μας πτοούν. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και απέναντι στη λάσπη που ρίχνουν εμείς προτάσσουμε την αλληλεγγύη την αυτοοργάνωση, τη συλλογικότητα. Όπως κάνουμε τόσα χρόνια σα μια γροθιά.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ VILLA AMALIAS, ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΤΟΝ 98 FM, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ
ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Κατάληψη Apertus
Αγρίνιο
Ιανουάριος 2013

Διαβάστε την ανακοίνωση της Villa Amalias σχετικά με την απόπειρα καταστολής της από τις δυνάμεις της κρατικής καταστολής

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ από τις 10 το πρωί στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Σήμερα 20-12-2012 η αστυνομία εισέβαλε στη Βίλλα Αμαλίας . Με πρόσχημα μια καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών, παρουσία εισαγγελέα, έγινε έρευνα. Τα ευρήματα ήταν αστεία. Παρ΄ όλα  αυτά ο Δένδιας δηλώνει πως από αυτά αποδεικνύεται ότι η Βίλλα υπήρξε κέντρο ανομίας για 22 χρόνια και επιτέλους ο νόμος,  με τη «γενναία πολιτική βούληση» του Σαμαρά, αποκαθίσταται.

Με ποια λογική ακροβασία μπορούν άδεια μπουκάλια μπύρας να χαρακτηριστούν «υλικά κατασκευής μολότοφ»;  Σ’ ένα χώρο που λειτουργεί συναυλιάδικο και καφενείο είναι παράλογο να υπάρχει μεγάλος αριθμός άδειων μπουκαλιών μπύρας; Τι θα πει «εύφλεκτο υλικό»;  Μήπως μιλάνε για τα υγρά καθαρισμού της τυπογραφικής μηχανής  που λειτουργεί στην κατάληψη; 

Να μιλήσουμε για τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, που κάθε διαδηλωτής που σέβεται την υγεία του, οφείλει να διαθέτει.  Να πούμε για τα στοιχειώδη μέσα αυτοπροστασίας (δυναμιτάκια, σφεντόνες  κτλ) σ’ ένα χώρο που έχει επανειλημμένα δεχθεί επιθέσεις παρακρατικών συμμοριών (εμπρησμοί, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμοί), με αποκορύφωμα το 2009 που ο τότε υπουργός δημοσίας τάξης Μαρκογιαννάκης επισκέφτηκε τους "κατοίκους" του Άγιου Παντελεήμονα και λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση του δεχτήκαμε επίθεση…      

Με πρόσχημα λοιπόν την έρευνα, επιχειρούν μια πάγια ονείρωξη τους: Την εισβολή σ’ ένα χώρο  που για αυτούς είναι ένα από τα χωροταξικά σύμβολα όλων όσων στέκονται εχθρικά, απέναντι σε ό,τι αντιπροσωπεύει την κυριαρχία, την επιβολή, την αποστείρωση, την αδιαφορία, την παραίτηση, την υποταγή. Σε αυτό έχουν δίκιο. Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου. Ο υπουργός μας χαρακτήρισε εστία ανομίας.…

Και τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά. Η Βίλλα Αμαλίας είναι μια πρόταση οργάνωσης,  που στον καιρό του μνημονιακού κανιβαλισμού έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας,  προϋποθέτει την καταστροφή των όποιων δομών του. Η απαξίωση των εργατικών  κεκτημένων και των συνδικάτων, οι όποιες δομές αλληλεγγύης και ανυπακοής, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι στο στόχαστρο. Η ακροδεξιά ατζέντα που έχει επικρατήσει από την αρχή της κρίσης,  ξεκίνησε με τις δηλώσεις περί υγειονομικής βόμβας του Λοβέρδου, ενάντια στους απεργούς πείνας της Υπατίας. Συνεχίστηκε με τη στοχοποίηση των μεταναστών (τείχος Έβρου, στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς), τη διαπόμπευση των εξαρτημένων οροθετικών, συνεπικουρούμενη από την ακροδεξιά βία ενάντια σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, μικροπωλητές. Ο βασανισμός των αντιφασιστών της μοτοπορείας στη ΓΑΔΑ, οι επιθέσεις στις καταλήψεις και η άγρια καταστολή οποιασδήποτε εργατικής ή κοινωνικής διεκδίκησης, δεν αφήνουν αμφιβολία ότι ο αντίπαλος έχει συγκροτήσει ένα συμπαγές μπλοκ, απέναντι στο οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε.

Είμαστε εδώ και 22 χρόνια σε ένα κτήριο που είχαν εγκαταλείψει για δεκαετίες. Το συντηρούμε και του δίνουμε ζωή.  Είμαστε μια κατάληψη που έχει πάντα τις πόρτες ανοιχτές σε ομάδες, άτομα και εγχειρήματα που προάγουν τον αντιεμπορευματικό πολιτισμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τους κοινωνικούς, αντιφασιστικούς  και ταξικούς αγώνες. Η  Βίλλα Αμαλίας δίνει μια σοβαρή μάχη για να προστατέψει όχι δέκα ντουβάρια, αλλά τις επιθυμίες τα όνειρα και τις ελπίδες για μια ζωή πιο ελεύθερη για όλους. 

Καλούμε όλους όσους βρίσκουν κομμάτι του εαυτού τους στην πολύχρονη λειτουργία της κατάληψης να δώσουν μαζί μας αυτήν την κρίσιμη μάχη.
Σε αυτό το μύλο οι δήμιοι-δον κιχώτες επιτίθενται ενώ στην πραγματικότητα κυνηγάνε ιδέες. Αυτές είναι οι ανομίες για αυτούς. Κυνηγάνε χίμαιρες  θα εισπράξουν εφιάλτες.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ

 [ Αναδημοσίευση απο το site της Φάμπρικα Υφανέτ ]

Η Υφανέτ είναι ένας χώρος για το κίνημα όχι για το κράτος και το εμπόρευμα

Τόλμες είναι τα μέταλλα

που γίνονται χρυσάφι

με τη λίθο της ψυχής.

Πόσο ψηλά φτερουγίζει ο μάγος

δεν το ξέρουν οι εξουσίες.

Ν.Κ.

Το τελευταίο διάστημα ένα σχέδιο ξεδιπλώνεται σε αυτήν την πόλη: ένα σχέδιο επίθεσης στους κατειλημμένους χώρους της. Από ό,τι διέρρευσε μετά την εκκένωση της κατάληψης ΔέΛΤΑ, το κράτος προετοιμάζει πλέον και την εκκένωση της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ.

Στις 20 Μάρτη του 2004 καταλάβαμε το παλιό, εγκαταλελειμμένο από τη δεκαετία του ’60, υφαντουργείο της ΥΦΑΝΕΤ, στην Κάτω Τούμπα. Με λέξεις και έννοιες καρφωμένες στο μυαλό μας όπως: κατάληψη, χώρος αντίστασης, δημιουργία και ελευθερία, απελευθέρωση του κλεμμένου χρόνου και χώρου, αγώνας ενάντια στις καπιταλιστικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Με εργαλεία την αυτοοργάνωση, την αντιιεραρχία, την αλληλεγγύη και την ισότιμη συνδιαμόρφωση κοινών ιδεών και πρακτικών. Μπήκαμε σε αυτό το –ερειπωμένο από την προηγούμενη φάση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αλλά γεμάτο μνήμες εργατικών αγώνων– βιομηχανικό κτίριο και υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να επαναφέρουμε το επαναστατικό πρόταγμα στην καθημερινή ζωή.

Όλα αυτά τα χρόνια σμίξαμε με πολύ κόσμο τόσο μέσα στο χώρο της κατάληψης όσο και σε αγώνες έξω από τα τείχη της. Αμέτρητες εκδηλώσεις, αυτοοργανωμένα καφενεία και συντροφικές κουζίνες ενάντια στη λογική του χρήματος, συναυλίες, διαδηλώσεις ενάντια στα εθνικιστικά πογκρόμ, καμπάνιες ενάντια στον πατριωτικό εσμό της πόλης, δράσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μας σημάδεψε η συνάντηση και η συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες για το περιβάλλον, την εργασιακή εκμετάλλευση και τις απολύσεις, την έμφυλη καταπίεση και το κυνήγι των μεταναστών, τους φοιτητικούς αγώνες και την αντίσταση στην υποτίμηση της ζωής μας.

Παράλληλα, δίπλα μας στήθηκαν και άλλες ομάδες και διαδικασίες από ανθρώπους που μοιράστηκαν τις ίδιες σκέψεις με εμάς. Το Μωβ Καφενείο και η αμφισβήτηση των έμφυλων διαχωρισμών, οι Μπάσταρδες με Μνήμη και η επίθεση στον εθνικό κορμό, το Φεστιβάλ-Συνέδριο Communismos και η κυκλοφορία των αγώνων, αποτελούν κομμάτια της εναντίωσής μας σε αυτόν το γερασμένο κόσμο.

Πολλά, είναι η αλήθεια, έχουν αλλάξει από εκείνο το Μάρτη του 2004. Σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, ένας νέος κύκλος καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης περνάει από πάνω μας. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού είναι πια τόσο απροκάλυπτη που οδηγεί τμήματα της κοινωνίας σε εξόντωση. Ο ρυθμός και η ένταση της βαρβαρότητας είναι πρωτόγνωρες. Οι ουρές στον ΟΑΕΔ αυξάνονται εκθετικά καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι πετιούνται εκτός εργασίας, πολλά σπίτια απειλούνται με διακοπή ηλεκτροδότησης λόγω της τιμής του ρεύματος, η πρόσβαση σε μια ούτως ή άλλως προβληματική περίθαλψη περιφράσσεται ενώ όσοι εργάζονται βιώνουν μια χωρίς προηγούμενο εκμετάλλευση, με τον καθημερινό φόβο της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους. Όλα αυτά μαζί με την επίθεση στα πιο υποτιμημένα κοινωνικά κομμάτια, όπως κατεξοχήν είναι οι μετανάστες, είναι η καθημερινότητα της κρίσης. Είναι η λογική του καπιταλισμού που απαιτεί να συναινέσουμε στη βίαιη προσπάθειά του να αποκαταστήσει την κυριαρχία του σε βάρος των ζωών μας. Να το βουλώσουμε μπροστά σε μια δυναμική θανάτου που παρασέρνει όλο και περισσότερους από εμάς στη δίνη της. Στη δίνη που δεν υπόσχεται τίποτε παρά περισσότερη κατάθλιψη και καταστροφή.

Απέναντι στη βαρβαρότητα της κρίσης, υπάρχει μια σειρά από μικρές και μεγάλες στιγμές ανυπακοής που ξεπηδούν άλλοτε οργανωμένα και συλλογικά, άλλοτε διάσπαρτα και μοριακά. Αυτοί που αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο, όσοι επανασυνδέουν το ρεύμα, οι συνελεύσεις στις γειτονιές, η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και η κόντρα με τους φασίστες. Η δημιουργία κοινών πάρκων, οι συλλογικές κουζίνες, το οργισμένο κατέβασμα στη γενική απεργία. Όλα αυτά αποτελούν μια εκτεταμένη και βαθύτερη διαδικασία, απόπειρες μπλοκαρίσματος της δριμύτητας της κρίσης.

Τους τελευταίους μήνες η καπιταλιστική βαρβαρότητα συνοδεύεται από μια ολοένα και πιο εντατική προσπάθεια εμπέδωσης του φόβου στην πλευρά των αγωνιζόμενων. Από την εισβολή των ΜΑΤ στην κατάληψη της χαλυβουργίας, μέχρι την ανοιχτά ρατσιστική επιχείρηση “Ξένιος Ζευς” και το στρατιωτικό καθεστώς στα βουνά της Χαλκιδικής, μια νέα φάση επίθεσης είναι σε εξέλιξη: όπου δεν πίπτει φόβος, θα πίπτει ράβδος. Όσοι δεν ακινητοποιούνται από το φόβο, θα ακινητοποιούνται από τα σώματα ασφαλείας, κρατικά και παρακρατικά. Σώματα που το ένα είναι απαραίτητο για να υπάρχει το άλλο. Οι φασίστες επιτίθενται στους μικροπωλητές και από κοντά το κράτος που ξεκινάει έναν αγώνα ενάντια στο παρεμπόριο. Ακριβώς αυτή η συμπληρωματικότητα στη συγκεκριμένη περίοδο είναι άκρως λειτουργική για την πειθάρχηση των περισσευούμενων. Ο φασισμός δεν είναι παρά άλλη μια μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού σε κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο, η θεωρία των ακροκινούμενων ομάδων που πλασάρεται προσπαθεί να συσκοτίσει των κοινό στόχο κράτους και ακροδεξιάς, την εμπέδωση της πειθάρχησης.

Απώτερος στόχος είναι να σχηματιστεί ένα κλίμα φόβου που θα αποτρέψει απόπειρες αντίστασης στη βαναυσότητα του κεφαλαίου. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσουμε και την επίθεση σε κατειλημμένους χώρους ανα την ελλάδα, με πιο πρόσφατη την εκκένωση την κατάληψης ΔέΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη, με θεαματική επίδειξη αστυνομικής ισχύος.

Τις τελευταίες μέρες ενημερωθήκαμε ότι και η κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ απειλείται με εκκένωση εντός του Οκτωβρίου, με πρόσχημα τη στέγαση υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού, που είναι και ο ιδιοκτήτης του κτιρίου. Ούτε εργολάβοι , ούτε μίζες, ούτε οικονομικά συμφέροντα υπάρχουν πίσω από αυτή την κίνηση του κράτους, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Υπάρχει μόνο η ξεκάθαρη πρόθεση να ξεμπερδεύουν με καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που συντονίζονται με τον παλμό των κοινωνικών αγώνων. Θέλουν να γκρεμίσουν κάθε πιθανό εμπόδιο στην καθημερινή βαρβαρότητα της κρίσης και της υποτίμησης των ζωών μας. Γι’ αυτό και η επίθεση στις καταλήψεις είναι παραδειγματική και σωφρονιστική για το σύνολο του κινήματος. Γι’ αυτό και όλοι πρέπει να συμβάλουν ώστε να αποτινάξουμε τη συμμόρφωση, την υποταγή και το φόβο.

Για εμάς, ως κοινότητα των ανθρώπων της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ, ξεκινάει το επόμενο διάστημα ένας αγώνας για το μπλοκάρισμα μιας ακόμη πτυχής της καπιταλιστικής κρίσης, το μπλοκάρισμα του σχεδίου για μια πόλη με πειθήνιους εξαθλιωμένους. Σε αυτήν την πόλη που δρούμε και υπάρχουμε τα τελευταία οκτώ χρόνια, ο αγώνας γύρω από τις καταλήψεις και την Υφανέτ μπορεί να στήσει ένα ακόμα ανάχωμα, να συνδεθεί και με άλλους αγώνες και υποκείμενα, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα: η βαρβαρότητα δε θα περάσει.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΕΛΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ

ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΚΟ

Στις 12/09 στις 6:30 το πρωί επιστρατεύεται όλος ο συρφετός της αστυνομίας για την εκκένωση της κατάληψης Δέλτα. Εκαμ και Ματ εισήλθαν στα δωμάτια που κοιμόντουσαν οι σύντροφοι και φορώντας τους χειροπέδες, τους έριξαν στο πάτωμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της επιχείρησης ασκήθηκε τόσο λεκτική όσο και σωματική βία. Ένας σύντροφος κρατήθηκε ώστε να είναι παρών στην έρευνα των μπάτσων οι οποίοι όμως του είχαν το κεφάλι στραμμένο στον τοίχο καθιστώντας του αδύνατο να δει οτιδήποτε. Αργότερα αρνήθηκε να υπογράψει την έκθεση έρευνας σε κατοικία και κατάσχεσης. Αργότερα όλοι οι σύντροφοι οδηγήθηκαν στη γαδθ.      

 Αλληλέγγυος κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από το χώρο της κατάληψης και κινούμενος προς αυτήν φωνάζοντας συνθήματα, οι μπάτσοι προσπάθησαν να τον απωθήσουν και ακολούθησε συμπλοκή. Ακολούθησαν τέσσερις προσαγωγές συντρόφων και μετά από πολύωρη αναμονή αφέθηκαν ελεύθεροι.

Οι σύντροφοι που μεταφέρθηκαν στη γαδθ οδηγήθηκαν στο υπόγειο του κτηρίου όπου και παρέμειναν εννέα ώρες. Για πολλές ώρες δεν είχανε την παραμικρή ιδέα σχετικά με το κατηγορητήριο και δεν τους επέτρεπαν να πάρουν τηλέφωνα. Όταν τους ανέβασαν στα γραφεία τους ενημέρωσαν για τις εξής κατηγορίες: διατάραξη οικιακής ειρήνης, οπλοκατοχή σε ορισμένους από αυτούς, ψευδορκία σ’έναν και πλαστογράφηση διαβατηρίου σ’εναν απο αυτούς επίσης. Εν συνεχεία οι κατηγορίες αναβαθμίστηκαν από την εισαγγελέα.

 Στην απολογία  αρνήθηκαν την όποια συνεργασία και δήλωσαν πως ό,τι έχουν να πουν θα το πουν στο δικαστήριο. Στους συντρόφους που δε γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα οι μπάτσοι δυσκόλευαν τη διαδικασία μετάφρασης.

Στην συνεχή άρνηση των συντρόφων να δώσουν αποτυπώματα και παρά το ότι οι κατηγορίες ήταν πλημμεληματικού χαρακτήρα   ο εισαγγελλέας διέταξε ρητά ν’ αποκομισθούν τα αποτυπώματα με κάθε μέσο ασκώντας όση βία χρειαστεί αρκεί να μην τους σπάσουν τα χέρια. Ένας από τους συντρόφους, στο δελτίο συμπλήρωσης αποτυπωμάτων σημείωσε πως τα αποτυπώματα του πάρθηκαν κατόπιν άσκησης βίας. Παρά το γεγονός ότι δεν υφίσταται διάταξη για την άσκηση βίας προς λήψη αποτυπωμάτων, εισαγγελέας και μπάτσοι  επικαλέστηκαν την δικαιολογία ότι κάνουν ανάλογη εφαρμογή της διάταξης για την υποχρεωτική λήψη DNA.

 Την ίδια μέρα εκτός των τειχών καλέστηκε συνέλευση αλληλεγγύης η οποία αποφάσισε μικροφωνική το απόγευμα που συγκεντρώθηκαν 150 άτομα όπως και συγκέντρωση έξω από τη γαδθ η οποία δεν πραγματοποιήθηκε καθώς η αστυνομία με εντολή της σταμάτησε την κυκλοφορία των λεωφορείων σχεδόν σε όλο το κέντρο της πόλης.

Την επομένη, οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, όπου οι μπάτσοι απαγόρευαν την είσοδο των συντρόφων εντός του δικαστηρίου με εντολή εισαγγελέα και την είσοδός τους στην αίθουσα της δίκης λόγω της πολιτικής τους ταυτότητας ως αναρχικοί, καθώς και των συγγενών των κατηγορουμένων. Παρόλαυτα, μεγάλος αριθμός ατόμων συγκεντρώθηκε έξω από τα δικαστήρια εκφράζοντας την αλληλεγγύη του φωνάζοντας συνθήματα. Η απόφαση του προεδρίου στην αίτηση των συντρόφων για τριήμερη αναβολή, απορρίφθηκε καθώς και διατηρήθηκε η κράτησή τους μέχρι και την επομένη. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από τη γαδθ με τη συμμετοχή περίπου 70 ατόμων, οι οποίοι παρέμειναν γύρω στα είκοσι λεπτά φωνάζοντας αδιάκοπα συνθήματα. Ακούγοντας τα συνθήματα, οι σύντροφοι μαζί με ποινικούς κρατούμενους εντός της γαδθ, ανταποκρίθηκαν προκαλώντας ένταση μέσα στα κελιά.

 Την επόμενη μέρα, η δίκη ξεκίνησε κατά τις 2μιση η ώρα, κατά την οποία ο γενικός γραμματέας του τει ψευδώς κατέθεσε ότι το 2007 όταν και ξεκίνησε η κατάληψη ΔΕΛΤΑ, λειτουργούσαν υπηρεσίες του ΤΕΙ εντός αυτής κι όταν ρωτήθηκε από τη δικηγόρο ποιες υπηρεσίες λειτουργούσαν και για σαφείς ημερομηνίες, ο ίδιος με μια επίσης ψευδή κατάθεση δήλωσε ότι τελικά για κάποιον καιρό γινόντουσαν εργασίες στο κτήριο. Ο επόμενος μάρτυρας κατηγορίας  ήταν ένας μπάτσος που δε βρισκόταν την ώρα της εκκένωσης στο κτήριο, αλλά εισήλθε αργότερα. Ο ίδιος και ενώ δεν είχε καμία σχέση με το αλλοδαπών  δήλωσε με βεβαιότητα  ότι το διαβατήριο του συντρόφου είναι πλαστό κάτι το οποίο δεν ισχύει. Εν συνεχεία οι σύντροφοι έκαναν μία πολιτική τοποθέτηση και μετά από κάποιες διακοπές το προεδρείο αποφάνθηκε την ενοχή των κατηγορούμενων προσδίδοντας τους τις εξής κατηγορίες: διατάραξη οικιακής ειρήνης από κοινού, οπλοκατοχή από κοινού, ψευδορκία, πλαστογράφηση, απείθια, παράβαση νόμου περί βεγγαλικών και οι ποινές έχουν ως εξής: σε δύο συντρόφισσες αναγνωρίστηκε μετεφηβικό ελαφρυντικό και δόθηκε η ποινή των τριών μηνών φυλάκισης , σε τέσσερις συντρόφους δόθηκε η ποινή των οκτώ μηνών, στον ένα από αυτούς έντεκα μήνες και δέκα μερες , σε έναν από αυτούς οχτώ μήνες και δέκα μέρες, σε έναν από αυτούς εννέα μήνες, και σε έναν από αυτούς δεκαέξι μήνες. Το συνολικό ποσό του προστίμου ανέρχεται στα 7950 ευρώ και όλοι έχουν τριετή αναστολή.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ

Η κατάληψη αποτελεί μία κοινωνική πρακτική διεκδίκησης. Το κτίριο της κατάληψης Δέλτα κουβαλάει μια τέτοια μακρά ιστορία καταλήψεων και διεκδικήσεων. Οι εργαζόμενοι του άλλοτε ξενοδοχείου δέλτα προέβησαν σε κατάληψη του κτιρίου όταν η διοίκηση του είχε κηρύξει κατάσταση διακοπής της λειτουργίας της επιχείρησης, μετά από τον αγώνα τους κέρδισαν κάποιες θέσεις στο υπηρεσιακό προσωπικό του τει. Εν συνεχεία κατά την περίοδο που το κτίριο λειτουργούσε σαν εστίες, ο φοιτητικός σύλλογος οικοτρόφων “πραξη” είχε προβεί σε κατάληψη το 2004 με τα εξής αιτηματα: εισδοχή φοιτητών, άμεση συντήρηση των δωματιων και εγκαταστάσεων (υδραυλικά, αποχέτευση, θέρμανση, βάψιμο) και επιτροπή διαφάνειας για τους εισαχθέντες. Το τει αδιαφορώντας για τα αιτήματα των οικοτρόφων φοιτητών και θέλοντας να περάσει την ιδιωτικοποίηση της εστίας αποφάσισε να μην μπουν άλλοι φοιτητές και να δώσει στους ηδη διαμένοντες ένα επίδομα στέγασης, επίδομα το οποίο τελικά τους δόθηκε μερικώς.

  Απο το 2005 εως το 2007 το κτίριο ήταν εγκαταλελημένο απο το τει. Το 2007 μετά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις για τον νόμο πλαίσιο και έπειτα από μαζικές συνελεύσεις αποφασίστηκε από αγωνιζόμενους φοιτητές και άτομα από τον ελευθεριακό και αναρχικό χώρο η επαναλειτουργία του κτιρίου μέσω μιας κατάληψης η οποία θα πήγαινε και ένα βήμα παραπέρα, δηλαδή δεν θα στέγαζε μόνο τις ανάγκες των συμμετεχόντων αλλά και τις επιθυμίες τους. Το τει 7 χρόνια μετά την εγκατάλειψη του κτιρίου κατηγορεί την κατάληψη Δέλτα για τις ζημιές τις οποίες είχαν καταγγείλει φοιτητές τόσα χρόνια πριν. Η εγκατάλειψη κατηγορεί την κατάληψη η οποία όχι μόνο επιδιόρθωσε τις ζημιές του κτιρίου και το έκανε βιώσιμο αλλά στέγασε και πολιτικά εγχειρήματα, εργαστήρια δημιουργίας και στάθηκε δίπλα σε κοινωνικές ομάδες των δυσμενέστερων ταξικά. Ένας χώρος ο οποίος πάντοτε πρωοθούσε την κοινωνική αλληλεγγύη αντιπαραβάλοντας την μπροστά στον κοινωνικό κανιβαλισμό και έδρασε με βάση τις αρχές της αντιιεραρχίας και της αντιεμπορευματικότητας ενάντια στον καπιταλισμό και στο κράτος του.

 Όντας λοιπόν η κατάληψη Δέλτα ένα πολιτικό εγχείρημα με πολυεπίπεδη δράση και ως μέρος του ριζοσπαστικού κινήματος αποτελεί για το κράτος έναν απο τους στοχοθετημένους εχθρούς του που θέλει να αφανίσει. Επιδιώκοντας αυτό μέσω της εκκένωσης της βρήκε τον τρόπο να δείξει πόσο καλά ξέρει να παίζει το παιχνίδι του αποπροσαναταλισμού της κοινωνίας, στήνοντας ένα ‘’φθηνό’’ σόου αλλά κατά τα άλλα ακριβοπληρωμένο. Με αναρτημένα βίντεο της εισβολής των κάθε λογής μπάτσων στο επίσημο διαδικτιακό τόπο της αστυνομίας, με διμοιρίες των ΜΑΤ οι οποίες φυλάνε εδώ και 4 μερες το κτίριο περιμετρικά, μια φαντασμαγορική επιχείρηση της αστυνομίας  χωρίς να έχει τα αποτελέσματα που ανέμενε, παρουσιάζοντας σαν όπλα αντικείμενα τα οποία είχαν συγκεκριμένη χρήση μέσα στο κτίριο όπως π.χ το τσεκούρι το οποίο παρουσιάζεται στα κατασχεμένα αντικείμενα, η χρήση του οποίου ήταν για τις ξυλόσομπες, κατι το οποίο είναι καταφανές και από τις φωτογραφίες των ίδιων των μπάτσων, ένα τσεκούρι ανάμεσα σε χώματα και πριονίδια.

 Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου παρέλασε από την κατάληψη και εσπασε, κατέσχεσε κουμπαράδες σε σχήμα γουρουνιού (πιθανόν για να φλερτάρει), γομολάστιχες και ξύστρες, εισέβαλε στο παιδικό δωμάτιο και χόρεψε τσιγκολελέτα. Πέρα τώρα από αστεϊσμούς αυτό το κρεσέντο αστυνομικής διάνοιας απήγαγε συντρόφους μας και τους οδήγησε σε δίκη κατ΄ εντολή μάλιστα του υφισταμένου των κεφαλαιοκρατών και πρωθυπουργού αντώνη Σα(χλα)μαρά προβάλλοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής και πάταξης της ανομίας. Από την πλευρά μας εμείς έχουμε να πούμε πως δεν πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τον ολοκληρωτισμό, ο ολοκληρωτισμός είναι ήδη εδώ με την πιο άγρια μορφή, αν ο Σα(χλα)μαράς  δηλώνει μηδενική ανοχή σε όποιον αντιτίθεται πολιτικά στα συμφέροντα των ευηπόληπτων μεγαλοεπιχειρηματιών φοροφυγάδων αφεντικών του, εμείς δηλώνουμε μηδενική ανοχή στις συνθήκες εξαθλίωσης, άγριας φτωχοποίησης και του θανάτου που προσφέρει απλόχερα ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός και το κράτος. Μηδενική ανοχή στις προσπάθειες καταστολής καταλήψεων και αυτοοργανομένων αναρχικών εγχειρημάτων και ανομία όσον αφορά τη δράση μας προς υπεράσπιση αυτών.

 Δεν είμαστε διατεθιμένοι να παζαρέψουμε για τα αυτονόητα, το δικαίωμα του ανθρώπου στην στέγη είναι κάτι το οποίο παραμένει αδιαπραγμάτευτο όσο και αν αυτοί οι χαλεποί καιροί που ζούμε και οι ινστρούχτορες τους το αμφισβητούνε, όταν τόσος κόσμος εξωθείται στην αυτοκτονία από την φτώχεια, όταν τόσοι άστεγοι πεθαίνουν κάθε χειμώνα από το κρύο και όσο αυτά τα φαινόμενα οξύνονται, δεν νοείται να υπάρχουν κτίρια άδεια τα οποία να στέκουν και να ρημάζουν καταμεσής, σε αυτήν την δραστηριότητα της κρίσης και στο αλισβερίσι της αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Αυτήν ακριβώς την δραστηριότητα της κρίσης πρέπει να την εκμεταλευτούμε και με βάση την ταξική αλληλεγγύη των καταπιεσμένων και των απόκληρων αυτού του κόσμου να αυτοοργανωθούμε, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας χτίζοντας ουσιαστικές σχέσεις που θα γίνουν επικίνδυνες για το υπάρχον. Και αυτό είναι το στοίχημα να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας αλλά να μπορούμε να τις εμπιστευτούμε και στους συντρόφους μας. Η κατάληψη είναι μία πρακτική κοινωνικά νομιμοποιημένη και όταν δεν προσπαθείς να στεγάσεις μόνο το κεφάλι σου αλλά και τις ιδέες σου είναι ένας από τους τρόπους να επιτεθείς στην οδηνηρή πραγματικότητα του καπιταλισμού.

ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΣΑΜΑΡΑ…( κατά τα άλλα μια δίκη χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά )

 Όσον αφορά τη δίκη των συντρόφων μας ήτανε για εμάς η αρχή ενός καινούργιου εκδικητικού κύκλου αντιμετώπισης του κράτους απέναντι σε ανθρώπους που πορεύοναι ενάντια σ’ αυτό και σπάνε τον κοινωνικό καθωσπρεπισμό του. Απροκάλυπτα, ζητώντας ο δικηγόρος που ορίστηκε από το τει, να αποδοθούν οι βαρύτερες δυνατές ποινές ως προς παραδειγματισμό για να μην ξαναγίνουν καταλήψεις(!), καθώς και με τη συνέχιση της κράτησης των συντρόφων μας μετά την αναβολή της δίκης. Αντιλαμβανόμενοι όλο αυτό το πλαίσιο δε μας προξενεί καμία εντύπωση το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της δίκης μέσα στην αίθουσα βρισκόταν όλη η ηγεσία της ελ.λας βορείου ελλάδος, όπως επίσης και ότι με εντολή εισαγγέλεα δεν επιτρεπόταν η είσοδος αλληλέγγυου κόσμου όχι μόνο στην αίθουσα αλλά ακόμα και στο κτίριο. Τέλος, η κεκαλυμμένη αγόρευση της εισαγγελέος ως προς το γεγονός ότι δεν δικάζονται οι ιδέες παρόλο που πρότεινε την κατηγορία της οπλοκατοχής από κοινού – επειδή όπως είπε μοιράζονται τα πάντα από κοινού και παίρνουν όλες τις αποφάσεις από κοινού, εμάς το μόνο που μας δείχνει είναι ότι μας γίνεται για ακόμα μια φορά ξεκάθαρη η αναξιοπρέπεια και η ξεφτίλα τους.

 Είμαστε ένοχοι για το γκρέμισμα των τοιχών της αποξένωσης, για την θέρμη που πηγάζει από την αυτοοργάνωση και τη συλλογική ζωή, και για το κατα συρροή έγκλημα της πορείας μας προς τα αχαρτογράφητα της ελευθερίας.

 Και με αυτή την ενοχή θα πορευτούμε.

 Ό,τι και να γίνει η Δέλτα για πάντα κατάληψη θα μείνει

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 16/9/12

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ

 ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ!

Το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι πανεπιστημίου Ρεθύμνου, καταστράφηκε ολοσχερώς από εμπρηστική επίθεση της νεοναζιστικής οργάνωσης Ο.Ε.Ρ. τον Οκτώβριο του 2010. Ξαναφτιάχτηκε με τον ιδρώτα και το χρόνο των ανθρώπων που δραστηριοποιούνταν σε αυτό, καθώς και με τη στήριξη των αλληλέγγυων από όλη την Ελλάδα (και από καμία πανεπιστημιακή αρχή).

Στις 06-09-2012 δεχτήκαμε για δεύτερη φορά ανάλογη επίθεση. Αυτή τη φορά, δυστυχώς για τα σκουλήκια του παρακράτους καθώς και για όσους εποφθαλμιούσαν και εποφθαλμιούν να κάνουν το στέκι μαγαζάκι τους, οι ζημιές που προκλήθηκαν ήταν μηδαμινές. Οποιαδήποτε πληροφορία δόθηκε στις εφημερίδες και τα καθεστωτικά ΜΜΕ σε σχέση με τις ζημιές, που ανέρχονται σε χιλιάδες ευρώ είναι κατάπτυστη, στοχευμένη και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Τη στιγμή που ολόκληρη η κοινωνία βιώνει στο πετσί της την εξτρεμιστική διάσταση του ούτως ή άλλως φασιστικού καθεστώτος και οι ναζιστικές πρακτικές αναπαράγονται διαρκώς από την κυριαρχία, δε μας εκπλήσσει καθόλου, που η απάντηση της πρυτανείας του πανεπιστημίου σε μία φασιστική επίθεση ήταν η σφράγιση αυτού του ελεύθερου κοινωνικού χώρου.

Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτελούν κύτταρα ελευθερίας και ισότητας, δημιουργικότητας κι έκφρασης και παράλληλα θέτουν τις βάσεις για κοινωνικές δομές, όπου δεν χωρούν εκμετάλλευση και καταπίεση. Η καθημερινή λειτουργία και η κάθε επιμέρους δράση γίνονται μέσα από διαδικασίες αντιιεραρχικές, αδιαμεσολάβητες, αντιεμπορευματικές και η διαχείριση του χώρου μέσω συνδιαμόρφωσης, σεβόμενοι τη διαφορετικότητα του άλλου και όχι της δικτατορικής προς τους λίγους πλειοψηφίας. Την ώρα που επιχειρήσεις (τύπου Γευσήνους και Κλαψινάκης) εκμεταλλεύονται τις ανάγκες του φοιτητή/εργαζόμενου, ακόμα και για σίτιση, οι χώροι όπως το στέκι στεγάζουν ανοιχτά και προς όλους πολιτικά καφενεία, δανειστική βιβλιοθήκη, προβολές ταινιών, συνδικαλιστικές ομάδες, ανταλλακτικά παζάρια κα με ελεύθερη κι όχι υποχρεωτική συνεισφορά με βασικές αρχές την αξιοπρέπεια, την αντίσταση και την αλληλεγγύη, αλλά μάλλον το παραπάνω σύστημα θεώρησης κι αξιών φαίνεται να φοβίζει και να ενοχλεί το κράτος των αφεντικών, του χρυσοπληρωμένου ακαδημαϊσμού και της δήθεν “δημόσιας” παιδείας.

Έχουμε δηλώσει σε πολλά κείμενα μας στο παρελθόν ότι το πανεπιστήμιο δεν είναι το ξεχωριστό τσιφλίκι κάπου αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, μέσα στο οποίο υπάρχουν και αναπαράγονται οι ίδιοι ταξικοί διαχωρισμοί και ανισότητες που αναπαράγονται και στην κοινωνία. Όταν λοιπόν, στην κοινωνία τα στοιχειώδη κεκτημένα και δικαιώματα των καταπιεσμένων όσων αφορά στην εργασία, την παιδεία και την υγεία έχουν συρρικνωθεί και τείνουν να εξαφανιστούν με τις καινούριες αλλαγές που έρχονται, το μόνο δικαίωμα που θα μας αφήσουν θα είναι το διακαίωμα να υποδουλωθούμε ολοκληρωτικά στα αφεντικά μας, ντόπια και ξένα. Έτσι, η κοινωνία χωρίζεται σε δούλους(σαν αυτούς που ήρθαν να βάλουν φωτιά) που σκύβουν το κεφάλι προσκυνώντας ναζιστικά κι εθνικά σύμβολα, νομίζοντας πως έτσι θα σωθούν και σε ανθρώπους που αγωνίζονται με κάθε μέσο για την αξιοπρέπεια, για την υπεράσπιση της κοινωνίας και των κοινωνικών αγαθών.

Εμείς ήμαστε και θα είμαστε πάντα με την πλευρά των αδικημένων και καταπιεσμένων κι όχι με τους δυνάστες και τα αφεντικά, ούτε με όσους έχουν τις αυταπάτες ότι το καπιταλιστικό σύστημα μπορεί να αλλάξει και να σταματήσει να τρέφεται με ανθρώπους. Γι’ αυτό το λόγο επιλέξαμε να μην έρθουμε σε διάλογο με κανέναν που θεωρεί το πανεπιστήμιο ιδιοκτησία του και την παιδεία υπόθεση του κράτους και να ανακαταλάβουμε το στέκι με τα χέρια μας, με τα οποία θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη κοινωνία.

Πολλοί θα ήθελαν να φανεί σαν σύγκρουση δύο ακραίων ομάδων (αντιφασίστες- φασιστάκια) όπου η πρυτανεία και το κράτος παίζοντας το ρόλο του διαιτητή θα διευθετήσουν την κατάσταση. Εμείς επαναλαμβάνουμε πως δεν πρόκειται για σύγκρουση των άκρων, αλλά για σύγκρουση 2 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΚΟΣΜΩΝ. ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ “ΓΙΝΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ” ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ, ΤΩΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΩΝ, ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ “ΓΙΝΕ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΝΕ”. ΟΠΟΙΟΣ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ‘Η ΤΟΝ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΟΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ, ΕΙΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ-ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΕΙΤΕ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ, ΕΙΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΤΕ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΠΑΤΣΟΙ!

ΜΠΑΤΣΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ!!!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ!

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ  ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ!