Category Archives: Okso81

Τρία χρόνια από την αιφνίδια απώλεια του Okso 81.

Το απόγευμα της Κυριακής 11 Οκτωβρίου 2020 χάσαμε αιφνιδίως από κοντά μας το φίλο και συνοδοιπόρο Διονύση ( Νιόνιο ) Μαμασούλα. Ο Okso 81 με το έργο του και τη στάση ζωής του θα μείνει για πάντα στη συλλογική μνήμη της πόλης μας και όχι μόνο.

Οι νέες γενιές θα μιλούν για αυτόν όπως μιλούν οι δρόμοι που περπάτησε και οι τοίχοι πάνω στους οποίους δημιούργησε.

Για την ξαφνική απώλεια του Διονύση (Νιόνιου) Μαμασούλα (Okso81)

Κάποια από τα έργα του.

Δύο χρόνια από την αιφνίδια απώλεια του Okso 81.

Το απόγευμα της Κυριακής 11 Οκτωβρίου 2020 χάσαμε αιφνιδίως από κοντά μας το φίλο και συνοδοιπόρο Διονύση ( Νιόνιο ) Μαμασούλα. Ο Okso 81 με το έργο του και τη στάση ζωής του θα μείνει για πάντα στη συλλογική μνήμη της πόλης μας και όχι μόνο.

Οι νέες γενιές θα μιλούν για αυτόν όπως μιλούν οι δρόμοι που περπάτησε και οι τοίχοι πάνω στους οποίους δημιούργησε.

Η επιλογή του δε να αφήσει την παρακαταθήκη του σε δομές του αγώνα μας δίνει έναν επιπλέον λόγο, από όλους τους λόγους του κόσμου να τις υπερασπιζόμαστε για πάντα από τους εχθρούς τους.

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.

 

Για την ξαφνική απώλεια του Διονύση (Νιόνιου) Μαμασούλα (Okso81)

Κάποια από τα έργα του.

Ένας χρόνος χωρίς τον Νιόνιο – Okso81

Ένας χρόνος χωρίς τον φίλο και συνοδοιπόρο Διονύση (Νιόνιο) Μαμασούλα – Okso81, που χάθηκε αιφνιδίως στις 11/10/2020. Ο Νιόνιος, ο Okso81, θα μείνει για πάντα στις καρδίες μας. Το κενό που αφήνει τεράστιο. Το έργο του θα διασωθεί από γενιά σε γενιά, στη συλλογική μνήμη της πόλης. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.

Για την ξαφνική απώλεια του Διονύση (Νιόνιου) Μαμασούλα (Okso81)

Μερικά γκράφιτι στο χώρο της κατάληψης.

 

Για την ξαφνική απώλεια του Διονύση (Νιόνιου) Μαμασούλα (Okso81)

Την Κυριακή 11 Οκτωβρίου, το απόγευμα, χάσαμε αιφνιδίως τον φίλο και συνοδοιπόρο Διονύση (Νιόνιο) Μαμασούλα ετών 39, πιο γνωστό ως Okso81. Τα συναισθήματα για έναν τέτοιο χαμό είναι ποικίλα και βαθιά και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα κείμενο.

Ο Νιόνιος ως street artist ήταν κομμάτι της πόλης του Αγρινίου -και όχι μόνο. Τα έργα του -ατομικά αλλά και μέσω του crew «Αχρωματοψία-Colorblind» και παλιότερα της hip hop ομάδας Parasound-, τραβούσαν πάντα τα βλέμματα και προκαλούσαν τον θαυμασμό, μιας και ήταν αποτέλεσμα εξαιρετικού και σπάνιου ταλέντου, σκληρής δουλειάς, φοβερής προσήλωσης και επιμονής, αστείρευτης εφευρετικότητας. Περιλάμβαναν μεγάλη ποικιλία από τεχνοτροπίες και μεθόδους, πάντα πρωτοποριακές αφού παρακολουθούσε με αμείωτο ενδιαφέρον τις σύγχρονες τάσεις της εν λόγω τέχνης, ανανεώνοντας τις τεχνικές τους, φτάνοντας την τέχνη του σε υψηλά επίπεδα. Κάθε νέο έργο του μαθαίνονταν αμέσως και προκαλούσαν συζητήσεις στην πόλη.

Όμως δεν ήταν αυτό που έκανε τον Νιόνιο να ξεχωρίζει.

Η πεισματική του άρνηση να πουλήσει τα έργα του, να βιοποριστεί μέσω της τέχνης του, αυτό ήταν που τον έκανε ξεχωριστό. Ουδέποτε έβγαλε χρήματα από το ταλέντο του, από την καλλιτεχνική του εργασία. Πάντα την τέχνη του την μοιράζονταν με τον κόσμο, με την κοινωνία.  Δεν ήταν τυχαία συνοδοιπόρος μας στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα της πόλης (και όχι μόνο). Η πηγαία του επιλογή να μοιράζεται την τέχνη του, να μην πουλάει αυτό που αγαπούσε πιο πολύ, ήταν μοιραίο να συναντηθεί με τα αντιεμπορευματικά/απελευθερωτικά προτάγματα του αναρχικού χώρου της πόλης μέσα από την κατάληψη Apertus στην οποία υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ο ίδιος αντιφασίστας, πανκ ροκ, oldschool σκεϊτάς, ανέπνεε ελεύθερα σε αυτόν τον χώρο. Έδωσε κομμάτι του εαυτού του σε αυτόν, τις ιδέες του, αμέτρητες εργατοώρες σε πάσης φύσεως εργασίες σπάζοντας το ρόλο του καλλιτέχνη και ειδικού. Ενώ η δουλειά του,  υπάρχει σε γραφιστικά, σε κάδρα, σε τοίχους της κατάληψης, με τον γιγάντιο Θου-Βου στην αυλή του χώρου να ξεχωρίζει. Και όχι μόνο: Η Κατερίνα Γώγου και «Το Μίσος» στην κατάληψη Αντιβίωση και το «Il quarto stato» στο ελευθεριακό εργαστήρι Fahrenheit 451 στα Γιάννενα, τα παιδιά που παίζουν μπάλα στο Antifa Festiball, το δέντρο με τις καταληψιακές ρίζες, ο Φύσσας και ο Ζακ, η παρέα Γρηγορόπουλος-Φύσσας-Λουκμάν και πόσα ακόμα σε αφίσες, φυλλάδια, εξώφυλλα και σελίδες αντιεξουσιαστικών περιοδικών. Το γιγάντιο πανό για το Δημοτικό Πάρκο, η Τζένη Βάνου και η σύνθεση στιγμιότυπων από την ταινία «Το Μίσος» σε στέκια της πόλης. Με τη ρετρό τηλεόραση με το σεμενεδάκι, να αποτελεί το πιο πρόσφατο έργο του…

Όμως δε θα μείνει μόνο για αυτό για πάντα στις καρδίες μας.

Αυτό το τεράστιο και αξιοθαύμαστο έργο του στέκεται ισότιμα δίπλα στο ανάστημα ενός  ανθρώπου όλο σεμνότητα. Ενός ανθρώπου που η εσωτερική του συστολή δεν του επέτρεψε ποτέ να καυχηθεί για το έργο του και το σπάνιο ταλέντο του. Για αυτό κυρίως τον θαυμάζουμε.

 Όσο αμείλικτη είναι η φθορά του χρόνου απέναντι στα έργα των καλλιτεχνών του δρόμου, άλλο τόσο αμείλικτη είναι και με τους ίδιους τους ανθρώπους. Ο Νιόνιος, ο Okso81, θα μείνει για πάντα στις καρδίες μας. Το κενό που αφήνει τεράστιο. Το έργο του θα διασωθεί από γενιά σε γενιά, στη συλλογική μνήμη της πόλης. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.

κατάληψη Apertus

Καλυβίων 70

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Το blog αχρωματοψία: https://axrwmatopsia.blogspot.com/