… Τότε

Πρωτομαγιά του 1886, οι απεργίες για το 8ωρο συντάρασσαν τη πόλη του Σικάγο των Η.Π.Α. Τους μήνες πριν τη 1η Μάη χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για τη μείωση του ωραρίου. Ειδικευμένοι & ανειδίκευτοι άντρες & γυναίκες , λευκοί & σκουρόχρωμοι, ντόπιοι & μετανάστες ενώθηκαν για ένα κοινό αγώνα. Η αστυνομική βία & καταστολή που ακολούθησε ήταν αναμενόμενη. Σχεδόν σε κάθε ομιλία, σε κάθε συγκέντρωση, σε κάθε συνέλευση που ακολούθησε έβρισκε τους αγωνιστές-απεργούς πιο συσπειρωμένους & αποφασισμένους με αποτέλεσμα η κρατική καταστολή να γίνεται πιο άγρια. Ύστερα από μια σειρά προβοκατόρικων ενεργειών από τη μεριά του κράτους δόθηκε το έναυσμα για ένα ανελέητο κυνήγι των απεργών. Το πογκρόμ που ακολούθησε είχε σαν αποτέλεσμα τις εκατοντάδες συλλήψεις απεργών & αλληλέγγυων ενώ επιθέσεις δέχθηκαν οι χώροι συνεδριάσεων που χρησιμοποιούσαν οι απεργοί, τα γραφεία των ενώσεων, ακόμη & τα σπίτια των απεργών.

… Τώρα

Άνοιξη του 2013 στην Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης & της εξαθλίωσης, η 1η Μάη μοιάζει περισσότερο με μια μέρα αργίας & ξεκούρασης παρά με μια μέρα απεργίας, αγώνα & εναντίωσης στις προσταγές του κράτους & του κεφαλαίου. Η Πρωτομαγιά έγινε Διεθνής Μέρα των εργαζομένων για να  θυμίζει αυτούς που έπεσαν στον αγώνα για τη προάσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, για την αξιοπρέπεια & την ελευθερία. Μια αξιοπρέπεια, μια ελευθερία που βάλλεται μέρα με τη μέρα ολοένα & περισσότερο από τα χαράτσια, την ανεργία, την εξαθλίωση, τα μνημόνια, τα χρέη, τις αυτοκτονίες, τη καταστολή…..

Η Πρωτομαγιά είναι απεργία & όχι αργία…