49 χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Η εξέγερση των φοιτητών και φοιτητριών απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς, το οποίο είχαν εγκαταστήσει το βαθύ ελληνικό κράτος μαζί με συμμαχικές δυνάμεις από το εξωτερικό και το ντόπιο κεφάλαιο, πλαισιώθηκε από μεγάλο μέρος των καταπιεσμένων της κοινωνίας. Οι εξεγερμένες και οι εξεγερμένοι της εποχής γνώρισαν διευρυμένες κατασταλτικές μεθόδους μέσω βασανιστηρίων και δολοφονιών, στους δρόμους, στην εξορία, στα κρατητήρια των ΕΑΤ-ΕΣΑ και στα αστυνομικά τμήματα σε όλη την επικράτεια καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας. Τα κράτη και οι παρακρατικοί – παραστρατιωτικοί τους βραχίονες τόσο στη μετεμφυλιακή περίοδο, όσο στη χούντα, στη μεταπολίτευση και γενικότερα σε όλες τις περιόδους της ύπαρξης τους στον Ελλαδικό χώρο και παντού, με προμετωπίδα τη βία αλλά και διαφορετικές ανά εποχή μεθόδους καταστολής προσπαθούν να καταπνίξουν τη φλόγα της εξέγερσης που σιγοκαίει στην καρδιά της κοινωνίας.

Οι επιτελείς του κράτους και ο κορμός των υποστηρικτών τους, νοσταλγοί της χούντας, αρνητές των νεκρών αλλά και θεματοφύλακες του συντάγματος και της αστικής νομιμότητας, διαχειριστές της εξουσίας ή όχι, με την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα, όλοι μαζί στο βούρκο της εθνικής συμφιλίωσης παρουσιάζουν τον κόσμο των πολέμων, της κρατικής καταστολής της ανέχειας και της εκμετάλλευσης, ως αναγκαία συνθήκη.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ – ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

( Στα πλαίσια του Αντιφασιστικού Συντονισμού Αγρινίου )

17 Νοέμβρη 2022. Πλατεία Δημάδη 19.30