Στις 2, 3 και 4 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε το 3ήμερο της κατάληψης με αφορμή τα πρώτα γενέθλιά της.

Την 1^η ημέρα (Πέμπτη 2/06), πραγματοποιήθηκε η συζήτηση που καλέστηκε από την Αντιφασιστική συνέλευση Αγρινίου με θέμα: «Ο ρόλος των παρακρατικών ακροδεξιών οργανώσεων στα τελευταία γεγονότα κοινωνικού κανιβαλισμού». Στην εισήγηση της Αντιφασιστικής συνέλευσης έγινε αναφορά στον πολιτικό ριζοσπαστικό χώρο μετά τον Δεκέμβρη του 2008, καθώς και στις επιθέσεις των κρατικών μηχανισμών σε αυτοοργανωμένα κοινωνικά εγχειρήματα και χώρους αγώνα και την συνεισφορά των ακροδεξιών πολιτικών δυνάμεων σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Στην συνέχεια έγινε τοποθέτηση σχετικά με την κρίση, τον κοινωνικό αναβρασμό και την προσπάθεια της ακροδεξιάς να κατευθύνει την κοινωνική οργή προς τον εθνικισμό και ενάντια στους μετανάστες. (Η εισήγηση εδώ)

Αφού ολοκληρώθηκε η εισήγηση έγινε ενημέρωση από την κατάληψη Κελί Ελευθερίας στην Ηγουμενίτσα για το ρατσιστικό πογκρόμ κατά των μεταναστών στην περιοχή τους στις 3/5/2011.

Μετά ακολούθησε μακροσκελής συζήτηση (διήρκησε γύρω στις 4 ώρες) όπου ακούστηκαν διάφορες θέσεις και έγιναν αρκετές τοποθετήσεις για το ζήτημα του φασισμού και του ρατσισμού. Το πρόταγμα της Αντιφασιστικής συνέλευσης δεν ήταν άλλο από το κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών.

Την 2^η ημέρα (Παρασκευή 3/06), πραγματοποιήθηκε η συζήτηση με θέμα «Οι καταλήψεις ως απελευθερωτικά εγχειρήματα μέσα στην πόλη και η προσπάθεια καταστολή τους». Αρχικά έγινε εισήγηση από την συνέλευση της κατάληψης (ολόκληρο το κείμενο εδώ). Συγκεκριμένα έγινε μια σύντομη αναφορά στην υπάρχουσα κοινωνική οικονομική και πολιτική κατάσταση (κρίση κεφαλαίου, εργασία, ανεργία, κρίση ταυτότητας, καταστολή, συνθήκες στην πόλη, κοινωνικές δομές). Στην συνέχεια στους ανοικτούς κοινωνικούς χώρους (καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια) ως απελευθερωτικά εγχειρήματα μέσα στην πόλη. Τέθηκε το ζήτημα της αυτοοργάνωσης και το ζήτημα της  καταστολής των καταλήψεων από κράτος και παρακράτος. Μετά την εισήγηση έγινε ενημέρωση και τοποθέτηση από συντρόφους/ισσες από την κατάληψη Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα για την κατασταλτική επιχείρηση στην κατάληψη το Δεκέμβρη 2010. Στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση…

Την 3^η μέρα (Σαββάτο 4/06), πραγματοποιήθηκε εκδήλωση, αυτή την φορά όχι στο χώρο της κατάληψης, αλλά στην πλατεία Δημάδη. Στη εκδήλωση συμμετείχε το Κουκ(ου)λοθέατρο της κατάληψης Αντιβίωσης που με την παράστασή τους «Τενεκεδούπολη-Κουρδιστάν» έδωσαν μια πρωτόγνωρη ατμόσφαιρα στην πλατεία Δημάδη. Να αναφέρουμε ότι πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε κουκλοθέατρο σε ανοιχτό δημόσιο χώρο. Την παράσταση την παρακολούθησαν και αρκετά μικρά παιδιά. Στην συνέχεια ακολούθησε συναυλία με τα μουσικά diy σχήματα straitjacket fit από Πάτρα, javaspa από Θεσσαλονίκη και αμοκ από Αγρίνιο.  Η συναυλία έληξε χωρίς κανενός είδος προβλήματα και αφού καθαρίσαμε την πλατεία, το τριήμερο έφτασε στο τέλος του…

Παρακάτω παραθέτουμε και μερικές φωτογραφίες από την 3ή μέρα.

Το γκράφιτι είναι του okso81 που όπως και πέρυσι έδωσε το δικό χρώμα στους γκρι τοίχους της πλατείας.

Για να ανοίξετε (σε μορφή pdf), το κείμενο της κατάληψης που γράφτηκε με αφορμή το 3ήμερο εκδηλώσεων για τα πρώτα γενέθλια της, κάντε κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο.

 «Οι καταλήψεις ως απελευθερωτικά εγχειρήματα μέσα στην πόλη.»

3ήμερο εκδηλώσεων

2-3-4 Ιουνίου

-Πέμπτη 2/06, 20:00

(στο χώρο της κατάληψης)

Συζήτηση από την Αντιφασιστική συνέλευση Αγρινίου: «Ο ρόλος των παρακρατικών ακροδεξιών οργανώσεων στα τελευταία γεγονότα κοινωνικού κανιβαλισμού»

Ενημέρωση από την κατάληψη Κελί Ελευθερίας στην Ηγουμενίτσα για το ρατσιστικό πογκρόμ κατά των μεταναστών στην περιοχή τους.

-Παρασκευή 3/06, 20:00

(στο χώρο της κατάληψης)

Προβολή Βίντεο: Ένας χρόνος Apertus

Συζήτηση: «Οι καταλήψεις ως απελευθερωτικά εγχειρήματα μέσα στην πόλη και η προσπάθεια καταστολή τους»

Ενημέρωση από συντρόφους/ισσες από την κατάληψη Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα για την κατασταλτική επιχείρηση στην κατάληψη το Δεκέμβρη 2010

-Σαββάτο 4/06, 20:00

(στην πλατεία Δημάδη)

Κουκλοθέατρο

«Τενεκεδούπολη-Κουρδιστάν»

Από το Κου(κου)λοθέατρο της κατάληψης Αντιβίωσης στα Γιάννενα

Συναυλία

STRAITJACKET FIT (Πάτρα)

JAVASPA (Θεσσαλονίκη)

AMOK (Αγρίνιο)

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΑΛΙΟ ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

                         Για την εμπρηστική επίθεση στο Παλιό Κυλικείο, Ρόδος

Στις  5:30 τα ξημερώματα της 24ης Μαΐου 2011 το κατειλημμένο κτίριο του Παλιού Κυλικείου, που βρίσκεται στο χώρο του Πανεπιστημίου Αιγαίου, δέχτηκε εμπρηστική επίθεση. Η πυροσβεστική έσβησε τη φωτιά γύρω στις 7 το πρωί και οι ζημιές που προκλήθηκαν στο χώρο είναι μόνο υλικές.

Τα φασιστοειδή παραβίασαν τον χώρο όταν δεν υπήρχε κανείς. Γέμισαν τους τοίχους με στοχάδια και απειλητικά συνθήματα (ο πόλεμος μόλις άρχισε κ.α) και στη συνέχεια έβαλαν φωτιά. Οι σημαντικότερες ζημιές προκλήθηκαν στους δύο κύριους χώρους του κτιρίου και είναι αρκετά σοβαρές (η οροφή έχει καεί τελείως όπως και τα κουφώματα των παραθύρων, το ρεύμα έχει κοπεί, τα πλακάκια έχουν ξεκολλήσει απο το δάπεδο).

Σε μία περίοδο που σημαδεύεται  από συνεχείς επιθέσεις κατά καταλήψεων και αυτοοργανομένων χώρων, σε μετανάστες και μειονότητες, θέλουμε να τονίσουμε ότι οι ακροδεξιές τρομοκρατικές τακτικές δεν μας τρομάζουν. Είτε με ύπουλες εμπρηστικές επιθέσεις τα ξημερώματα, όταν δεν βρίσκεται  κανείς εκεί, είτε με παρακολουθήσεις όσων συμμετέχουν σε δράσεις που οργανώνονται στο χώρο, είτε με μουλωχτά πεσίματα,  ΔΕΝ ΦΟΒΙΖΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΜΟΝΟ ΟΡΓΗ ΣΠΕΡΝΟΥΝ.

Τέτοια χτυπήματα όχι μόνο δεν μας πτοούν, αλλά δυναμώνουν τη θέλησή μας για υπεράσπιση των επιλογών μας, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά , αυτοοργανωμένα. Ας είναι βέβαιοι οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της επίθεσης πως θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει. Με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, όπως άλλωστε επέλεξαν.

ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ

Οι εργασίες για την αποκατάστηση του χώρου ξεκινάνε άμεσα.Ζητάμε την αλληλεγγύη των συντρόφων μας και οποιαδήποτε είδους ενίσχυση και βοήθεια είναι εφικτή για την αποκατάσταση των υλικών ζημιών.

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΡΟΔΟ, ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ…

Για να την ανοίξετε σε μορφή pdf (διαβάζεται πιο εύκολα) κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο:

Εφημερίδα Τοίχου, Φύλλο #2

Στις 3/5/2011 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη συγκέντρωση της Επιτροπής Αγώνα για να γίνει η Ηγουμενίτσα μια «ανθρώπινη πόλη», με αποκλεισμό του λιμένα της πόλης και αίτημα-πίεση προς τις αρχές να φύγουν οι μετανάστες. Στην συγκέντρωση συμμετείχαν 400-500 άτομα ενώ σε κοντινή απόσταση παραβρίσκονταν 7 διμοιρίες  ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες. Την ώρα της συγκέντρωσης σύντροφοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις παίζοντας ποδόσφαιρο μαζί με τους μετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα γνωστό φασιστοειδές χαιρέτησε ναζιστικά και άτομα της συγκέντρωσης έριξαν καπνογόνο και κροτίδες με σκοπό να προκαλέσουν τους μετανάστες.  Η μόνη αντίδραση των μεταναστών ήταν να χειροκροτήσουν και να σχηματίσουν το σήμα της νίκης με τα δάχτυλά τους. Αυτό ήταν η αρχή. Στην συνέχεια όμως τα γεγονότα άρχισαν να κλιμακώνονται, μιας και κάποιοι ήθελαν οπωσδήποτε να προκαλέσουν και να επιτεθούν στους μετανάστες. Στην συνέχεια τα επεισόδια οξύνθηκαν. Οι μετανάστες αποσύρθηκαν στο βουνό όπου και διαμένουν, ενώ πλήθος από την συγκέντρωση πετούσε πέτρες και εξορμούσε εναντίων τους. Ακολούθησαν 4-5 ώρες με πετροπόλεμο, οδοφράγματα και ασταμάτητο καταιγισμό δακρυγόνων και χημικών από τα ΜΑΤ. Τα δακρυγόνα δεν σταμάτησαν να πέφτουν καλύπτοντας το βουνό με ένα άσπρο πέπλο καπνού, ενώ το πλήθος της  συγκέντρωσης αποτελούσε μία άτυπη βάση ανεφοδιασμού της άγριας φασιστονεολαίας της Ηγουμενίτσας.

Όλοι αυτοί που θέλουν «να πετάξουν τους μετανάστες στο λιμάνι», λειτουργούν ως άτυπη εφεδρεία των δυνάμεων καταστολής. Όλοι αυτοί που παραβρίσκονταν στις οδομαχίες, που ναι μεν δεν πετούσαν πέτρες προς τους μετανάστες, άλλα χειροκροτούσαν και επευφημούσαν τα «νιάτα της Ηγουμενίτσας», έχουν πάρει ξεκάθαρα θέση: Δεν θέλουν μία «ανθρώπινή» Ηγουμενίτσα, αλλά μια Ηγουμενίτσα χωρίς τους «μιαρούς» μετανάστες.

Απέναντι στον κοινωνικό αποκλεισμό, την ξενοφοβία και την ρατσιστική βία, προτάσσουμε την αλληλεγγύη ως συνιστώσα του αγώνα των μεταναστών για αξιοπρέπεια και χειραφέτηση. Μια αλληλεγγύη, που αποτελώντας μια βαθμίδα προς συνεύρεση και σύμπραξη, στρέφεται ενάντια σε κάθε είδος ρατσισμό από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΣΥΝΟΡΑ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Στις 11/05, ήμερα Γενικής Απεργίας, στo κέντρο της Αθήνα οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους επιτέθηκαν  στην πορεία με εμμονή κυρίως στα ανεξάρτητα και ακηδεμόνευτα μπλοκ. Άγριοι ξυλοδαρμοί, δολοφονικά χτυπήματα, χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, συλλήψεις, αιμόφυρτοι και τραυματισμένοι διαδηλωτές. Από αυτήν την δολοφονική επίθεση, ο Γιάννης Κ. από το μπλοκ της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε με ΕΚΑΒ στο χειρουργείο του νοσοκομείου Νίκαιας σε προθανάτια κατάσταση, με σοβαρό επισκληρίδιο αιμάτωμα και κατάγματα στο κρανίο. Τώρα ο Γιάννης Κ. νοσηλεύεται διασωληνωμένος στην εντατική.

Την Τρίτη 10 Μάη, ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης, δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας από αγνώστους. Αιτία της επίθεσης, πιθανώς υπήρξε η προσπάθεια αφαίρεσης μίας τσάντας που είχε μαζί του.

Η δολοφονική αυτή ενέργεια είναι συνέπεια της όλο ένα και αυξανόμενης ανέχειας, φτώχειας και εξαθλίωσης που επικρατεί σε διάφορες συνοικίες του κέντρου της μητρόπολης. Αμέσως μετά το περιστατικό, το φασιστικό παρακράτος άρχισε μια νεκρολόγια διεκδικώντας ηγετική θέση στον κοινωνικό αναβρασμό. Παράλληλα ο δήμαρχος της Αθήνας, μέσα από δηλώσεις, προτρέπει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά «να γυρίσουν σπίτια τους», δίνοντας έτσι πάτημα σε κινήσεις εναντίων των μεταναστών. Το επόμενο χρονικό διάστημα ένα συνονθύλευμα οργανωμένων φασιστών και «αγανακτισμένων πολιτών», με την συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων, προβαίνουν σε ρατσιστικό πογκρόμ με συνέπεια των τραυματισμό δεκάδων μεταναστών, ενώ εκδηλώνονται συνδυασμένες επιθέσεις διμοιριών και φασιστών διαδοχικά κατά των καταλήψεων Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και Βίλα Αμαλίας (Αχαρνών & Χέυδεν), οι οποίες αποκρούονται επιτυχώς από συντρόφισσες και συντρόφους. Επίσης τα ξημερώματα της Πέμπτης 12 Μάη στην περιοχή των Κάτω Πατησίων ένας νεαρός μετανάστης από το Μπαγκλαντές πέφτει νεκρός μαχαιρωμένος από δύο έλληνες φασίστες, οι οποίοι πρώτα τον καταδίωξαν με το μηχανάκι τους. Κάποιοι, λοιπόν, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να διαιωνίσουν αυτή την κατάσταση.

Αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι άλλοι από οργανωμένους φασίστες, πλαισιωμένοι από ένα ασαφές νεφέλωμα εθνικοφρονούντων κατοίκων και καταστηματαρχών, μπράβων και νταβάδων, σε συνδυασμό με φαιδρές προσωπικότητες του δεξιού πολιτικού παρασκηνίου. Αυτοί, λοιπόν, οι «κάποιοι» που άλλοτε πυροβολούν και μαχαιρώνουν «για την πατρίδα που βάλλεται» και άλλοτε αυτοανακηρύσσονται υπερασπιστές των «φτωχών πλην τίμιων ελλήνων», είναι που θέλουν να στρέψουν τους ντόπιους με κάθε τρόπο εναντίον των μεταναστών. Οι γειτονιές του πολυεθνικού προλεταριάτου στην Αθήνα, την Ηγουμενίτσα, την Πάτρα, την Άρτα και αλλού, μετατρέπονται σε πεδία όπου εκδηλώνεται η ρατσιστική και κατασταλτική πολιτική του κράτους και σε τόπους όπου συναντιούνται οι κοινές επιδιώξεις του κράτους και των αφεντικών με τις εθνικοκυριαρχικές φαντασιώσεις των φασιστών. Με λίγα λόγια το ένα χέρι νίβει το άλλο…

Όλος αυτός ο αναβρασμός είναι απόρροια της λογικής του παραλόγου ενός συστήματος που αντιμετωπίζει τις συνέπειες της αντιαθρώπινης στρατηγικής του. Το υπάρχον σύστημα είναι του δημιουργεί περιοχές και συνθήκες εξαθλίωσης. Το υπάρχον σύστημα είναι που δημιουργεί τους πολέμους, την φτώχεια, την ανέχεια και αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις εστίες τους για να περιπλανηθούν στον «παράδεισο» της ελληνικής βαρβαρότητας. Οι κρατικοί μηχανισμοί, ενώ θέλουν να παρουσιαστούν σαν εγγυητές της κοινωνικής ειρήνης, δεν είναι τίποτα άλλο από μηχανισμούς φίμωσης κάθε φωνής αμφισβήτησης και καταστολής κάθε πράξης αντίστασης.

Σημαντική, από άποψη συμβολισμού, είναι η χειρονομία της χήρας του Μ. Καντάρη να επιστρέψει τα λουλούδια που της έστειλε ο αρχηγός της φασιστικής «Χρυσής Αυγής», δείχνοντας στην κοινωνία ποιος είναι ο ρόλος των σύγχρονων ταγματασφαλιτών σε αυτήν την τραγωδία.

Όποιος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ή σφυρίζει αδιάφορα έχει πάρει ήδη θέση.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ–ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ–ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Ενάντια στην βία του κράτους, του παρακράτους και των αφεντικών

Κατάληψη Apertus

Να σαμποτάρουμε κάθε καταπιεστική και αλλοτριωτική διαχείριση του χρόνου…

Δημιουργούμε χώρους επικοινωνίας. δημιουργικότητας, αλληλεγγύης και ανατροπής

σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

 

 

Εδώ και τρεις μέρες στην ευρύτερη – κατά κύριο λόγο – περιοχή γύρω από τη Villa Amalias διαδραματίζονται γεγονότα, που νοήμονες άνθρωποι ζώντες εν έτη 2011, θα θεωρούσαν ότι πρόκειται για σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, εδώ και τρία χρόνια περίπου, που κάποιοι δεν την έχουν βιώσει, κάποιοι δε θέλουν να τη δουν, κάποιοι αποχαυνώνονται και δε θέλουν να τη δουν, κάποιοι επαναπαύονται και κάποιοι όπως φαίνεται την αποζητούν.

Με αφορμή τον αποτρόπαιο φόνο του 44χρονου Μανώλη Καντάρη, στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, κάποιοι θεώρησαν πως έφτασε η ώρα να καθαρίσουν την περιοχή από εκείνα τα παράξενα και μιαρά όντα (κατ’ αυτούς), τους μετανάστες, εξαπολύοντας ένα αδιάκριτο πογκρόμ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, και με τα κανάλια να έχουν στήσει χορό γύρω από το πτώμα (διογκώνοντας όλα τα κακώς κείμενα αυτής της υπόθεσης), βγήκαν ξανά οι γνωστοί μας πλέον γείτονες (άραγε η χρυσή αυγή είναι το καινούργιο όνομα κάποιας περιοχής των αθηνών, που δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό, λόγω γραφειοκρατίας στην ταμπέλα;) να βοηθήσουν τους κατοίκους που φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους. Ξαφνικά ο θάνατος ενός ανθρώπου από άγνωστους με σκοπό τη ληστεία, μετατράπηκε στο θάνατο ενός ολόκληρου «έθνους», από τους λαθρομετανάστες που δρουν ανεξέλεγκτα. Το καλύτερο σενάριο για τους φωσκολικούς φασίστες και κατοίκους νοσταλγούς μιας καθαρότητας ελληνικής, που την έχουν χάσει εδώ και τουλάχιστον μισή χιλιετία (αν υπήρχε ποτέ δηλαδή), για να οργανώσουν φιέστες με τρόπαιο οποιονδήποτε μετανάστη βρεθεί στο διάβα τους.

Εν ριπή οφθαλμού, και εκεί όπου όλοι οι αγανακτισμένοι έλληνες πολίτες καταδικάζουν την εγκληματικότητα και την ανεξέλεγκτη βία στις γειτονιές τους, αντιστρέφονται οι όροι και όλα επιτρέπονται, αρκεί να γίνονται από έλληνες. Επιτρέπονται οι προπηλακισμοί, οι μαζικοί ξυλοδαρμοί, τα μαχαιρώματα, παραδειγματικοί και καθ' ομοίωση φόνοι, όπως αυτός του 21χρονου μπαγκλαντεσιανού. Επιτρέπονται τα πάντα, στο όνομα του φόβου, της επιβίωσης, της επιβολής και της εκδίκησης. Επιτρέπεται ο κανιβαλισμός.

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Απόρροια μιας διαλυμένης κοινωνίας που αρνείται, ηθελημένα ή μη, να συνειδητοποιήσει την πηγή όλων αυτών. Να συνειδητοποιήσει ότι η ανέχεια και η εξαθλίωση δεν ήρθε, δεν έρχεται και θα έρθει ποτέ από τους από κάτω αυτού του κόσμου. Οι από κάτω είναι οι δέκτες (αποδέκτες στο πλείστο από ότι φαίνεται των περιπτώσεων) μια κατάστασης, που θα την τροφοδοτούν αέναα οι από πάνω, οι κατέχοντες το κεφάλαιο και την εξουσία, γιατί έτσι διασφαλίζεται η συνέχειά τους. Η χειραγώγηση και υποδούλωση του κόσμου, με κοινωνικά, οικονομικά και ταξικά κριτήρια, κρατά γι αυτούς την ισορροπία των βάσεων της καπιταλιστικής πυραμίδας.

Με το να χτυπήσεις, μαχαιρώσεις ή επιβληθείς στον κάθε που θεωρείς ότι είναι κατώτερός σου, χωρίς συγκεκριμένη λογική, από το χρώμα του δέρματός του ή από τη χώρα προέλευσής του, δε θα σου λύσει, ούτε το οικονομικό σου πρόβλημα(εκτός αν όλοι ονειρεύονται να δουλεύουν νυχθημερόν σε φανάρια, μπουρδέλα, ως μικροπωλητές, οικοδόμοι, καθαρίστριες για ένα κομμάτι ψωμί), ούτε το κοινωνικό σου, μιας και πάντα θα έχεις το κόμπλεξ – αφού το έχεις και τώρα – κατωτερότητας και απαξίωσης της ζωής σου από κάποιον που θεωρείς ότι είναι ανώτερός σου.

Η λύση θα έρχεται πάντα μέσα από τη συνειδητοποίηση και τις συλλογικές εστίες αντίστασης απέναντι σε εκείνους που ουσιαστικά απομυζούν τις ζωές μας. Σε εκείνους που καταδικάζουν ερήμην, τους από κάτω ταξικά, σε ένα ολοκληρωτικό αλληλοφάγωμα, υπό το πέπλο της τάξης, της ασφάλειας και της ευημερίας. Αυτής της τάξης και της ασφάλειας, που έστειλε και το νεαρό διαδηλωτή Γ.Κ. στην εντατική (και ακόμη 70 διαδηλωτές στα νοσοκομεία τραυματίες), έπειτα από τα πολλαπλά δολοφονικά χτυπήματα που δέχτηκε από τα ένστολα γουρούνια-εκτελεστικά όργανα της χουντοδημοκρατίας τους.

Για την ιστορία:

Τις τελευταίες 3 ημέρες, και σε συνέχεια του αναβρασμού που υπήρξε με το φόνο του Μ.Κ., οι καταλήψεις της περιοχής της πλ. Βικτωρίας δέχθηκαν κάποιες απόπειρες συντεταγμένων επιθέσεων από χρυσαυγίτες, αγανακτισμένους κατοίκους ( και προς θεού τους μην τους πεις ποτέ ρατσιστές) και μπάτσους. Χρονολογικά η πρώτη απόπειρα έγινε στις 10/5 στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, με φασιστάκια να προσπαθούν να επιτεθούν στο κτίριο υπό την συνδρομή των μπάτσων, οι οποίοι με τη ρίψη χημικών προς τους καταληψίες τους ώθησαν εντός του κτιρίου.

Αμέσως μετά ήρθε η σειρά της Villa Amalias. Και τις τρεις αυτές ημέρες οι προαναφερόμενοι (φασίστες και μπάτσοι) προσπαθούν να επιτεθούν στην κατάληψη, κάτι που δεν κατάφεραν μιας και η συσπείρωση και η αλληλεγγύη του κόσμου, που βλέπει μέρος του εαυτού του στη Villa, απέτρεψαν αυτή τους την επιδίωξη. Αρωγός πάντα στην προσπάθεια τους, όπως και σε όλες τους τις κινήσεις μέχρι τώρα, η αστυνομία. Άλλοτε χέρι με χέρι στην ίδια ευθεία, άλλοτε οι μπάτσοι μπροστά και πίσω  τα φασιστοειδή σκυλάκια τους, άλλοτε τούμπαλιν, όπως και να έχει αυτή η παράνομη σχέση στοργής και πάθους ελληνικής αστυνομίας και φασιστών, έχει αρχίσει από καιρό να νομιμοποιείται με την εξόφθαλμη συγκάλυψη, πέραν του κράτους, δηλαδή του εργοδότη και των δύο, και των μμε (πιστού εργολάβου και συνεργάτη του κράτους σε ανάληψη δημόσιων έργων κοινωνικής αποχαύνωσης και διαστρέβλωσης γεγονότων), με την παρουσίαση της ιστορίας, είτε μισής, είτε παραποιημένης. Η αλήθεια σε τρεις αράδες είναι ότι ήρθαν, πήραν την απάντησή τους – και όχι μόνο – και λάκισαν, γιατί οι νταβατζήδες τους μας έριξαν χημικά. Τέλος.

Όλοι αυτοί οι «κύριοι» θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι για εμάς οι άνθρωποι και οι ιδέες μας δεν είναι αναλώσιμα προϊόντα ή μέρος μιας μόδας, που στην πρώτη ευκαιρία θα τους αλλάξουμε ή θα τους πετάξουμε στον κάδο των απορριμμάτων. Οι απαντήσεις, από όποιο μετερίζι δοθούν, θα είναι πάντα συλλογικές, δυναμικές και αυτούσιες, και όχι υποβασταζόμενες ή χειραγωγημένες από τον εκάστοτε που θέλει να πάρει υπεραξία πάνω σε πτώματα, μεταφορικά ή ουσιαστικά. Η ζωή για εμάς δεν έχει «τιμή» για να την παζαρέψουμε στις αγορές των εθνικοτήτων και της ψευδεπίγραφης εθνικής υπερηφάνειας αυτών.

Το έχουμε γράψει κα παλαιότερα, αλλά δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε: βρισκόμαστε συνειδητά απέναντι και ενάντια σε κάθε εθνικότητας εκμεταλλευτή, μπράβο, νταβατζή, πρεζέμπορο. Όμως, γνωρίζουμε επίσης ότι αυτό που λείπει δεν είναι ούτε η αστυνομία (αυτή περισσεύει…), ούτε η απαίτηση για τάξη και ασφάλεια, ούτε βέβαια η ρατσιστική προπαγάνδα και η φασιστική βία. Αυτό που λείπει είναι το θάρρος της επαφής και της συναναστροφής με τον διαφορετικό, ο αλληλοσεβασμός και η αξιοπρέπεια, οι απόπειρες για διαπολιτισμική συνύπαρξη και (ουσιαστική και όχι παρακρατική…) αυτοοργάνωση, που μπορούν να επουλώσουν πολλές απ’ τις πληγές των πολυεθνικών-προλεταριακών γειτονιών μας.

 

13/5/2011

Κατάληψη Villa Amalias

Αχαρνών 80 & Χέυδεν

Κάλεσμα από τη Συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών-τριών και αλληλέγγυων Αγρινίου

Ένας χρόνος πέρασε και φαίνεται σα χθες η 1^η  Μάη του 2010 που μπήκαμε και καταλάβαμε το παρατημένο κτίριο της οδού καλυβίων 70.                                                      

Ένας χρόνος, λοιπόν, με συνελεύσεις, συζητήσεις, συλλογικές διαδικασίες, κοινές αποφάσεις και δεσμεύσεις…και ατελείωτες ώρες δουλειάς για το φτιάξιμο του χώρου.

Ένας χρόνος με πολλά προβλήματα κτιριακής υποδομής να ξεπεραστούν και να επιλυθούν, μα με αρκετές χάρες αλλά και με λίγο …γκρίνια.

Ένας χρόνος με εκδηλώσεις στο χώρο της κατάληψης (παρουσιάσεις βιβλίων και μπροσούρων, συζητήσεων, θεατρικών δρώμενων…), συμμετοχής σε άλλα τοπικά αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αλλά και δράσεων μέσα στην πόλη του Αγρινίου όπως και στην ευρύτερη περιοχή της Δ. Ελλάδας.

Ένας χρόνος αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, συντροφικότητας κόντρα στα σημεία των καιρών

Επιλέγοντας τα γενέθλια της κατάληψης να πλαισιωθούν από εκδηλώσεις και σε ανοιχτό δημόσιο χώρο σε κεντρικό σημείο της πόλης, κάνουμε λίγη υπομονή να ανοίξει ο καιρός και τα μετακινούμε στις αρχές Ιούνη.

Ραντεβού, λοιπόν, στις αρχές Ιούνη στο διήμερο της κατάληψης αλλά και στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα μιας και η κατάληψη παραμένει ένας ανοικτός κοινωνικός χώρος.