ΠΟΙΟΙ & ΠΟΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΜΑΣΤΕ.
Η καρδιά μας χτυπά σε κάθε εξέγερση που ξεσπά. Μαζί με κάθε άνθρωπο που πολεμά την εξουσία και τους δογματισμούς. Εμπνεόμαστε και αντλούμε δύναμη από τους αγώνες του παρελθόντος, ακόμη κι αν αυτοί έχουν χαθεί στη δίνη του χρόνου. Όσο και αν έχουν αποσιωπηθεί ή διαστρεβλωθεί από τους νικητές, ο απόηχός τους φτάνει μέχρι το σήμερα.
Από τα χρόνια του Μεσαίωνα που οι ευρωπαϊκοί δρόμοι ήταν δρόμοι αναταραχών, με τις εξεγέρσεις των χωρικών στα φέουδα, ύστερα τον βίαιο διωγμό από τη γη τους, την περίφραξη και τη διάλυση των κοινοτήτων τους. Κι αν η καπιταλιστική πειθάρχηση κατάφερε να επιβληθεί μετά από κατάπνιξη εξεγέρσεων, φυλακίσεις, άσυλα υποχρεωτικής εργασίας, με χιλιάδες γυναίκες να οδηγούνται στην αγχόνη και την πυρά ως μάγισσες, το νήμα των αγώνων το πιάνουν οι ινδιάνοι στις ευρωπαϊκές αποικίες που πολεμούν τους αποικιοκρατικούς στρατούς του λευκού ανθρώπου, προκειμένου να διατηρήσουν τη ζωή και την ελευθερία τους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί: σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη ιθαγενείς, «άγριοι» και «αυτόχθονες» που ζουν έξω από τον αυτοαποκαλούμενο πολιτισμό, έχουν τα πόδια τους βαθιά ριζωμένα στο χώμα της μητέρας γης, υψώνοντας ανάστημα στα σιδερένια σαγόνια της προόδου.
Εμπνεόμαστε και παίρνουμε δύναμη από τους κομμουνάριους και τους αβράκωτους της κομμούνας του Παρισίου το 1871, που αρνήθηκαν την κρατική οργάνωση, που μίλησαν για μια νέα κοινωνία, αφήνοντας πίσω τους μια παρακαταθήκη που θα στοιχειώνει για πάντα την κρατική εξουσία. Από τους εργάτες και τις εργάτριες της Πρωτομαγιάς του 1886 που η υψωμένη τους γροθιά φάνηκε σε όλο τον κόσμο, που τροφοδοτεί με λύσσα μέχρι σήμερα τις ταξικές συγκρούσεις. Από τα πρώτα βήματα της Ρωσικής Επανάστασης του 1917 πριν συνθλιφτεί από το γραφειοκρατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Από τους εξεγερμένους ναύτες της Κροστάνδης το 1921 που αποκάλυψαν τη δικτατορική φύση του μπολσεβίκικου καθεστώτος και τη Μαχνοβτσίνα, το αναρχικό κίνημα στην Ουκρανία, που ρίχτηκε στη μάχη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Από τους αναρχικούς και αναρχικές στην Ισπανία του 1936 που απελευθέρωναν τα εδάφη τους κοινωνικοποιώντας τα μέσα παραγωγής, μοιράζοντας τη γη, απαλλοτριώνοντας εκκλησίες, ιδρύοντας κολεκτίβες, ελευθεριακά σχολεία και βιβλιοθήκες.
Κοιτάμε το παρελθόν, με τη ματιά του παρόντος. Για να μη χαθεί η παρακαταθήκη περασμένων αγώνων. Η παρακαταθήκη από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις μέσω απεργιών και ταραχών των καπνεργατών/-τριών του Αγρίνιου -και όλης της ελληνικής περιφέρειας- ενάντια στο άγριο ξεζούμισμα του ντόπιου ή προσφυγικού πληθυσμού από τον «καπνέμπορα». Από την εργατική εξέγερση του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Από τις μικρές ή μεγάλες μάχες των αγωνιστών και αγωνιστριών στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, από τα εργατικά συμβούλια στην Ουγγαρία το 1956, από τις ακηδεμόνευτες κοινωνικές-ταξικές συγκρούσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Η σκέψη μας δεν εγκλωβίζεται. Πλουταίνει από την επαναστατημένη φαντασία των λυσσασμένων του Μάη του 1968 που δε σαγηνεύτηκαν από το μειλίχιο τέρας του καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας, που έδωσαν ορμή στην επαναστατική σκέψη σε όλο τον κόσμο. Από τα κινήματα αμφισβήτησης που επιχείρησαν την έφοδο στον ουρανό με την ανυποταγή να κυκλοφορεί από τα εργοστάσια και τα σχολεία, στις κουζίνες και τις κρεβατοκάμαρες. Από τους ριζοσπαστικούς φεμινιστικούς αγώνες για οικιακό μισθό, έλεγχο γονιμότητας και ισοτιμία, το κίνημα αντικουλτούρας των γκέτο που γύρισε την πλάτη στον συμβιβασμό και τον καθωσπρεπισμό. Από τα ανεκπλήρωτα αιτήματα της πολύμορφης εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Από τα αντάρτικα πόλης σε όλο τον κόσμο που δε διστάζουν να διαβούν το δρόμο της ένοπλης σύγκρουσης.
Ο κόσμος για τον οποίον παλεύουμε βλασταίνει στις ζούγκλες του Μεξικού όπου οι εξεγερμένες κοινότητες των Ζαπατίστας ανακοινώνουν ξεκάθαρα πως η επανάσταση δεν είναι κάτι το μακρινό. Αρθρώνεται στις καθημερινές κουβέντες των επαναστατών και των επαναστατριών στις ελευθεριακές κοινότητες της Ροζάβα στη Βόρεια Συρία.
Όσο ο έλεγχος και η καταστολή αυξάνονται, τόσο πιο αινιγματικές γίνονται οι κοινωνικές αντιδράσεις. Τόσο πιο απρόβλεπτες γίνονται στον χώρο και τον χρόνο. Η ανυποταγή, ο αγώνας για ελευθερία και αυτοδιάθεση, ήταν, είναι και θα είναι μέρος της ιστορίας. Γι’ αυτό και η ιστορία δε λέει να τελειώσει. Γράφεται κάθε μέρα και από εμάς. Γράφεται από τους μαθητές, τους μετανάστες, τους εξεγερμένους, τους περιθωριακούς, τις «αισχρές μειοψηφίες» που έστησαν τα οδοφράγματα οργής και αντίστασης του Δεκέμβρη του 2008 μετά τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Γράφεται από τον κόσμο του αγώνα, που κατά τη διάρκεια της κρίσης, πήρε τη ζωή του στα χέρια του, από τους αντιφασίστες που κρατούν ζωντανή τη μνήμη του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν τσακίζοντας τον φασισμό στον δρόμο, από τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας -και όχι μόνο- που δεν ξέχασαν ούτε στιγμή τον Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh, που κάθε μέρα ελευθερώνουν με πάθος τις φυλακισμένες και υπονομευμένες επιθυμίες από μια παγερή και θλιβερή κανονικότητα. Γράφεται από τους φυλακισμένους που βάζουν φωτιά στα κελιά τους, από τους μετανάστες που καίνε τους καταυλισμούς τους. Από αυτούς που δεν κάθονται σπίτι τους, που νοιάζονται για τους άλλους, που στέκονται εμπόδιο σε παλιές και νέες πειθαρχήσεις.
Είμαστε αυτοί που επιζητούν την καταστροφή κάθε μηχανισμού που διοχετεύει τη σκέψη της εξουσίας. Είμαστε μαζί με όλους αυτούς που θέλουν να στήσουν ένα μεγάλο γλέντι πάνω στις στάχτες των υπουργείων, των κυβερνητικών κέντρων, των βιλών των αφεντικών, των εργοστασίων, των εργασιακών κάτεργων, των αστυνομικών τμημάτων, των κρατητηρίων, των στρατοπέδων, των φυλακών, των ψυχιατρείων.
Με τη ζωή & τους αγώνες του σήμερα.
Για την καθολική ανατροπή του κόσμου της εξουσίας.
Για τις λεύτερες μέρες του αύριο.
Κατάληψη Apertus
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο
Καλυβίων 70