Μπορείτε να βρείτε στο κινηματικό βιβλιοπωλείο της κατάληψης, τους νέους τίτλους από βιβλία, μπροσούρες και ατζέντες, από τις Εκδόσεις Αλληλεγγύης και τις εκδόσεις του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών. Οι εκδόσεις αφορούν έξοδα φυλακισμένων και διωκόμενων συντρόφων και συντροφισσών, καθώς και συντρόφου με πρόβλημα υγείας.

Το κινηματικό βιβλιοπωλείο της κατάληψης λειτουργεί τις μέρες και τις ώρες που είναι ανοιχτή η κατάληψη (Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο μετά τις 20:00).

Την Άνοιξη του 2016 οι φοιτητές των πανεπιστημιακών τμημάτων που εδρεύουν στο Αγρίνιο με δυναμικές κινητοποιήσεις σημείωσαν μια μεγάλη νίκη. Υποχρέωσαν το Υπουργείο Παιδείας και τις Πρυτανικές Αρχές να μην προχωρήσουν το προκρινόμενο σχέδιο της υποβάθμισης των τμημάτων. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει με νέο σχέδιο. Καταργεί το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων και ιδρύει μια Γεωπονική Σχολή. Η ψήφιση της τροπολογίας μάλιστα προβλέπεται για τις επόμενες μέρες.

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες του τμήματος ΔΠΦΠ με μαζικές συνελεύσεις και συντονισμό δράσεων ξεκίνησαν αγωνιστικές δράσεις (εξορμήσεις με μοιράσματα κειμένων στην πόλη, συγκεντρώσεις – καταλήψεις κ.α.). Με πάγιο αίτημα τα εργασιακά δικαιώματα Μηχανικού Περιβάλλοντος, καθώς επίσης την πρόσληψη μελών ΔΕΠ, αλλά και τη δημόσια και δωρεάν φοιτητική μέριμνα, ζητούν την απόσυρση της τροπολογίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχωρά εδώ και καιρό στην κοπτοραπτική του χάρτη Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας με καταργήσεις, μετονομασίες και συγχωνεύσεις τμημάτων. Μοναδική της στόχευση η εξοικονόμηση κι άλλων χρημάτων στην υπηρεσία κράτους και κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα πυκνώνει η συζήτηση για αναθεώρηση του άρθρου 16  και ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων από προαναθεωρητική και μελλοντική  αναθεωρητική βουλή.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των φοιτητών από τα κάτω. Σε αντίθεση με την απολιτίκ τάση που τείνει να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε μεταλυκειακές τάξεις, οι φοιτητές προτάσσουν τον αγώνα για τα δικαιώματα τους! Ένας αγώνας που μπορεί να ενισχυθεί και να συνδεθεί με κάθε κινηματικό κομμάτι της πόλης.

Κατάληψη Αpertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70

Χθες, 4/02, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης στο κέντρο της πόλης εν όψει των στρατοδικείων 6 & 18 Φεβρουαρίου 2019 των 3 ολικών αρνητών στράτευσης (Κωνσταντίνος Γουτσινιώτης, Στράτος Μωυσής, Παύλος Χριστόπουλος).

Στην παρέμβαση μοιράστηκε το συλλογικό κείμενο των 3 διωκόμενων ολικών αρνητών στράτευσης και κολλήθηκαν οι διασυλλογικές αφίσες για το ίδιο ζήτημα (οι αφίσες εδώ και το κείμενο εδώ).

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο Στρατοδικείο ΡΟΥΦ, 9π.μ.,

Τετάρτη 6.2:

Κωνσταντίνος Γουνιτσιώτης και Στράτος Μωυσής

Δευτέρα 18.2:

Παύλος Χριστόπουλος

Προβολή «Bomb City» (2017, διάρκεια: 95min)

Σάββατο 2/02, ώρα 21:00

Μια ταινία που αφηγείται την ζωή και τον θάνατο του πανκ ακτιβιστή Brian Deneke.

*Θα ακολουθήσει punk rocκ καφενείο.

Η «Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα» αποτελεί μια νέα προσπάθεια στην πόλη που ξεκίνησε μετά την δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου (Zackie Oh). Ο αρχικός στόχος της πρωτοβουλίας είναι ενημερωτικός, ενώ σκοπεύει να δημιουργήσει μια δομή υποστήριξης, συσπείρωσης και αγώνα για ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα.

Μια μικρή ανάδρομη στο ΛΟΑΤΚΙ κίνημα

Τo ΛΟΑΤΚΙ κίνημα ξεκινά τη δεκαετία του ’60 στο γενικότερο πλαίσιο διεκδίκησης δικαιωμάτων και της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ημέρα σταθμός είναι η 27η Ιουνίου 1969 όπου οι ομοφυλόφιλοι στη Νέα Υόρκη αποφάσισαν, ανοργάνωτα και χωρίς καμία προηγούμενη προετοιμασία, να αντιδράσουν ενάντια στην καταπίεση αλλά και την σε βάρος τους αστυνομική βία η οποία εκείνη την περίοδο είχε λάβει διαστάσεις και ήταν πλέον καθημερινό φαινόμενο.

Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίστηκε αρχικά από την επιστήμη ως ψυχική νόσος. Το 1952 κατά την κατάρτιση του Εγχειριδίου Διαγνωστικής και Στατιστικής των Ψυχικών Ασθενειών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-DSM) από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, η ομοφυλοφιλία συμπεριλήφθηκε ανάμεσα στις ψυχικές διαταραχές. Το 1973 το λήμμα που αφορά στην ομοφυλοφιλία απαλείφθηκε από το συγκεκριμένο εγχειρίδιο, λόγω της πίεσης της ομάδας των ομοφυλόφιλων και της σφοδρής κριτικής από την ψυχιατρική κοινότητα. Η ομοφυλοφιλία πλέον θεωρείται από την επιστήμη ως «κανονική και θετική παραλλαγή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας».

Στην πορεία του κινήματος συμπεριλήφθηκαν μαζί με τους gay και τις λεσβίες, τα αμφιφυλόφιλα και τα τρανς άτομα, παρά τις αρχικές ενστάσεις μερίδας της κοινότητας απέναντί τους. Τη δεκαετία του ’80 εμφανίζεται ο όρος «queer» που αποτελεί μία ομπρέλα που καλύπτει όλες τις μειονότητες που δεν ανήκουν στις κατηγορίες των ετεροφυλόφιλων και των cisgender. Η χρήση του όρου δηλώνει την αμφισβήτηση των αυστηρών κοινωνικά κατασκευασμένων  ρόλων  των φύλων και της σεξουαλικότητας. Με αυτή την έννοια το queer δεν αναφέρεται μόνο στους ΛΟΑΤKI αλλά σε κάθε «ανένταχτο» άνθρωπο ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.

Τα τελευταία χρόνια στο ακρωνύμιο LGBTQ (ΛΟΑΤΚ) έχουν προστεθεί τα αρχικά Ι και Α, για τα ίντερσεξ και τα ασέξουαλ άτομα, αντίστοιχα. Τα ίντερσεξ άτομα (στα ελληνικά μεταφράζεται μεσοφυλλικά) γεννιούνται με χαρακτηριστικά φύλου (όπως χρωμοσώματα, γεννητικά όργανα ή και ορμονική δομή) που δεν ανήκουν αυστηρά στην αρσενική ή θηλυκή κατηγορία ή ανήκουν και στις δύο κατηγορίες ταυτόχρονα .

Τα ασέξουαλ άτομα εμφανίζουν καθόλου ή λίγη σεξουαλική έλξη για άλλα άτομα. Αν και στην αρχή υπήρχε δυσπιστία μέρους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αποτελούν πλέον κομμάτι της με τις δικές του διεκδικήσεις, μία από τις οποίες αποτέλεσε η αφαίρεση της ασεξουαλικής συμπεριφοράς ως ψυχική ασθένεια από το DSM και η θεώρησή της ως ένας επιπλέον σεξουαλικός προσδιορισμός, αίτημα το οποίο εν μέρει έχει έως σήμερα δικαιωθεί. Σημαντική, επίσης, παρουσία στο σύγχρονο ΛΟΑΤΚΙ κίνημα έχουν τα πολυσυντροφικά άτομα (έτσι η ολοκληρωμένη ονομασία είναι ΛΟΑΤΚΙΑ+).

Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα αφορά οποιοδήποτε άτομο επιλέγει να αυτοπροσδιορίζεται  με διαφορετικό τρόπο από τους καθιερωμένους τρόπους κατηγοριοποίησης του φύλου και του σεξουαλικού προσανατολισμού.  Το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα, αποτελεί  μέρος του συνολικότερου κινήματος που έρχεται αντιμέτωπο με το σύστημα που γεννά τη βία, την αδικία και την καταπίεση. Απέναντι σε ένα σύστημα που διαιρεί με βάση την όποια ταυτότητα (γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άνθρωποι, πρόσφυγες, μετανάστες, άτομα με αναπηρίες, οροθετικοί/ές), είναι απαραίτητο να αντιπαραταχθεί η αλληλεγγύη και οι διεκδικήσεις.

Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

Για τον  Ζακ Κωστόπουλο, την Zackie Oh

Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018 ο Ζακ Κωστόπουλος, ακτιβιστής του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, οροθετικός και drag queen (Zackie Oh) δολοφονήθηκε  στο κέντρο της Αθήνας σε δημόσια θέα. Η δολοφονία δια λιντσαρίσματος έγινε από «αγανακτισμένους πολίτες» με την ανοχή και τη σύμπραξη ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας. Στη συνέχεια ακολούθησε μια πρωτοφανής επιχείρηση συγκάλυψης της δολοφονίας, παραπληροφόρησης και ενοχοποίησης του θύματος.

Ο Ζακ  βρέθηκε εγκλωβισμένος μέσα στο κοσμηματοπωλείο-ενεχυροδανειστήριο στην οδό Γλάδστωνος, στην Ομόνοια. Ο ιδιοκτήτης, που την ώρα εκείνη απουσίαζε, τον βρίσκει να προσπαθεί να σπάσει την πόρτα, που έχει κλείσει αυτόματα, για να διαφύγει. Σε βίντεο που κυκλοφορεί τις επόμενες ώρες, ο Ζακ φαίνεται καταβεβλημένος και ανήμπορος. Μην μπορώντας να παραβιάσει την πόρτα, προσπαθεί να διαφύγει από τη βιτρίνα. Ο ιδιοκτήτης μαζί με τον  ιδιοκτήτη μεσιτικού γραφείου στη γειτονιά , αρχίζουν τότε να κλωτσάνε σπασμένα γυαλιά στο πρόσωπο του Ζακ, μπροστά στα μάτια ενός κοινού που πλην ελαχίστων, απλά παρακολουθούν έναν συνάνθρωπό τους να βασανίζεται. Στη συνέχεια, αστυνομικοί τον ξυλοκοπούν και του περνούν χειροπέδες, ενώ είναι αιμόφυρτος και αναίσθητος. Ο Ζακ πεθαίνει λίγη ώρα αργότερα κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Πρόκειται για μια άγρια δολοφονία, με διπλό λιντσάρισμα από μαγαζάτορες και αστυνομικούς. Με κλωτσιές και γκλοπιές στο κεφάλι και τζάμια να πέφτουν πάνω στο σώμα του Ζακ την ώρα που προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί. Οι δυο δολοφόνοι μαγαζάτορες, είχαν πρόθεση να τσακίσουν τον Ζακ, είτε ως μια «απειλή» στην ιδιοκτησία τους, είτε ως κάποιον «διαφορετικό» που περισσεύει και η ζωή του δεν έχει αξία. Παράλληλα κομμάτι του κόσμου που βρισκόταν στο σημείο αποφάσισε να μετατραπεί σε απαθές και αμέτοχο κοινό αναπαράγοντας τον πολιτισμό του θεάματος που μας θέλει viewers και όχι ενεργούς/ές.

Η στάση των ΜΜΕ ήταν στην κατεύθυνση της παραποίησης των γεγονότων και της συγκάλυψης, όπως και στις δολοφονίες του Γρηγορόπουλου και του Φύσσα, ενώ δε δίστασαν να οργανώσουν και γκάλοπ ζητώντας τη γνώμη του κοινού για το δολοφονικό λιντσάρισμα. Όταν, βέβαια, αποκαλύφθηκε ότι το θύμα ήταν γνωστός ακτιβιστής τότε άρχισε το show ευαισθησίας σε μια προσπάθεια υποβάθμισης των αντιδράσεων.

 Αρχικά, οι κοινωνικές ταυτότητες που προβάλλονται είναι «κλέφτης» και «εξαρτημένος» ενώ στη συνέχεια έρχονται στο προσκήνιο οι υπόλοιπες κοινωνικές ταυτότητες του Ζακ: οροθετικός, ομοφυλόφιλος, drag queen. Η κοινωνική ταυτότητα που έχει ένα άτομο με βάση τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκει προκαλεί την ανάδυση στερεοτύπων που καθοδηγούν και αντίστοιχες συμπεριφορές, όπως το «λιντσάρισμα» το οποίο σαν πρακτική αποτελεί μια ακραία μορφή ελέγχου και τιμωρίας προκειμένου να τιμωρηθεί δημόσια ο φερόμενος ως δράστης κάποιας αξιόποινης πράξης, ενώ ασκείται και για τον εκφοβισμό εναντίον ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες  ή απομακρύνονται  από την κοινωνική νόρμα. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα όπου το λιντσάρισμα έλαβε μεγάλη έκταση ήταν στις ΗΠΑ τα τέλη του 19ου αιώνα όπου Αφροαμερικανοί λιντσάρονταν δια απαγχονισμού, κατά κανόνα, από εξαγριωμένους όχλους λευκών.

Στην περίπτωση του Ζακ συνυπάρχουν οι ταμπέλες του ληστή/απειλή για την ιδιοκτησία, του τοξικοεξαρτημένου, του ομοφυλόφιλου, του οροθετικού. Η γνωστή ακτιβίστρια Πάολα Ρεβενιώτη εξέφρασε την εξής άποψη: «Οι Έλληνες δεν μισούν τις αδελφές, τους gay, τους πούστηδες και όπως τους αποκαλούν. Ούτε μισούν τους κλέφτες και αυτούς που πίνουν ναρκωτικά. Μισούν τους φτωχούς gay και τους φτωχούς κλέφτες ή εξαρτημένους.»

Ο Ζακ  είχε δεχθεί ομοφοβικές επιθέσεις και «την είχε γλιτώσει φτηνά» όπως είχε πει ο ίδιος. Η πατριαρχία ως σύστημα αντρικής υπεροχής και ιεραρχικής διάκρισης με βάση το φύλο έχει ως αποτέλεσμα να στοχοποιούνται άνθρωποι που δεν είναι ετεροκανονικοί. Ο ίδιος  πάλευε ενάντια στην πατριαρχία στο δημόσιο λόγο του και αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Ακόμα και όταν διαγνώστηκε ως οροθετικός, αντέδρασε με θάρρος και αγωνίστηκε για τα δικαιώματα των οροθετικών στο πλαίσιο οργανώσεων. Δραστήριος  πάντα πάλευε όλη του τη ζωή με τα στερεότυπα και τη βία χωρίς να χάνει το χιούμορ του και την αισιοδοξία του. Αλλά κυρίως χωρίς να κρυφτεί ποτέ. Χαρακτηριστικό ήταν το σύνθημα «ΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΝΤΟΥΛΑΠΑ», που έγραψε στο σώμα του κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας ενάντια στις ομοφοβικές επιθέσεις το 2012.

Ο Ζακ  δολοφονήθηκε στο σημείο της ζωής του που, όπως ο ίδιος ανέφερε, είχε καταφέρει να βρει την ευτυχία μέσα σε απλά καθημερινά πράγματα και μέσα στα όνειρα που ήθελε να κυνηγήσει. Η δολοφονία του μας θλίβει και μας εξοργίζει. Η απάθεια ή ακόμα και η νομιμοποίηση της άσκησης βίας σε έναν αδύναμο άνθρωπο από ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, μας εξοργίζει. Απέναντι σε ένα σύστημα που διαιρεί με βάση την όποια ταυτότητα (γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙΑ+ άνθρωποι, πρόσφυγες, μετανάστες, άτομα με αναπηρίες, οροθετικοί/ές), είναι απαραίτητο να αντιπαραταχθεί η αλληλεγγύη και οι διεκδικήσεις.  Η δολοφονία του Ζακ ήταν μια πράξη βαρβαρότητας και κοινωνικού εκφασισμού. Ζητάμε  την απόδοση κοινωνικής δικαιοσύνης. Θα αγωνιστούμε ενάντια στο φασισμό και την «κανονικότητα». Οι ζωές μας έχουν αξία.

Ζακ, θα ζεις στις καρδιές και στους αγώνες μας.

Πρωτοβουλία ενημέρωσης για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ κίνημα

H δολοφονία του Clement Meric, η ενίσχυση της ακροδεξιάς στην Γαλλία και ο αντιφασιστικός αγώνας στο Παρίσι.

ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ/Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Παρασκευή 4 Γενάρη, ώρα 21:00

• Προβολή ντοκιμαντέρ «Une vie de lutte» (2015, διάρκεια: 31 min)

Μετάφραση: Κριτική Σκέψη (Πάτρα)

• Punk Rocκ καφενείο για δικαστικά έξοδα διωκόμενων αντιφασιστών

Την Δευτέρα 24/12 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο κέντρο του Αγρινίου για την δολοφονία του εργάτη γης, μετανάστη από την Αλβανία Petrit Zifle.

Στην παρέμβαση έγινε μοίρασμα κειμένων, αφισοκόλληση, ενώ αναρτήθηκαν πανό στην Πλατεία Δημάδη.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ 

ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ PETRIT ZIFLE

Στις 25 Νοεμβρίου 2018, στο χωριό Δραγωτινά στη Λευκίμμη Κέρκυρας δολοφονήθηκε ο 63χρονος εργάτης γης Petrit Zifle, μετανάστης από την Αλβανία. Δολοφόνος του Petrit Zifle είναι ο Δημήτρης Κουρής, ενεργό στέλεχος της τοπικής οργάνωσης των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η δολοφονία είχε ρατσιστικά κίνητρα και έρχεται να προστεθεί στις δολοφονίες των Σαχζάτ Λουκμάν και Παύλου Φύσσα καθώς και στις εκατοντάδες επιθέσεις σε μετανάστες από τη συγκεκριμένη δολοφονική συμμορία.

Το «Μακεδονικό ζήτημα» και η δολοφονία του εθνικιστή πιστολέρο  Κατσίφα από την αλβανική αστυνομία έχουν στρώσει το έδαφος για τον εθνικιστικό παροξυσμό που προπαγανδίζεται πρωτοφανώς από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. Υπό τις συνθήκες αυτές, τα βοθρολύματα της Χρυσής Αυγής, προσπαθούν να ανέλθουν από το φυσικό τους χώρο, τους υπονόμους. Η δολοφονία του Petrit Zifle είναι μια ηχηρή επιστροφή τους κι ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το αντιφασιστικό κίνημα.

Όμως δεν είναι μόνο οι  νεοναζί και οι οπαδοί τους. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, είτε σιωπά μένοντας αμέτοχο στην εθνικιστική και φασιστική υστερία, είτε βρίσκει επί μέρους πεδία κατανόησης των φασιστικών ιδεών κι ας ισχυρίζεται ότι δε συμφωνεί επί της αρχής. Νοικοκυραίοι, φασίστες  και μπάτσοι λίντσαραν μέχρι θανάτου το Ζακ Κωστόπουλο μπροστά στα μάτια δεκάδων αμέτοχων πολιτών. Στη Ρόδο, οι μάτσο νεαροί  Μανώλης Κούκουρας και Αλέξανδρος Λουτσάι βίασαν και δολοφόνησαν την  Ελένη Τοπαλούδη.

Σε σχέση με τη δολοφονία του Petrit Zifle που αποκρύφτηκε από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε., οι δολοφονίες των Ζακ Κωστόπουλου και Ελένης Τοπαλούδη έτυχαν μεγάλης προβολής, αλλά υπό το πρίσμα της εξέτασης του προσωπικού προφίλ της ζωής των θυμάτων ρίχνοντας νερό στο μύλο του κοινωνικού κανιβαλισμού και βγάζοντας από την εξίσωση κάθε αναφορά σε όλα όσα γεννούν την επιβολή του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής.

Την ίδια στιγμή στη γειτονική Κύπρο λαμβάνει χώρα επίθεση τύπου Κου Κλουξ Κλαν σε Νιγηριανό μετανάστη από τον οποίο αφαίρεσαν με πένσα τα δόντια, ενώ στην καρδιά της Ευρώπης  ακροδεξιά κόμματα αναρριχήθηκαν στην εξουσία και στην ατζέντα τους εκτός από την αντιμεταναστευτική πολιτική, προτεραιότητα αποτέλεσαν οι επιθέσεις στα εργατικά δικαιώματα (14ωρη εργασία στην Αυστρία, νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών σε βάθος τριετίας στην Ουγγαρία) ρίχνοντας τις μάσκες για τους εντολοδόχους και τις στοχεύσεις των φασιστικών μορφωμάτων.

Σε τοπικό επίπεδο, στην πόλη του Αγρινίου η προσπάθεια ξεπλύματος και επιβολής των εθνικιστικών κύκλων γίνεται όλο και πιο φανερά μέσω της διακονίας του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου. Για κάθε κοινωνικό φροντιστήριο, διοργανώσεις εκδρομών για τα μακεδονικά συλλαλητήρια όπου μεταξύ άλλων αναπαραγόταν το θεάρεστο σύνθημα «μαχαίρι στην καρδιά του κάθε αντιφά», το οποίο ξεκάθαρα προτρέπει σε δολοφονικές επιθέσεις. Για κάθε κοινωνική φάρμα – τυροκομείο, ένα κυριακάτικο μνημόσυνο για τον Κατσίφα με αναφορές στην ανακοίνωση για ήρωα που έπεσε τιμώντας το σταυρό!  Πρόκληση με κηρύγματα  μισαλλοδοξίας και προσπάθεια συνάθροισης φασιστών με ότι αυτό συνεπάγεται.

Καμία εκεχειρία λόγω εορταστικών εκδηλώσεων

Καμία φασιστική δολοφονία να μην μείνει αναπάντητη

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

Για έναν κόσμο χωρίς κράτη, σύνορα, πατρίδες, εκμετάλλευση και καταπίεση

Κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο 

Καλυβίων 70