Πανό που έχει αναρτηθεί στην πλατεία Δημάδη για τα δώδεκα χρόνια της κατάληψης Apertus.

1^η Μαΐου 2010-1^η  Μαΐου 2022

Αντίσταση – αυτοοργάνωση – αλληλεγγύη

12 χρόνια, για πάντα κατάληψη Apertus

Για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση

Η κατάληψη ως πρακτική για εμάς, είναι η επαναοικειοποίηση εγκαταλελειμμένων δημόσιων χώρων και η αξιοποίησή τους μέσω συλλογικών διαδικασιών. Με αυτό το σκεπτικό, την Πρωτομαγιά του 2010, προχωρήσαμε στην κατάληψη του παρατημένου στη φθορά και αναξιοποίητου κτιρίου που βρίσκεται στην οδό Καλυβίων, αρ. 70. Ο χώρος ανακατασκευάστηκε, έγινε λειτουργικός, ζωντάνευσε. Η υπόσταση του άλλαξε. Το κτίριο απέκτησε μια νέα κοινωνική χρησιμότητα, απελευθερώθηκε. Πέρασε από την εγκατάλειψη στην τοπική κοινωνία.

Η κατάληψη Apertus, αποτελεί έναν ελεύθερο κοινωνικό και πολιτικό χώρο στην πόλη. Μια έμπρακτη κριτική και άρνηση του πολιτισμού της ιδιώτευσης, του εμπορεύματος και της ιδιοκτησίας. Ένας τέτοιος χώρος μπορεί να χτιστεί, να συντηρηθεί και να συνεχίσει, μόνο με σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, ενώ η υπεράσπισή του προκύπτει μέσα από τους ίδιους τοπικούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Από την Πρωτομαγιά του 2010 έως και σήμερα, μέσω ανοιχτών κινηματικών και κοινωνικών διαδικασιών, επιλέγουμε να δημιουργούμε έναν τόπο συνάντησης και συλλογικοποίησης, ένα σημείο κοινωνικής και πολιτιστικής αναφοράς, ένα μέρος συγκρότησης παρεμβάσεων και δράσεων μέσα στην πόλη. Εν τέλει, έναν χώρο αντίστασης και αλληλεγγύης. Συνεισφέροντας, έτσι, στο διαρκές κοινωνικό ρεύμα άρνησης των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων, των ιεραρχιών, του εθνικισμού και της πατριαρχίας.

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο για τη Λειτουργία, της αρχές και θέσεις ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμό: https://apertus.squat.gr/about

Παρέμβαση ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό με ανάρτηση πανό στην πλατεία Δημάδη και αφισοκόλληση στη πόλη.

Ούτε κρέας στους πολέμους τους, ούτε γρανάζι στην ειρήνη τους, εξεγερμένοι για τη ζωή και την λευτεριά.

Κανένας στρατιώτης ποτέ και πουθενά κομμούνες και εξεγέρσεις σε κάθε γειτονιά.

«Εναντιωνόμαστε στον πόλεμο και την ειρήνη των κυριάρχων, τον εθνικισμό και σε κάθε μορφή μιλιταρισμού. Σαμποτάρουμε τη δολοφονική μηχανή του στρατού, καταδεικνύουμε την αποκτήνωση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Είμαστε δίπλα στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Ο πόλεμος είναι ένας και προέρχεται από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό κρατών και κεφαλαίων για την επέκταση ζωνών επιρροής, εκμετάλλευσης, συσσώρευσης και κατανάλωσης. Στην περίπτωση ενός πολέμου, αρνούμαστε να εκτελέσουμε οποιοδήποτε στρατιωτικό καθήκον. Δεν πολεμάμε για κανένα θεό-αφέντη-πατρίδα. Αποτρέπουμε τη διάχυση εθνικιστικού δηλητηρίου στην κοινωνία, επιδιώκουμε την αδελφοποίηση μας με τους αντιμιλιταριστές της αντίπερα όχθης, οξύνουμε τις αντιθέσεις για το ξέσπασμα ενός εμφυλίου ταξικού πολέμου και τη μετατροπή του σε κοινωνική επανάσταση.» (από τις αρχές και θέσεις της κατάληψης).

• Για να διαβάσετε την αφίσα από την Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης ακολουθήστε το παρακάτω σύνδεσμο:

Φαντάζουν ωραίες καμένες οι σημαίες

Πανό που αναρτήθηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης από την κατάληψη.

Αλληλεγγύη στους 9 διωκόμενους στο Μεσολόγγι, μετά από παρέμβαση σε κυβερνητική φιέστα στις 25/02.

Κάτω τα χέρια από τους συντρόφους μας και τον κόσμο του αγώνα.

Περισσότερα στο κείμενο ενημέρωσης της ΑΝΤΙΕΛΕΓΧΟΥ.

Το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο της κατάληψης το επόμενο χρονικό διάστημα δε θα λειτουργήσει.

Πανό που αναρτήθηκε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγρινίου από την κατάληψη Apertus

ΛΕΥΤΕΡΙΑ – ΑΜΕΣΗ AΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

• της συντρόφισσας Γ. Βούλγαρη & των συντρόφων Θ. Χατζηαγγέλλου και Π. Καλαϊτζή
• των συντρόφων Φώτη Δ., Ιάσονα Ρ. 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ 

Κείμενα:

• Μήνυμα αντίστασης του αιχμαλώτου αναρχικού Θ. Χατζηαγγέλου
• Κείμενο των δύο αιχμάλωτων συντρόφων από τη ΓΑΔΘ
• Επιστολή του Πάνου Καλαϊτζή
• Κείμενο δύο προφυλακισμένων συντρόφων

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΙΩΠΗ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ

Γυναικοκτονία. Μια λέξη που κατακλύζει συχνά την επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα. Οι γυναικοκτονίες αποτελούν τον τελευταίο σταθμό μιας μακριάς διαδρομής βίαιων ενεργειών που μπορεί να συναντήσει στη ζωή της μια γυναίκα. Υποτίμηση, διακρίσεις, εκμετάλλευση, υποταγή, βία, κακοποίηση, βιασμοί, είναι κάποιοι από τους σταθμούς αυτούς.

Δεν είναι «μεμονωμένα περιστατικά». Δεν είναι «εγκλήματα πάθους», ούτε «οικογενειακές τραγωδίες». Το χέρι των αντρών οπλίζεται από την πατριαρχία, δηλαδή από την υπάρχουσα κοινωνική δόμηση που στα θεμέλια της θέλει να βρίσκεται η φιγούρα μιας υποταγμένης γυναίκας. Στα θεμέλια αυτά αρθρώνονται οι ανδρικές προσταγές πάνω στα σώματα και τις ζωές των γυναικών. Και όχι μόνο: οι προσταγές αυτές έχουν αποδέκτη τα παιδιά και όσα άτομα δε χωράνε στα καλούπια των κυρίαρχων προτύπων (π.χ. ΛΟΑΤΚΙ+ κ.ά.).

Κράτος και καπιταλισμός ενσωματώνουν τη βία και τις διακρίσεις της πατριαρχίας αξιοποιώντας τες για την εδραίωση των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων, για την πειθάρχηση και τον έλεγχο της κοινωνίας.

Όσοι μιλούν για γυναικοκτονίες χωρίς να μιλήσουν για πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμό, αποτινάσουν από πάνω τους την υλικότητα των σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, επιλέγοντας να μείνουν μακριά από τους αγώνες. Διότι δε μπορούμε να μιλήσουμε για έμφυλη βία και διακρίσεις χωρίς να πούμε κουβέντα για τις μετανάστριες, τις άνεργες, τις εγκύους που απολύονται, τη μαύρη εργασία γυναικών στο χώρο της καθαριότητας και της φροντίδας, τις μητέρες μονογονεϊκών οικογενειών, την καταναγκαστική πορνεία, τις φυλακισμένες, τις τοξικοεξαρτημένες, τις οροθετικές που διαπομπεύτηκαν. Χωρίς να πούμε κουβέντα για το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» που στον ελλαδικό χώρο πυροδοτεί κάθε μορφή έμφυλης, ρατσιστικής και ομοφοβικής βίας.

Δεν περιμένουμε τίποτα από κανέναν μπάτσο ή θεσμό, κόμμα ή γραφειοκρατική πρωτοβουλία. Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι εφήμερες και ατομικές λύσεις όσο το θέμα παραμένει στην επικαιρότητα. Κόντρα στην αδράνεια και την απραξία, ενάντια στις επιλογές της συνδιαλλαγής, να προβάλλουμε την αλληλεγγύη και τη γενίκευσή της σε κοινωνικό επίπεδο. Τις σχέσεις αλληλοβοήθειας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, τη συντροφικότητα και τη συλλογικοποίηση. Αντιθεσμικά και αντισυστημικά. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως στους χώρους αγώνα και αλληλεγγύης, παραβιαστικές συμπεριφορές δε γίνονται ανεκτές και δε συγκαλύπτονται.

Οι ριζοσπαστικοί φεμινιστικοί αγώνες αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του συνολικότερου αγώνα για ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Η σύνδεση των αγώνων είναι που αναδεικνύει πως τα συστήματα εξουσίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοεπιδρούν. Αυτή η σύνδεση είναι που ταυτόχρονα δυναμώνει τους ίδιους τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008 – ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2021 ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΚΟΡΠΟΥΝ ΜΟΝΟ ΘΑΝΑΤΟ

Στις 6 Δεκέμβρη του 2021 συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ήταν 6-12-2008 όταν ο μπάτσος Κορκονέας με την πλήρη κάλυψη του μπάτσου Σαραλιώτη δολοφόνησαν εν ψυχρώ τον δεκαπεντάχρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στην περιοχή των Εξαρχείων. Η σπίθα της εξέγερσης που σιγόκαιγε σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πυροδοτήθηκε από την προφανή αδικία άλλης μιας κρατικής δολοφονίας. Κι ύστερα ήρθαν τα μνημόνια, τα οποία αύξησαν το ποσοστό των φτωχοποιημένων, η ανάθεση της ελπίδας για δήθεν καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού από αριστερή κυβέρνηση, η επιστροφή στην εξουσία του συνονθυλεύματος ακροδεξιών-νεοφιλελευθέρων και πάει λέγοντας… Ένα σύστημα σε απόλυτη σήψη και παρακμή, να δημιουργεί ή να επαναφέρει εφεδρείες για τη διαχείριση του, ενώ ταυτόχρονα να αυξάνει με κάθε κόστος την καταστολή για να περιφρουρήσει τα κέρδη του ή να επεκταθεί σε νέα πεδία κερδοφορίας.

Παράλληλα παντού γύρω μας, με αυξανόμενο ρυθμό συνεχίζει να σκορπιέται ο θάνατος. Από τη λεηλασία της φύσης μέσω της αδηφάγας σχέσης κράτους και κεφαλαίου, από τους πνιγμούς των μεταναστών στη Μεσόγειο αλλά και τις δολοφονίες τους σε άλλα μέρη του πλανήτη μέσω συνεργασίας αστυνομίας-λιμενικού-στρατού, από τις συνεχιζόμενες γυναικοκτονίες , που μέχρι να γραφτεί το κείμενο δεν ξέρουμε ποιου άλλου καθάρματος θα οπλίσει το χέρι η πατριαρχική δόμηση της κοινωνίας. Από τα εργατικά ατυχήματα σε καθημερινή σχεδόν βάση, όπου προλετάριες και προλετάριοι θυσιάζονται στο βωμό της αύξησης των κερδών των αφεντικών. Από τις κρατικές δολοφονίες μέσω των μπάτσων και των παρακρατικών: Στις Η.Π.Α, στις αυτόνομες κοινότητες των Ζαπατίστας στο Μεξικό, στη Χιλή όπου πάνω από 30 άτομα έχουν δολοφονηθεί στις μαζικές κινητοποιήσεις των τελευταίων 3 ετών , στο Wuppertal όπου οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Γιώργο Ζαντιώτη καθώς και 5 ακόμη μετανάστες το 2021 στη Γερμανία, μέχρι την ΕΛΑΣ και το τελευταίο της κατόρθωμα έως το επόμενο, την εν ψυχρώ εκτέλεση με 38 σφαίρες του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη με ρατσιστικά κίνητρα.

Τα 2 τελευταία χρόνια με πάνω απο 5,2 εκατομμύρια νεκρούς από COVID παγκοσμίως και πάνω από 18.000 μέχρι στιγμής στην Ελλάδα η μακάβρια λίστα των απωλειών γίνεται δυσθεώρητη. Αν προσθέσουμε και ανθρώπους που θα ζούσαν αλλά κατέληξαν από άλλα νοσήματα λόγω της κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας νεκροί, οι κοινωνικές αντιθέσεις είναι πιο ξεκάθαρες από ποτέ. Σε όσους λένε πως τίποτα δεν αλλάζει και μιλούν για επαναστατική ουτοπία απαντάμε με την ένταση του αγώνα. Προτάσσουμε τη δημιουργία/ενίσχυση αυτοοργανωμένων δομών και δικτύων αλληλοβοήθειας.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ

Για την Όλγα.

Για τον νεκρό μετανάστη εργάτη γης από το εργατικό “ατύχημα” στην Μπούζα Αιτωλικού

Για τον Νίκο Σαμπάνη.

Για την 48χρονη γυναίκα από την Πολίχνη Θεσσαλονίκης με καταγωγή από την Αρμενία.

Για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Για όλες/όλους.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ: 6-12-2021

Πλ. Δημάδη. ώρα 19:00

ΥΓ. Το επόμενο επεισόδιο στη βιομηχανία διώξεων στην περιοχή, συνεχίζεται στις 6-12-2021 στα δικαστήρια Μεσολογγίου, όπου είναι προγραμματισμένο το μικτό ορκωτό δικαστήριο των 10 διωκόμενων αντιφασιστών από Αγρίνιο και Μεσολόγγι για τα γεγονότα της 18-9-2018 στην πορεία που πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο για τη δολοφονία του Πάυλου Φύσσα. Περισσότερα για την υπόθεση εδώ: https://apertus.squat.gr/archives/4663

ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 10 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΔΙΚΗ 6-12-21 ( ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ )

Κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70

Πανό που αναρτήθηκε στη δημοτική βιβλιοθήκη στο Αγρίνιο. (περιοχή πάρκου)

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΜΑΡΙΟ ΣΕΪΣΙΔΗ

ΔΙΚΗ 26-11-2021

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Στις 6-12-2021 θα πραγματοποιηθεί στο εφετείο Αθηνών, η δίκη των συντρόφων Π.Γεωργιάδη , Μ.Τ. και της συντρόφισσας Ε.Μ. Ο Πολύκαρπος Γεωργιάδης βρίσκεται προφυλακισμένος μετά τη διόγκωση του κατηγορητηρίου από την “αντι”τρομοκρατική με μοναδικό κριτήριο την πολιτική του τοποθέτηση και την αγωνιστική του δράση. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και στα πλαίσια της Πανελλαδικής μέρας δράσης καλούμε σε συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης.

Σάββατο 27-11-2021

ώρα 18.30 στην Πλατεία Δημάδη. 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ: ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ Ε.Μ. ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Μ.Τ. 

Aναδημοσιεύουμε και το κείμενο από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές

Λευτεριά στον αγωνιστή Πολύκαρπο Γεωργιάδη

Αλληλεγγύη στην διωκόμενη συντρόφισσα και στον διωκόμενο σύντροφο

Στις 6 Δεκεμβρίου ορίστηκε το δικαστήριο του συντρόφου Πολύκαρπου Γεωργιάδη ο οποίος κατηγορείται για «διακεκριμένη οπλοκατοχή». Το συγκεκριμένο δικαστήριο καθώς και η κατασταλτική επιχείρηση που προηγήθηκε, η μετέπειτα διαχείριση από πλευράς αντιτρομοκρατικής, η μαζική διασπορά ψευδών ειδήσεων και δημιουργίας κλίματος τρομοκρατίας από πλευράς των γνωστών δημοσιογραφικών κέντρων, αποτελεί μια πάγια μεθοδολογία που ακολουθεί το κράτος και υπάγεται στις στρατηγικές προληπτικής αντιεξέγερσης που εφαρμόζονται με σφοδρότητα εναντίων του κινήματος για παραπάνω από μια δεκαετία. Η νόμιμη αποθήκη βαφτίστηκε «γιάφκα», το κινηματικό υλικό που διατηρούσε ο σύντροφος βαφτίστηκε «αυθεντική προκήρυξη», ενώ μια σειρά ψεμάτων και ανυπόστατων πληροφοριών αποτέλεσε το πασπάλισμα για να παρουσιαστεί η είδηση στην κοινή γνώμη. Εξάλλου στην εποχή της εικόνας το μήνυμα που στέλνουν τα κέντρα εξουσίας μέσα από την αδιάλειπτη κρατική προπαγάνδα είναι ταυτόχρονα και σκοπός. Σημασία για αυτούς δεν έχει το γεγονός ότι η υπόθεση αποτελεί ένα πρόχειρα σχεδιασμένο φιάσκο και μια σκευωρία που το κίνημα θα διεκδικήσει να καταπέσει στην δικαστική αίθουσα, αλλά ότι σε χρόνο και τόπο που όρισαν αυτοί πλασάραν μια εικόνα που αντανακλά το δόγμα «νόμος και τάξη», με «Συλλήψεις τρομοκρατών», «εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης», «ανεύρεση οπλοστασίου», «εντοπισμός γιάφκας», ώστε να επιδείξουν ένα υποτιθέμενο έργο στο συντηρητικό όχλο που τους ψηφίζει ζητώντας περισσότερο αίμα αγωνιστών στην αρένα. Η ολομέτωπη επίθεση του κράτους είναι σε πλήρη εξέλιξη. Από τα εργατικά και πολιτικά δικαιώματα και το τσάκισμα όσων επιχειρούν να πραγματοποιήσουν ακόμα και μια απλή δράση πολιτικής ανυπακοής όπως μια διαδήλωση. Στην θανατοπολιτική που εφαρμόζεται, στα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα εναντίων προσφύγων, στους δρόμους των μητροπόλεων και στα αστυνομικά τμήματα εναντίων παραβατικών προλετάριων, στα διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν λεφτά για την υγεία τους. Σε αυτή την συγκυρία λοιπόν η καταστολή σε βάρος των πολιτικών κρατουμένων δεν είναι αποκομμένη από το ευρύτερο περιβάλλον που περιγράψαμε αλλά αντίθετα αποκτάει ειδική πολιτική βαρύτητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα με το νομικό οπλοστάσιο του κράτος να αναβαθμίζεται και να αυστηροποιήται διαρκώς. Για αυτό και η αλληλεγγύη σε όσους βρίσκονται στα χέρια του κράτους πρέπει να αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της αντίστασης στην καταστολή. Αλληλεγγύη που ξεπερνάει τσιμεντένιους τείχους, σιδερένιους φράχτες και προαύλια φυλακών και αναζητάει τρόπο έκφρασης στους δρόμους, στους ίδιους δρόμους που θέλουμε να πορευτούμε από κοινού με τους φυλακισμένους συντρόφους μας. Το κίνημα αλληλεγγύης βρίσκεται δίπλα στον σύντροφο γιατί γνωρίζει καλά ότι όποιος ξεχνάει τους αιχμαλώτους του κοινωνικού – ταξικού πολέμου θα ξεχάσει εν τέλει τον ίδιο τον πόλεμο. Διότι η συνεπής παρουσία του συντρόφου και η πολύμορφη συνεισφορά του στο κίνημα ανοίγουν δρόμους αποδεικνύοντας ότι αγώνας σημαίνει πολιτική στράτευση και πίστη στην υπόθεση.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης: Σάββατο 27/11 13:00, Μοναστηράκι

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές