Η επίθεση σε χώρους αγώνα με την καταστολή και την εκκένωση των καταλήψεων και η βίαιη υποτίμηση του μεταναστευτικού σώματος με τον εκτοπισμό και το ανελέητο κυνήγι ολόκληρων μεταναστευτικών πληθυσμών, αποτελεί ένα σταθερό στρατηγικό σχεδιασμό του κράτους, ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Ενώ η μια κρίση διαδέχεται την άλλη (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, επισιτιστική) το κράτος με τα πραιτοριανά του σώματα, μετά τη σθεναρή αντίσταση του κινήματος αλληλεγγύης των καταλήψεων στο τελεσίγραφο του Χρυσοχοΐδη,  επανέρχεται για να προχωρήσει σε εκ νέου επιθέσεις σε καταλήψεις («111», «Παλιό Νεκροτομείο»)  ή να απειλήσει με εκκενώσεις («Αντιβίωση»). Τη στιγμή που σχέδια εκκένωσης του camp Ελαιώνα, που εδώ και μήνες έχουν ξεδιπλωθεί από τον Δήμο Αθηνών και το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, καταλήγουν στο στόχο τους με τη σταδιακή εκδίωξη δεκάδων μεταναστών σε δυσμενείς συνθήκες, παρά την αντίσταση μεταναστών και αλληλέγγυων. Τη στιγμή που 39 μετανάστες/-τριες που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι/-ες σε νησίδα στον Έβρο απειλούνταν με απέλαση, με το θάνατο της πεντάχρονης Μαρίας από τη Συρία να αποτελεί άλλη μια ανυπολόγιστη απώλεια στα σύνορα με τις εκκλήσεις για βοήθεια άλλων 49 εγκλωβισμένων μεταναστών/-τριών σε άλλη νησίδα στον Έβρο (στις εκβολές Ερυθροπόταμου στο Διδυμότειχο) να πέφτουν στο κενό. Η υποτίμηση αυτή των μεταναστών έχει οργανική σχέση με την υποτίμηση ολόκληρου του κόσμου της εργασίας, αφού οι μετανάστες αποτελούν το πιο υποτιμημένο και μαύρο κομμάτι της εργατικής τάξης, τον μόνιμο εφεδρικό στρατό φτηνών εργατών σε όλα τα πεδία της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Παράλληλα, η στρατιωτική διαχείριση των μεταναστών, η δαιμονοποίησή τους, ο εγκλεισμός και ο εκτοπισμός τους είναι μέσο για το χτίσιμο της «εθνικής ενότητας» εμπρός στο «επικίνδυνο Άλλο», τον «ξένο», τη «μεταναστευτική απειλή». Με αυτή τη διαχείριση το κεφάλαιο συνεχίζει να αναπαράγεται είτε μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων για τη  φύλαξη  των  συνόρων, είτε  μέσω  του ανθρωπιστικού  κεφαλαίου (πχ ΜΚΟ) που συμβάλει στη γενικότερη διαιώνιση των συνθηκών καταπίεσης και εκμετάλλευσης μέσω της «φιλανθρωπίας» από τα πάνω.

Στα πλαίσια του παραπάνω στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους η κατάληψη 111, που υπήρχε από το Μάρτιο του 2015, εκκενώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 22/07 δίνοντας τέλος στη συγκεκριμένη προσπάθεια αυτοοργάνωσης, αυτοδιαχείρισης και αυτοδιεύθυνσης στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Αφού κατέσχεσαν «επικίνδυνα υλικά» (κουζινομάχαιρα, μπουκάλια μπύρας κ.ά.) για να δημιουργήσουν εντυπώσεις παρέα με τα τηλε-παπαγαλάκια, σφράγισαν το κτίριο με θωρακισμένη πόρτα.

Την Τρίτη 16/08 πραγματοποιήθηκε εκκένωση της κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου στην  Αλεξανδρούπολη. Η κατάληψη εδώ και έξι χρόνια αποτελεί έναν κοινωνικό χώρο με πολιτικές και πολιτισμικές παρεμβάσεις έχοντας καταφέρει να συνάψει σχέσεις με την τοπική κοινωνία και να συνεισφέρει στους τοπικούς κοινωνικούς –ταξικούς αγώνες μέσα από αντιιεραρχικές και οριζόντιες δομές αυτοοργάνωσης. Έτσι από τις πρώτες πρωινές ώρες το συγκρότημα του παλιού Νοσοκομείου αποκλείστηκε από δυνάμεις της αστυνομίας, που δεν επέτρεπαν την πρόσβαση στο χώρο, παράλληλα προκλήθηκαν φθορές στην είσοδο και ο χώρος σφραγίστηκε. Μάλιστα τις 22 Ιουλίου είχε δοθεί τελεσίγραφο που διέταζε την αποχώρησή των συντρόφων/-ισσών έως τις 27 Ιουλίου.

Η κατάληψη Αντιβίωση στα Γιάννενα για άλλη μια φορά βρίσκεται στο στόχαστρο της διοίκησης του Νοσοκομείο Χατζηκώστα (η οποία είχε συνυπογράψει την εντολή για εκκένωση του κτηρίου το 2013) μέσω του αθλητικού σωματείου ΑμεΑ «ΠΥΡΡΟΣ» στο οποίο έχει παραχωρηθεί το κτήριο. Γίνεται ξεκάθαρο, τη στιγμή που υπάρχουν δεκάδες άδεια και αναξιοποίητα κτήρια στην πόλη, πως ο καθοριστικός  λόγος της επιλογής της Αντιβίωσης για το εν λόγω σωματείο είναι η καταστολή και η εκκένωση. Κάτι το οποίο είναι προφανές σε μια πόλη με ιστορικό αρκετών εκκενώσεων (Αντιβίωση, Acta et Verba, Non Serviam), εκκένωσης και κατεδάφισης (Brooklyn), αλλά και δυναμικών ανακαταλήψεων (Αντιβίωση, Acta et Verba).

Αρωγοί στις παραπάνω επιθέσεις δε θα μπορούσαν να μην είναι τα Μ.Μ.Ε. τα οποία συμμετέχουν επί της ουσίας στον κορμό της καταστολής  ενισχύοντας τον διαχρονικό τους ρόλο απέναντι στους ακηδεμόνευτους αγώνες, τους οποίους σπεύδουν να συκοφαντήσουν και να στιγματίσουν ως «απειλή για το κοινωνικό σύνολο».

Στις παραπάνω κατασταλτικές επιθέσεις του κράτους απέναντι στις δομές αγώνα έρχεται να προστεθεί η επίθεση ομαδοποίησης αγνώστων στην κατάληψη Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη στις 20/05 όπου έγραψαν συνθήματα και πέταξαν τρικάκια τη στιγμή που στον χώρο υπήρχε κόσμος που συμμετείχε σε εν εξελίξει εκδήλωση (diy drag show–hip hop live με τη συμμετοχή drag queens και μουσικών σχημάτων). Η επίθεση αυτή, πέρα από το αυτονόητο, ότι δηλαδή έθεσε σε κίνδυνο τον κόσμο που βρίσκονταν εντός και εκτός της κατάληψης, όχι μόνο έπληξε τον ίδιο τον χώρο που δέχτηκε την επίθεση αλλά δημιούργησε έντονους προβληματισμούς, δυσπιστία και σύγχυση για τις πολιτικές αφετηρίες της εν λόγω γκρούπας, στιγματίζοντας/αποδυναμώνοντας έτσι τους αγώνες υποκειμένων διαφόρων σεξουαλικών προσανατολισμών, ταυτοτήτων και εκφράσεων/χαρακτηριστικών φύλου για ορατότητα και απελευθέρωση από τα στενά όρια της κυρίαρχης κανονικότητας. Τα υποκείμενα που βρίσκονται πίσω από αυτήν την επίθεση, η οποία προσομοιάζει με παρακρατική, θεωρούμε πως αποτελούν μια σύγχρονη εκδοχή των χωρικών με τους αναμμένους πυρσούς κατά το κυνήγι μαγισσών του Μεσαίωνα και εμφορούνται από το ίδιο πνεύμα με τους μελανοχιτώνες του Μουσολίνι.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η ολοένα αυξανόμενη φτωχοποίηση και εξαθλίωση του ντόπιου πληθυσμού σε αντιδιαστολή με τον εξευγενισμό του αστικού τοπίου σε όλη την επικράτεια (με πιο πρόσφατο παράδειγμα  αυτό της περιοχής των Εξαρχείων και του Λόφου του Στρέφη) καταδεικνύει την κοινή μοίρα ντόπιων και μεταναστών μέσα στα γρανάζια του καπιταλιστικού συστήματος, καταδεικνύει  δηλαδή ότι «είμαστε όλοι μετανάστες». Ταυτόχρονα, η επίθεση στις καταλήψεις είναι επίθεση στον κόσμο που διεκδικεί δημόσια αγαθά,  δημόσιους χώρους και εν τέλει την ίδια του τη ζωή, στον κόσμο που αγωνίζεται, που δημιουργεί σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, ενάντια στην υποτίμηση και την απαξίωση της ζωής του. Ωστόσο, αυτές οι επιθέσεις δεν μας τρομάζουν.

Στην επέλαση του κεφαλαίου στις ζωές μας, στις διώξεις και την καταστολή του κράτους, στην ανυποχώρητη εκδικητικότητά της αστικής δικαιοσύνης (απεργία πείνας Γ. Μιχαηλίδη, προφυλάκιση Π. Καλαϊτζή) απαντάμε με έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη από τα κάτω, με κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Απαντάμε με συντροφικότητα, με περισσότερη θέληση για αγώνα, με περισσότερο πείσμα για όσα πρέπει να συνεχιστούν. Παλεύουμε για  ελεύθερη μετακίνηση για όλους/-ες τους/τις μετανάστες/-τριες. Για δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/-ΕΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ «111» & «ΠΑΛΙΟΥ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟΥ»

Η «ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ» ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΗ, ΣΥΝΟΡΑ, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗΣ.

Κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70

Μια σταθερή άρνηση εκεχειρίας διαπερνάει κάθε μέρος και στιγμή που συναντιούνται και δρουν οι συνειδήσεις μας ενάντια στην εξουσία. Νίκη στον αγώνα του αναρχικού Γ. Μιχαηλίδη, ενάντια στην εκδικητική παράταση κράτησης του. ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 23/5 . ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

Η πολιτική κρατούμενη Πόλα Ρούπα ,μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, από το Φθινόπωρο του 2021 προσπαθεί να πάρει την ολιγοήμερη άδεια που δικαιούται, για να βρεθεί με το παιδί της. Και στις δύο αιτήσεις που υπέβαλε, η απάντηση του συμβουλίου ήταν απορριπτική. Στην πρώτη αίτηση η οποία απορρίφθηκε κατά πλειοψηφία εισαγγελέως και διευθυντή στις 17/2/2022, το σκεπτικό τοποθετεί την αναρχική ιδεολογία εκτός νομιμότητας!  Στη δεύτερη αίτηση, η οποία απορρίφθηκε κατά όμοια πλειοψηφία στις 19/5/2022, στο σκεπτικό γίνεται αιτία μη χορήγησης άδειας η συγγραφή του βιβλίου “ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΑΣ ” το οποίο κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2022.

Η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου ενάντια σε όσους αγωνίζονται έχει ξεπεράσει κάθε πρόσχημα. Η επίθεση της κρατικής υπαλλήλου, εισαγγελέως προς τη συντρόφισσα ολοκληρώθηκε με προσβλητικές ερωτήσεις, για το αν επιθυμούσε ή όχι να μείνει έγκυος. Δικαστές, εισαγγελείς, διευθυντές φυλακών η χλεύη σας επιστρέφεται και σας αξίζει. 

Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα της πολιτικής κρατούμενης Πόλας Ρούπα, τοποθετήσαμε πανό έξω από το Παπαστράτειο Γυμνάσιο στο Αγρίνιο. (Δεν ξεχνάμε πως η διευθύντρια του γυμνασίου αυτού κυνήγησε μέχρι τέλους στις δικαστικές αίθουσες , μαθητές πού έκαναν κατάληψη στο σχολείο την επέτειο της δολοφονίας Φύσσα).

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ

ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ.

κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70

Ως ελάχιστη ένδειξη αλληλεγγύης στη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Διανομέων Ιωαννίνων, η οποία βρίσκεται σε κινητοποιήσεις μεταξύ άλλων και για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες ,την εκμετάλλευση και την απόλυση του συναδέλφου από το αφεντικό της PizzA FaN, πραγματοποιήθηκε αφισσοκόλληση στο κέντρο του Αγρινίου, πέριξ του τοπικού καταστήματος της PizzA FaN στο Αγρίνιο. 

Η κοινωνική χειραφέτηση θα θεμελιωθεί, όταν οι εκμεταλλευόμενοι ξεπεράσουν την ετεροκαθορισμένη θέση και ταυτότητα που τους έχει επιβληθεί μέσα στον καπιταλισμό (ως εργατική τάξη) και προχωρήσουν στην αυτοπραγμάτωσή τους ως συλλογικό υποκείμενο αγώνα για τον απελευθερωτικό μετασχηματισμό της εργασίας και της ζωής.

Ενάντια στο κράτος-έκτακτης ανάγκης που με αφορμή τη συνεχιζόμενη κρίση του καπιταλισμού ,υπό οποιαδήποτε μορφή, οργανώνει την υποτίμηση της ζωής μας.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

• ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
• ΜΕ ΤΑ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ

Τη Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022,στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο του Μεσολογγίου , είναι προγραμματισμένη η δίκη των δέκα αντιφασιστών από Αγρίνιο και Μεσολόγγι που συνελήφθησαν στις 18/09/2018 στο Αγρίνιο μετά από την αντιφασιστική πορεία μνήμης και αντίστασης για τη συμπλήρωση των έξι χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα Τάγματα Εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης χρυσής αυγής. Από αυτές τις συλλήψεις, οι έξι προέκυψαν μετά τη διάλυση της εν λόγω πορείας από την αστυνομία, ενώ οι υπόλοιπες τέσσερις πραγματοποιήθηκαν τις επόμενες μέρες ύστερα από την «ταυτοποίηση των υπόπτων» από διάφορους μπάτσους. Μια ταυτοποίηση που προέκυψε από την αναγνωρισιμότητα τους και την συμμετοχή τους σε διάφορους κοινωνικούς αγώνες της πόλης. Φυσικά το κατηγορητήριο είναι στημένο από την αστυνομία λέξη προς λέξη, σε μια προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο των ίδιων των διωκόμενων όσο και του κόσμου που κατεβαίνει στο δρόμο και αντιστέκεται.

Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της πορείας, στην περιοχή των τρένων η αστυνομία πραγματοποιεί μια λυσσαλέα και αναβαθμισμένη επίθεση με όλα τα μέσα (γκλοπιές, φυσούνες, κρότου-λάμψης, δακρυγόνα κ.ά.) σε όλο το σώμα της πορείας με αποτέλεσμα τη διάλυσή της. Η ανασυγκρότηση του σώματος της πορείας δεν κατέστη εφικτή, μιας και η επίθεση της αστυνομίας ήταν συνεχόμενη και εντεινόμενη. Η επίθεση συνεχίστηκε στην Πλατεία Παναγοπούλου (Συντριβάνι), αλλά και στον πεζόδρομο μπροστά από το Δημαρχείο. Ακολούθως, στην κατάμεστη Πλατεία Δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε ένα κρεσέντο αστυνομικής βίας και καταστολής με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα, ενώ συνεχίστηκε με τον ίδιο τρόπο στην Πλατεία Δημάδη φτάνοντας μέχρι το Δημοτικό Πάρκο, γεμίζοντας όλη την πόλη με δακρυγόνα. Να σημειώσουμε ότι το σκηνικό έντασης είχε ξεκινήσει από προηγούμενες μέρες όπου αστυνομικοί προέβησαν σε επιθετικές και παραβιάστηκες συμπεριφορές (του τύπου «θα σου βάλω το γκλοπ στον κώλο σου») σε μαθητές και μαθήτριες, κάτι που με βάση των προθέσεων δεν τους διαχωρίζει σε τίποτα από τον «γνωστό σκηνοθέτη»-βιαστή Λιγνάδη, του οποίου η δίκη διεξάγεται αυτές τις μέρες,αλλά η καταδίκη του στην κοινωνική συνείδηση έχει διεξαχθεί..

Μετά τις συλλήψεις, τις επόμενες τρεις μέρες πραγματοποιήθηκαν δυναμικές συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Αγρινίου, μέχρι και ο τελευταίος διωκόμενος να αφεθεί ελεύθερος με αυστηρούς όμως περιοριστικούς όρους. Ανάμεσα στους συλληφθέντες υπήρχαν και δυο ανήλικοι μαθητές των οποίων η επιλογή τους να συμμετέχουν σε πορεία για τον Φύσσα αρκούσε για να μείνουν 48 ώρες στα κρατητήρια με προφανή στόχο τον εκφοβισμό τους και τη νουθεσία για να μη συμμετέχουν ξανά σε κοινωνικές δράσεις. Επίσης, στα κρατητήρια αναδείχθηκε η εμμονή συγκεκριμένου αστυνομικού με προσωπικές υποσχέσεις σε συντρόφους ότι «εγώ θα σας κλείσω φυλακή».

Δε μπορούμε να μην αναφερθούμε στο γεγονός που σημάδευσε την ημέρα, δηλαδή τον τραυματισμό της 19χρονης τότε κοπέλας. Ένας τραυματισμός που όσο και αν πολλοί προσπάθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να τον αποδώσουν στο αντιφασιστικό κίνημα της πόλης, με στόχο τη συκοφάντηση και την αποπολιτικοποίησή του, τρεισήμισι χρόνια μετά, μπορούμε να πούμε με σιγουριά, πως δεν τα κατάφεραν. Από τη μια, όλοι οι άγαρμποι και ασυνάρτητοι ισχυρισμοί έπεσαν στο κενό τις αμέσως επόμενες μέρες, και από την άλλη, το αντιφασιστικό κίνημα δε φοβήθηκε ούτε στιγμή, δεν έπαψε να βρίσκεται στον δρόμο και να ενώνει τη φωνή του με τον κόσμο που αγωνίζεται. Παράλληλα, από την πλευρά μας, ως πολιτικός χώρος, απαντήσαμε με κείμενο που μοιράστηκε και τοιχοκολλήθηκε σε όλη την πόλη, χωρίς να πάψουμε να στοχεύουμε στην ενίσχυση πολιτικών διαδικασιών για τη δημιουργία σταθερών σχέσεων αλληλεγγύης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Εν κατακλείδι, θεωρούμε πως ο ηθικός και φυσικός αυτουργός που προξένησε αυτό το τόσο οδυνηρό γεγονός, οδηγώντας μια μικρή κοπέλα και τους οικείους της σε μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, δεν είναι παρά η ίδια η αστυνομία, η λυσσαλέα και η δολοφονική της επίθεση που πραγματοποίησε εκείνη τη μέρα σε μια πλατεία κατάμεστη από ανθρώπους όλων των ηλικιών, από γονείς με μωρά και μικρά παιδιά, μαθητές/-τριες, μέχρι ανθρώπους μεγάλης ηλικίας.

Αντιτασσόμαστε στον κοινωνικό κατακερματισμό ξεκινώντας από την αναγνώριση της θέσης όλων εμάς, των «από τα κάτω», των «κολασμένων», μέσα στην κυριαρχία ενός κόσμου καταπίεσης, εκμετάλλευσης, αλλοτρίωσης και αποξένωσης. Σε μια περίοδο που το κράτος επιλέγει να επιτεθεί ακόμη περισσότερο στον κόσμο του αγώνα, να αντιμετωπίσει με τον πιο εκδικητικό τρόπο τους πολιτικούς κρατουμένους και τους μετανάστες, να επιτεθεί, να ξυλοκοπήσει και να συλλάβει φοιτητές και διαδηλωτές που αντιστέκονται στην επιβολή του δόγματος νόμος και τάξη στα πανεπιστήμια και παντού, στεκόμαστε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στους δέκα διωκόμενους αντιφασίστες από Αγρίνιο και Μεσολόγγι. Μια αλληλεγγύη που η πιο ουσιαστική έκφρασή της είναι η συνέχιση και η ενίσχυση των ίδιων των τοπικών αντιφασιστικών αγώνων.

Με τη λεηλασία του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της υγείας και της εκπαίδευσης, με αναδιαρθρώσεις, ιδιωτικοποιήσεις, με τα αδηφάγα σχέδια επιπλέον καταστροφής της φύσης, για δήθεν αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και ταυτόχρονα με την αναβάθμιση αστυνομίας, δικαστικών και στρατού το μήνυμα είναι σαφές: Ας διαλυθεί η κοινωνία, αρκεί να υπάρχει ένας μπάτσος να δείρει, ένας δικαστικός να επιβάλλει ποινές και ένας στρατηγός να στείλει κόσμο να σκοτωθεί. Όμως, για άλλη μια φορά, οι αγώνες για ζωή και ελευθερία θα σταθούν εμπόδιο στις επιδιώξεις κράτους και κεφαλαίου. Κόντρα, λοιπόν, στη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας, μέσω οικονομικής , υγειονομικής , ενεργειακής , επισιτιστικής και οποιασδήποτε άλλης κρίσης , σπάμε τους κλοιούς της απομόνωσης διατηρώντας ανοιχτό τον ορίζοντα της γενίκευσης της ανατρεπτικής δράσης και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους δέκα διωκόμενους αντιφασίστες από Αγρίνιο και Μεσολόγγι

ΔΙΚΗ: 6 Ιουνίου 2022 , ώρα 09:00 π.μ. Μεσολόγγι

Υ.Γ. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον αναρχικό απεργό πείνας από 23-5-2022, Γ.Μιχαηλίδη. Άμεση απελευθέρωση. Ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατουμένους.

Κατάληψη Apertus Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70 Apertus.squat.gr

Λευτεριά σε όσους/όσες είναι στα κελία

Παρέμβαση αλληλεγγύης-στήριξη της καμπάνιας για τον φυλακισμένο σύντροφο Πάνο Καλαϊτζή.

Λευτεριά-αλληλεγγύη σε όλους τους αιχμαλώτους του κοινωνικού – ταξικού πολέμου [Γ. Βούλγαρη, Θ. Χατζηαγγέλλου,  Π. Καλαϊτζή, Φώτη Δ., Ιάσονα Ρ., X. Mαντζουρίδη, Γ. Μιχαηλίδη, Β. Σταθόπουλο, Δ. Χατζηβασιλειάδη, Π. Ρούπα-Ν. Μαζιώτη (μέλη του Ε.Α.), Κ. Γιαντζόγλου, Γ. Δημητράκη, Κ. Σακκά, Μ. Σεϊσίδη)].

Πανό που έχει αναρτηθεί στην πλατεία Δημάδη για τα δώδεκα χρόνια της κατάληψης Apertus.

1^η Μαΐου 2010-1^η  Μαΐου 2022

Αντίσταση – αυτοοργάνωση – αλληλεγγύη

12 χρόνια, για πάντα κατάληψη Apertus

Για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση

Η κατάληψη ως πρακτική για εμάς, είναι η επαναοικειοποίηση εγκαταλελειμμένων δημόσιων χώρων και η αξιοποίησή τους μέσω συλλογικών διαδικασιών. Με αυτό το σκεπτικό, την Πρωτομαγιά του 2010, προχωρήσαμε στην κατάληψη του παρατημένου στη φθορά και αναξιοποίητου κτιρίου που βρίσκεται στην οδό Καλυβίων, αρ. 70. Ο χώρος ανακατασκευάστηκε, έγινε λειτουργικός, ζωντάνευσε. Η υπόσταση του άλλαξε. Το κτίριο απέκτησε μια νέα κοινωνική χρησιμότητα, απελευθερώθηκε. Πέρασε από την εγκατάλειψη στην τοπική κοινωνία.

Η κατάληψη Apertus, αποτελεί έναν ελεύθερο κοινωνικό και πολιτικό χώρο στην πόλη. Μια έμπρακτη κριτική και άρνηση του πολιτισμού της ιδιώτευσης, του εμπορεύματος και της ιδιοκτησίας. Ένας τέτοιος χώρος μπορεί να χτιστεί, να συντηρηθεί και να συνεχίσει, μόνο με σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, ενώ η υπεράσπισή του προκύπτει μέσα από τους ίδιους τοπικούς κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες.

Από την Πρωτομαγιά του 2010 έως και σήμερα, μέσω ανοιχτών κινηματικών και κοινωνικών διαδικασιών, επιλέγουμε να δημιουργούμε έναν τόπο συνάντησης και συλλογικοποίησης, ένα σημείο κοινωνικής και πολιτιστικής αναφοράς, ένα μέρος συγκρότησης παρεμβάσεων και δράσεων μέσα στην πόλη. Εν τέλει, έναν χώρο αντίστασης και αλληλεγγύης. Συνεισφέροντας, έτσι, στο διαρκές κοινωνικό ρεύμα άρνησης των εκμεταλλευτικών και καταπιεστικών σχέσεων, των ιεραρχιών, του εθνικισμού και της πατριαρχίας.

Μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο για τη Λειτουργία, της αρχές και θέσεις ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμό: https://apertus.squat.gr/about

Πανό που αναρτήθηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης από την κατάληψη.

Αλληλεγγύη στους 9 διωκόμενους στο Μεσολόγγι, μετά από παρέμβαση σε κυβερνητική φιέστα στις 25/02.

Κάτω τα χέρια από τους συντρόφους μας και τον κόσμο του αγώνα.

Περισσότερα στο κείμενο ενημέρωσης της ΑΝΤΙΕΛΕΓΧΟΥ.