Το βράδυ της Τρίτης  11 Ιουλίου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος της Κατάληψης Apertus, δέχτηκε επίθεση με εκρηκτικό-εμπρηστικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές. Παράλληλα, εκδηλώθηκε φωτιά στο προαύλιο χώρο της κατάληψης. Ο χώρος εκείνη την ώρα ήταν άδειος και δεν υπήρξε κανένας τραυματίας. Η έκρηξη ακούστηκε σε όλη την περιοχή του Αγίου Δημητρίου. Γείτονες από την περιοχή έσπευσαν και έσβησαν την φωτιά και αμέσως ειδοποίησαν άτομα από την συνέλευση της κατάληψης.

Η κατάληψη Apertus, αποτελεί εδώ και δυο χρόνια, ένα χώρο πολιτικής συνάντησης και συλλογικοποίησης, που σκοπός του δεν είναι απλά η λειτουργία του, αλλά το χτίσιμο δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και η κυκλοφορία των αγώνων μέσα στην πόλη. Για αυτό εκτός από πολιτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολών, συλλογικών γιορτών κτλ στο χώρο της κατάληψης, διοργανώνονται και μέσα στην πόλη χαριστικά παζάρια,  θεατρικές παραστάσεις κτλ. Το κύριο μέλημα μας  και επιδίωξη παραμένει η σύνδεση μας με την τοπική κοινωνία και τους  κοινωνικούς αγώνες της.

Δεν χρειάζεται να έχουμε  γνώσεις κατασκοπίας για να καταλάβουμε πως αυτό το συμμορίτικο χτύπημα μπορεί να προέρχεται μόνο από το χώρο της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Μια οργάνωση που σέρνεται σα φίδι στο κοινωνικό πεδίο της πόλης χύνοντας ρατσιστικό δηλητήριο στο διάβα της, που με τις εθνικιστικές της ιδεοληψίες προσπαθεί να σπείρει ζιζάνια ανάμεσα στους καταπιεσμένους, που αποτελεί μια άτυπη εφεδρεία καταστολής του κράτους… Μια οργάνωση, προσποιούμενη την «αντισυστημική», «φιλανθρωπική», «αντιμνημονιακή», προσπαθεί να καλύψει το πραγματικό της ρόλο που δεν είναι άλλος από την διαχείριση του καπιταλισμού σε κρίση. Οι απανταχού χρυσαυγήτες, λοιπόν, υπόσχονται σε όσους τους ακολουθήσουν ότι θα τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, να βρουν δουλεία, να μπορούν χωρίς φόβο, όπως λένε,  να πηγαίνουν για ψώνια… Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου μοιράζουν υποσχέσεις να λύσουν μια και καλή το «πρόβλημα με την εγκληματικότητα των Ρομά», οραματιζόμενοι στην πραγματικότητα ένα πογκρόμ που παραπέμπει απευθείας στο φασισμό του Χίτλερ. Και ενώ διατυμπανίζουν ότι επιτελούν κοινωνικό έργο και νόμιμη πολιτική δράση στο παρασκήνιο μαχαιρώνουν μετανάστες, τοποθετούν εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Έτσι στο Αγρίνιο επιβεβαίωση αυτού του πράγματος αποτελούν η επίθεση στη Κατάληψη Apertus καθώς και το σκηνικό επίθεσης στους Ρομά που έστησαν στο Παναιτώλιο. Αναβιώνοντας έτσι ένα σύγχρονο απαρτχάιντ , ευθύνες για το όποιο έχουν και κάποια τοπικά ΜΜΕ που εδώ και καιρό δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα.

Όμως τα προβλήματα  μέσα στις κοινωνίες προκύπτουν από την φύση του καπιταλιστικού συστήματος και από τις κοινωνικές σχέσεις που αυτό δημιουργεί. Κανένας δεν πρόκειται να βοηθηθεί συνολικά παίρνοντας απλά ένα «τηλέφωνο την Χρυσή Αυγή». Αυτοί οι τενεκέδες της Χρυσής Αυγής που σήμερα προφέρουν απλόχερα την βοήθεια τους, αύριο θα ζητούν ανταλλάγματα, όπως κάνουν οι νταβατζήδες και οι προστάτες. Έτσι και αλλιώς η ιδέα τους για δημιουργία  σωμάτων περιπολίας σε γειτονιές μοιάζει με πολύ καλή μπίζνα. Καλούμε την τοπική κοινωνία, να μην χάψουν τα ψέματα από  τις φαιδρές προσωπικότητες που αποτελούν τον τοπικό πυρήνα της φασιστοοργάνωσης, να μην επιτρέψουν την φασιστομούρη των χρυσαυγητών να χωθεί στην καθημερινότητα και στη ζωή τους. Να γυρίσουν την πλάτη σε κάθε επίδοξο προστάτη των κοινωνικών συμφερόντων.

Η ιστορικότητα της κρίσης δείχνει πως αυτή οδηγεί στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, την εξαθλίωση και στον κοινωνικό εκφασισμό. Η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει ούτε από το κράτος, ούτε από το παρακράτος, ούτε από τις συμμορίες. Η άμυνα μας απέναντι στην κρίση είναι οι σχέσεις αλληλοβοήθειας και αλληλουποστήριξης, η αυτοοργάνωση, οι κοινωνικές δομές, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη. Μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και  διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας.

Τα «επεισόδια» (όπως απαξιωτικά αναφέρονται από τον τοπικό αστικό τύπο) που ξεκίνησαν με τις απόπειρες παρουσίας της Χρυσής Αυγής στο Αγρίνιο,  δεν είναι μια «βεντέτα» μεταξύ κάποιων άκρων. Προκύπτουν από την ίδια την ιστορία του Αγρινίου… Η κοινωνία μιας πόλης με βαθιά αγωνιστική διαδρομή, με αιματηρές μνήμες από εργατικούς αγώνες, με μαζικές εκτελέσεις και δημόσιους απαγχονισμούς, δεν μπορεί να αφήσει τους απογόνους των χαφιέδων, των δοσίλογων και των γερμανοτσολίαδων να περιφέρονται προσποιούμενοι τους σωτήρες στους δρόμους, τα σοκάκια και τα χωράφια της.

 Η απάντηση μας είναι πολιτική και κινηματική!

Ούτε βήμα πίσω!

Ούτε στο Αγρίνιο, ούτε πουθενά

Τσακίστε τους φασίστες σε πόλεις και χωριά

                    11 Ιουλίου 2012

Κατάληψη Apertus

Καλυβίων 70, Αγρίνιο

Δευτέρα 18 Ιουνίου

Προβολή “ ο πραγματικός φασισμός” ( β μέρος)

Ώρα 22:00

Σάββατο 9 Ιουνίου, ώρα 8:00μμ

Συζήτηση: "Κρίση και εκφασισμός τησ κοινωνίας"

Προβολή: "Ο πραγματικός φασισμός" (60min)

Θα ακολουθήσει αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο

Αν όλα αυτά δεν είναι φασισμός,

τότε τι είναι;;;

Η κρίση που χτύπησε την Ελλάδα από το 2008 δεν είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση στη διάρκεια της ιστορίας. Οι λειτουργίες του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος ποτέ δεν ήταν ομαλές, αντίθετα πάντα παρουσιάζονταν περίοδοι οικονομικής ύφεσης ή ανάκαμψης. Η κρίση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος οικονομίας. Για την Ελλάδα συγκεκριμένα, οι προηγούμενες της κρίσης δυο δεκαετίες αποτέλεσαν δυο δεκαετίες ανάκαμψης της οικονομίας, αφού οι τράπεζες χορηγούσαν αφειδώς δάνεια (από στεγαστικά μέχρι διακοποδάνεια), η ολυμπιάδα του 2004 βοήθησε στην άνθιση του κατασκευαστικού τομέα όπως και η εισροή στη χώρα χιλιάδων μεταναστών προσφέροντας φθηνά εργατικά χέρια.

Πλέον μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εκμεταλλευόμενοι είναι αυτοί που δέχονται στο χειρότερο βαθμό τις συνέπειες. Η κοινωνική εξαθλίωση διαφαίνεται πλέον σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού οδηγούνται στη φτώχεια και στην ανεργία. Εργασιακά κεκτημένα εξαφανίζονται, το δημόσιο σύστημα υγείας και παιδείας καταρρέει, μικρομάγαζα κλείνουν. Οι εργαζόμενοι φτύνουν αίμα για να τα βγάλουν πέρα, οι αυτοκτονίες αυξάνονται, οι άστεγοι πολλαπλασιάζονται. Από την άλλη πλευρά τα αφεντικά με τις πλάτες του ΔΝΤ και της τρόικας κερδοφορούν,  βλέποντας πως η κρίση είναι η ευκαιρία να υποτιμήσουν ακόμα περισσότερο το κόστος της μισθωτής εργασίας. Έτσι και αλλιώς έχουν να ψαρέψουν από μια δεξαμενή που όλο και μεγαλώνει: αυτή των ανέργων.

Τα χρόνια της κρίσης κράτος και αφεντικά δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Το καθεστώς γίνεται συνέχεια όλο και πιο απολυταρχικό και το σύνθημα που δονεί κάθε πορεία των αντιστεκόμενων ανθρώπων είναι ότι έχουμε πάλι χούντα. Κάθε αντίσταση στο καταιγισμό μέτρων που οδηγούν στην υποτίμηση των ζωών μας έχει πάντα την ίδια αντιμετώπιση: συκοφάντηση από τα ΜΜΕ και άγρια καταστολή από το κράτος. Οι απεργίες και οι πορείες του τελευταίου χρονικού διαστήματος χτυπιούνται με πρωτοφανή αγριότητα (δακρυγόνα, ξύλο που πολλές φορές είναι δολοφονικό ακόμα και σε δημοσιογράφους, συλλήψεις και προφυλακίσεις).

Σε μια τέτοια περίοδο, όπου το κράτος τείνει στον ολοκληρωτισμό, είναι που ο φασιστικός λόγος νομιμοποιείται και γίνεται πλέον δημόσιος λόγος, τόσο από την πλευρά των εξουσιαστών, όσο και από την πλευρά της κοινωνίας που τείνει στον εκφασισμό της. Έτσι, κάτω από την ομπρέλα της δημοκρατίας, ο φασισμός αποκτά το ιδεολογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο οικοδομούνται κρατικές πολιτικές. Πολιτικές που σκοπεύουν στο διαχωρισμό των εκμεταλλευομένων (ντόπιοι εναντίον μεταναστών, εργαζόμενοι εναντίον άλλων εργαζομένων, γείτονας εναντίον γείτονα) ώστε να αποπροσανατολιστούν και η δυσαρέσκεια να μη στραφεί στους πραγματικά υπαίτιους –κόμματα, τραπεζίτες, αφεντικά.

Η δημοκρατίας τους ξεχειλώνει ώστε να χωρέσει και την ακροδεξιά, θέτοντας στο επίκεντρο την μετανάστευση και την όξυνση της καταστολής. Αυτό ακριβώς είδαμε  να παίζεται προεκλογικά από τα  περισσότερα κόμματα της πολιτικής σκηνής -βλέπε ΝΔ, Πασόκ, Λάος, Ανεξάρτητοι Έλληνες -που μετατόπισαν τις πολιτικές τους θέσεις όλο και πιο (άκρο)δεξιά. Έτσι με την απόλυτη συμπαράσταση των ΜΜΕ έφθασαν σε ένα κρεσέντο αποπροσανατολισμού, δημιούργησαν το δικό τους δόγμα του σοκ ρίχνοντας όλο το μένος τους στους μετανάστες. Έπαιξαν με άθλιο τρόπο το παιχνίδι του φασισμού και του ρατσισμού, θέλοντας να δημιουργήσουν δήθεν αίσθημα ασφάλειας και να δείξουν ποιος είναι ο εχθρός. Για αυτό το λόγο επί μέρες γίνονταν επιχειρήσεις σκούπα στο κέντρο της Αθήνας και στήνονταν στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρουσιάζοντας τους μετανάστες ως υγειονομική βόμβα και ως τον ύψιστο εχθρό εσωτερικής ασφάλειας. Ο Σαμαράς βγάζει την τελευταία προεκλογική ομιλία του στον Έβρο και καυχιέται για το φράχτη… Στο προεκλογικό του σποτάκι που θα μπορούσε να ανήκει στη Χρυσή Αυγή ή στο Λάος, λέει ότι θα αποκαλύψει τις κουκούλες, θα απαγορεύσει τις διαδηλώσεις, θα κλείσει τις καταλήψεις και θα ανακαταλάβει τη πόλη. Ο Λοβέρδος μαζί με τον Χρυσοχοΐδη θέλοντας να αποδείξουν ότι οι μετανάστριες μεταδίδουν AIDS στην «αγία ελληνική οικογένεια» στήνουν ολόκληρο σκηνικό στο κέντρο της Αθήνας διαπομπεύοντας και προφυλακίζοντας οροθετικές γυναίκες –μετανάστριες, ημεδαπές, τοξικοεξαρτημένες, υποσιτισμένες, άστεγες- που στο τέλος αποδείχθηκε ότι κάποιες από αυτές δεν ήταν καν οροθετικές. Έπαιξαν έτσι το τελευταίο τους προεκλογικό χαρτί καθώς το μίσος για τους μετανάστες, το αίσθημα ασφάλειας μαζί με τη δημιουργία αισθήματος φόβου ακυβερνησίας και εξόδου από το ευρώ αποτελούν τους βασικούς πυλώνες επιβίωσης του συστήματος.

Εδώ κορυφή του παγόβουνου αποτελεί το ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, που το τελευταίο διάστημα αυτοπροσδιορίζεται ως  λαϊκό  αντιμνημονιακό πολιτικό κόμμα. Τo γεγονός της εισόδου του εν λόγο κόμματος στη βουλή δεν ήταν κάτι το μη αναμενόμενο. Τα ρατσιστικά καθάρματα της Χ.Α πλέον έχουν εξελιχθεί από μια συμμορίτικη νεοναζιστική οργάνωση σε ένα νόμιμο κόμμα, έχοντας όμως διατηρήσει τα πρώην χαρακτηριστικά τους ανέπαφα (βλέπε πογκρόμ μεταναστών, τραμπουκισμούς αγωνιστών, «ηγέρθητε» σε δημοσιογράφους, απειλές για απελάσεις μεταναστών με οποιοδήποτε τρόπο). Έτσι έγινε η νομιμοποίηση του παρακράτους από ένα μέρος της κοινωνίας, χωρίς να γνωρίζουμε εάν αυτό το μέρος της κοινωνίας τους ψήφισε με κριτήριο το γεγονός ότι είναι γνήσιοι απόγονοι των Ναζί ή από πλήρη άγνοια. Το σίγουρο είναι, ότι μεγάλο μέρος ψηφοφόρων τους ψήφισε, πιστεύοντας στην «εναντίον όλων» ατάκα τους ότι θα μπουν στη βουλή και θα καθαρίσουν, θα αναμετρηθούν με τους «προδότες» σάπιους πολιτικούς. Κριτήριο που διαψεύδεται καθώς οι ίδιοι προέρχονται από χώρους της δεξιάς ή αλλιώς το χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις.

Η συμμορία της Χ.Α  αποτελεί ξεκάθαρα μια παρακρατική  οργάνωση. Όχι μόνο γιατί πάντα αποτελούσε εφεδρεία των κατασταλτικών δυνάμεων (όταν δεν τα κατάφερναν τα κλομπ των ΜΑΤ αναλάμβαναν τα μαχαίρια των φασιστών) και δρούσε, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, σε συνεργασία με αυτές. Αλλά και γιατί διατηρούσε πάντα μια πολύ στενή σχέση με το παρακράτος της μαφίας και της «νύχτας». Δεν είναι τυχαία άλλωστε η εμμονή της με υποβαθμισμένες περιοχές όπως η πλατεία Αττικής και ο Άγιος Παντελεήμονας. Μέλη της δραστηριοποιούνται στις συγκεκριμένες περιοχές με «προστασίες», λαθρεμπόρια, σωματεμπόριο και εισοδήματα από ακίνητα. Κάτι που σημαίνει ότι η εθνοκάθαρση που επιχειρούν εκεί εκτός από τα ρατσιστικά χαρακτηριστικά της υποβόσκει και μια «επιχειρηματικότητα». Το «μαύρο χρήμα» λοιπόν από αυτές τις παρακρατικές και μαφιόζικες δραστηριότητες θα πολλαπλασιαστεί σε περίπτωση αναβάθμισης των περιοχών αυτών. Για να επιτευχθεί αυτό όμως θα πρέπει οι γειτονιές αυτές να «καθαριστούν» από τους «μιαρούς» μετανάστες και πρόσφυγες που σύμφωνα πάντα με την επίσημη θέση του κράτους αποτελούν μια «υγειονομική βόμβα». Δεν είναι τυχαία άλλωστε η σύνδεση των μελών της Χ.Α με ιδιοκτησίες πορνοξενοδοχείων, ακόμη και με συμβόλαια θανάτου όπως στη περίπτωση του φυλακισμένου Χρήστου Ρήγα, υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη της Χ.Α στη Δ. Ελλάδα…

Την ώρα που οι χρυσαυγίτες παρελαύνουν κουστουμάτοι στα κανάλια, η στοιχειώδης αίσθηση ανθρωπιάς καταργείται και η κοινωνία οδηγείται στον εκφασισμό και την αποχαύνωση. Κάποιοι φωνάζουν «έξω οι ξένοι» και «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές» αναδεικνύοντας πως μέρος της κοινωνίας βλέπει τον εχθρό στο μετανάστη  και δεν μπορεί να καταλάβει τα κοινά χαρακτηριστικά της καταπίεσης και της εξαθλίωσης. «Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία τους. Άλλωστε ο φασισμός είναι το μίσος προς τους αδύνατους και ο θαυμασμός προς τους ισχυρούς». Ο φασισμός στρέφεται τώρα ενάντια στους μετανάστες όπως στα τελευταία γεγονότα της Πάτρας, ή σε τοξικοεξαρτημένες «οροθετικές» γυναίκες όπως προεκλογικά στο κέντρο της Αθήνας, αλλά σε λίγο θα στραφεί σε αυτούς που περισσεύουν για το σύστημα. Στους αστέγους, τους άνεργους, σε αυτούς που δεν θα έχουν να πληρώσουν για την ασφάλισή τους, στους φτωχούς.

Ενάντια σε ένα αναδυόμενο κοινωνικό εκφασισμό εμείς πρέπει να αντιτάξουμε την αλληλεγγύη των από κάτω, ενάντια σε αυτούς που μας δυναστεύουν. Να μην παίξουμε το παιχνίδι που μας πλασάρουν στρεφόμενοι ο ένας ενάντια στον άλλο. Να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του στη εξαθλίωση που μας υπόσχονται, να οργανώσουμε τις αρνήσεις μας και τις αντιστάσεις μας ενάντια σε ένα καθεστώς που μυρίζει εκμετάλλευση και εξαθλίωση. Να μην ξεχάσουμε ότι είμαστε άνθρωποι.

Ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας να δημιουργήσουμε κοινωνικές δομές και σχέσεις αλληλεγγύης, να οργανωθούμε σε κοινωνικούς χώρους αντίστασης, σε συνελεύσεις γειτονιών και κατοίκων, με αδιαμεσολάβητους και αντιεραρχικούς όρους.

Κατάληψη Apertus

«Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους.

Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα.

Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές.

Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα.

Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών.

Δεν ανήκα σ΄ αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ.

Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι.

Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε.

Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων.

Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου. Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ.

Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει.»

Eνημέρωση από την κατάληψη αντιβίωση για της επιχείρηση σκούπας κατά μεταναστών και σφράγισμα κτιρίων όπου έμεναν μετανάστες στο παλιό νοσοκομείο χατζηκώτσα το Σάββατο 26-05, όπου μπάτσοι σφράγισαν μέσα στα κτίρια 6 μετανάστες χωρίς φαγητό και νερό. Οι μετανάστες απεγκλωβίστηκαν από συντρόφους.

Εδώ και 15 χρόνια τα κτίρια του παλιού νοσοκομείου Χατζηκώστα είχαν εγκαταλειφθεί. Με τον καιρό ένα ένα άρχισε να παίρνει ζωή από αντιεξουσιαστές και μετανάστες, καλύπτοντας έτσι πρωταρχικές ανάγκες της ζωής καθώς και πολιτικές/πολιτιστικές/κοινωνικές ανάγκες. Με πολύ κόπο και συλλογική εργασία τα κτίρια άρχισαν να ανακατασκευάζονται. Αυτή η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως. Παρόλα αυτά, η κοινότητα των ανθρώπων που έχει ανάγκη και χρησιμοποιεί τα κτίρια δημιουργεί σιγά σιγά τις αντιιεραρχικές δομές αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης της ζωής μας, πετώντας στα σκουπίδια τους τεχνητούς ρατσιστικούς διαχωρισμούς και τους θεσμούς διαμεσολάβησης, καταστολής και εξουσίας.

Την Πέμπτη 5 Απριλίου γίνεται το δικαστήριο για την υπόθεση της επίθεσης φασιστών εναντίον συντρόφου  στις 4/9/2007 με αποτέλεσμα  σοβαρό τραυματισμό στο μάτι του.

 

Eκδήλωση – Συζήτηση

από την Αντιφασιστική Συνέλευση Autonome Antifa, 

Παρασκευή 11 Νοέμβρη 19.00

στην κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70 (περιοχή Δικαστηρίων)

Σάββατο 12 Νοέμβρη 19.00

στην κατάληψη Αντιβίωση στα Γιάννινα

Παπανδρέου 2 & Μπελογιάννη (παλιό νοσοκομείο Χατζηκώστα)

Στις 3/5/2011 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη συγκέντρωση της Επιτροπής Αγώνα για να γίνει η Ηγουμενίτσα μια «ανθρώπινη πόλη», με αποκλεισμό του λιμένα της πόλης και αίτημα-πίεση προς τις αρχές να φύγουν οι μετανάστες. Στην συγκέντρωση συμμετείχαν 400-500 άτομα ενώ σε κοντινή απόσταση παραβρίσκονταν 7 διμοιρίες  ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες. Την ώρα της συγκέντρωσης σύντροφοι παρακολουθούσαν τις εξελίξεις παίζοντας ποδόσφαιρο μαζί με τους μετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα γνωστό φασιστοειδές χαιρέτησε ναζιστικά και άτομα της συγκέντρωσης έριξαν καπνογόνο και κροτίδες με σκοπό να προκαλέσουν τους μετανάστες.  Η μόνη αντίδραση των μεταναστών ήταν να χειροκροτήσουν και να σχηματίσουν το σήμα της νίκης με τα δάχτυλά τους. Αυτό ήταν η αρχή. Στην συνέχεια όμως τα γεγονότα άρχισαν να κλιμακώνονται, μιας και κάποιοι ήθελαν οπωσδήποτε να προκαλέσουν και να επιτεθούν στους μετανάστες. Στην συνέχεια τα επεισόδια οξύνθηκαν. Οι μετανάστες αποσύρθηκαν στο βουνό όπου και διαμένουν, ενώ πλήθος από την συγκέντρωση πετούσε πέτρες και εξορμούσε εναντίων τους. Ακολούθησαν 4-5 ώρες με πετροπόλεμο, οδοφράγματα και ασταμάτητο καταιγισμό δακρυγόνων και χημικών από τα ΜΑΤ. Τα δακρυγόνα δεν σταμάτησαν να πέφτουν καλύπτοντας το βουνό με ένα άσπρο πέπλο καπνού, ενώ το πλήθος της  συγκέντρωσης αποτελούσε μία άτυπη βάση ανεφοδιασμού της άγριας φασιστονεολαίας της Ηγουμενίτσας.

Όλοι αυτοί που θέλουν «να πετάξουν τους μετανάστες στο λιμάνι», λειτουργούν ως άτυπη εφεδρεία των δυνάμεων καταστολής. Όλοι αυτοί που παραβρίσκονταν στις οδομαχίες, που ναι μεν δεν πετούσαν πέτρες προς τους μετανάστες, άλλα χειροκροτούσαν και επευφημούσαν τα «νιάτα της Ηγουμενίτσας», έχουν πάρει ξεκάθαρα θέση: Δεν θέλουν μία «ανθρώπινή» Ηγουμενίτσα, αλλά μια Ηγουμενίτσα χωρίς τους «μιαρούς» μετανάστες.

Απέναντι στον κοινωνικό αποκλεισμό, την ξενοφοβία και την ρατσιστική βία, προτάσσουμε την αλληλεγγύη ως συνιστώσα του αγώνα των μεταναστών για αξιοπρέπεια και χειραφέτηση. Μια αλληλεγγύη, που αποτελώντας μια βαθμίδα προς συνεύρεση και σύμπραξη, στρέφεται ενάντια σε κάθε είδος ρατσισμό από όπου και αν αυτός πηγάζει ή προέρχεται.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΣΥΝΟΡΑ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Στις 11/05, ήμερα Γενικής Απεργίας, στo κέντρο της Αθήνα οι κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους επιτέθηκαν  στην πορεία με εμμονή κυρίως στα ανεξάρτητα και ακηδεμόνευτα μπλοκ. Άγριοι ξυλοδαρμοί, δολοφονικά χτυπήματα, χημικά, χειροβομβίδες κρότου λάμψης, συλλήψεις, αιμόφυρτοι και τραυματισμένοι διαδηλωτές. Από αυτήν την δολοφονική επίθεση, ο Γιάννης Κ. από το μπλοκ της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων, τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε με ΕΚΑΒ στο χειρουργείο του νοσοκομείου Νίκαιας σε προθανάτια κατάσταση, με σοβαρό επισκληρίδιο αιμάτωμα και κατάγματα στο κρανίο. Τώρα ο Γιάννης Κ. νοσηλεύεται διασωληνωμένος στην εντατική.

Την Τρίτη 10 Μάη, ο 44χρονος Μανώλης Καντάρης, δολοφονείται στο κέντρο της Αθήνας από αγνώστους. Αιτία της επίθεσης, πιθανώς υπήρξε η προσπάθεια αφαίρεσης μίας τσάντας που είχε μαζί του.

Η δολοφονική αυτή ενέργεια είναι συνέπεια της όλο ένα και αυξανόμενης ανέχειας, φτώχειας και εξαθλίωσης που επικρατεί σε διάφορες συνοικίες του κέντρου της μητρόπολης. Αμέσως μετά το περιστατικό, το φασιστικό παρακράτος άρχισε μια νεκρολόγια διεκδικώντας ηγετική θέση στον κοινωνικό αναβρασμό. Παράλληλα ο δήμαρχος της Αθήνας, μέσα από δηλώσεις, προτρέπει τους μετανάστες χωρίς χαρτιά «να γυρίσουν σπίτια τους», δίνοντας έτσι πάτημα σε κινήσεις εναντίων των μεταναστών. Το επόμενο χρονικό διάστημα ένα συνονθύλευμα οργανωμένων φασιστών και «αγανακτισμένων πολιτών», με την συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων, προβαίνουν σε ρατσιστικό πογκρόμ με συνέπεια των τραυματισμό δεκάδων μεταναστών, ενώ εκδηλώνονται συνδυασμένες επιθέσεις διμοιριών και φασιστών διαδοχικά κατά των καταλήψεων Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά και Βίλα Αμαλίας (Αχαρνών & Χέυδεν), οι οποίες αποκρούονται επιτυχώς από συντρόφισσες και συντρόφους. Επίσης τα ξημερώματα της Πέμπτης 12 Μάη στην περιοχή των Κάτω Πατησίων ένας νεαρός μετανάστης από το Μπαγκλαντές πέφτει νεκρός μαχαιρωμένος από δύο έλληνες φασίστες, οι οποίοι πρώτα τον καταδίωξαν με το μηχανάκι τους. Κάποιοι, λοιπόν, επιδιώκουν με κάθε τρόπο να διαιωνίσουν αυτή την κατάσταση.

Αυτοί οι «κάποιοι» δεν είναι άλλοι από οργανωμένους φασίστες, πλαισιωμένοι από ένα ασαφές νεφέλωμα εθνικοφρονούντων κατοίκων και καταστηματαρχών, μπράβων και νταβάδων, σε συνδυασμό με φαιδρές προσωπικότητες του δεξιού πολιτικού παρασκηνίου. Αυτοί, λοιπόν, οι «κάποιοι» που άλλοτε πυροβολούν και μαχαιρώνουν «για την πατρίδα που βάλλεται» και άλλοτε αυτοανακηρύσσονται υπερασπιστές των «φτωχών πλην τίμιων ελλήνων», είναι που θέλουν να στρέψουν τους ντόπιους με κάθε τρόπο εναντίον των μεταναστών. Οι γειτονιές του πολυεθνικού προλεταριάτου στην Αθήνα, την Ηγουμενίτσα, την Πάτρα, την Άρτα και αλλού, μετατρέπονται σε πεδία όπου εκδηλώνεται η ρατσιστική και κατασταλτική πολιτική του κράτους και σε τόπους όπου συναντιούνται οι κοινές επιδιώξεις του κράτους και των αφεντικών με τις εθνικοκυριαρχικές φαντασιώσεις των φασιστών. Με λίγα λόγια το ένα χέρι νίβει το άλλο…

Όλος αυτός ο αναβρασμός είναι απόρροια της λογικής του παραλόγου ενός συστήματος που αντιμετωπίζει τις συνέπειες της αντιαθρώπινης στρατηγικής του. Το υπάρχον σύστημα είναι του δημιουργεί περιοχές και συνθήκες εξαθλίωσης. Το υπάρχον σύστημα είναι που δημιουργεί τους πολέμους, την φτώχεια, την ανέχεια και αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τις εστίες τους για να περιπλανηθούν στον «παράδεισο» της ελληνικής βαρβαρότητας. Οι κρατικοί μηχανισμοί, ενώ θέλουν να παρουσιαστούν σαν εγγυητές της κοινωνικής ειρήνης, δεν είναι τίποτα άλλο από μηχανισμούς φίμωσης κάθε φωνής αμφισβήτησης και καταστολής κάθε πράξης αντίστασης.

Σημαντική, από άποψη συμβολισμού, είναι η χειρονομία της χήρας του Μ. Καντάρη να επιστρέψει τα λουλούδια που της έστειλε ο αρχηγός της φασιστικής «Χρυσής Αυγής», δείχνοντας στην κοινωνία ποιος είναι ο ρόλος των σύγχρονων ταγματασφαλιτών σε αυτήν την τραγωδία.

Όποιος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ή σφυρίζει αδιάφορα έχει πάρει ήδη θέση.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ–ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ–ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Ενάντια στην βία του κράτους, του παρακράτους και των αφεντικών

Κατάληψη Apertus

σχετικά με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών

 

 

Εδώ και τρεις μέρες στην ευρύτερη – κατά κύριο λόγο – περιοχή γύρω από τη Villa Amalias διαδραματίζονται γεγονότα, που νοήμονες άνθρωποι ζώντες εν έτη 2011, θα θεωρούσαν ότι πρόκειται για σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δεν ισχύει όμως κάτι τέτοιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, εδώ και τρία χρόνια περίπου, που κάποιοι δεν την έχουν βιώσει, κάποιοι δε θέλουν να τη δουν, κάποιοι αποχαυνώνονται και δε θέλουν να τη δουν, κάποιοι επαναπαύονται και κάποιοι όπως φαίνεται την αποζητούν.

Με αφορμή τον αποτρόπαιο φόνο του 44χρονου Μανώλη Καντάρη, στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου, κάποιοι θεώρησαν πως έφτασε η ώρα να καθαρίσουν την περιοχή από εκείνα τα παράξενα και μιαρά όντα (κατ’ αυτούς), τους μετανάστες, εξαπολύοντας ένα αδιάκριτο πογκρόμ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, και με τα κανάλια να έχουν στήσει χορό γύρω από το πτώμα (διογκώνοντας όλα τα κακώς κείμενα αυτής της υπόθεσης), βγήκαν ξανά οι γνωστοί μας πλέον γείτονες (άραγε η χρυσή αυγή είναι το καινούργιο όνομα κάποιας περιοχής των αθηνών, που δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό, λόγω γραφειοκρατίας στην ταμπέλα;) να βοηθήσουν τους κατοίκους που φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους. Ξαφνικά ο θάνατος ενός ανθρώπου από άγνωστους με σκοπό τη ληστεία, μετατράπηκε στο θάνατο ενός ολόκληρου «έθνους», από τους λαθρομετανάστες που δρουν ανεξέλεγκτα. Το καλύτερο σενάριο για τους φωσκολικούς φασίστες και κατοίκους νοσταλγούς μιας καθαρότητας ελληνικής, που την έχουν χάσει εδώ και τουλάχιστον μισή χιλιετία (αν υπήρχε ποτέ δηλαδή), για να οργανώσουν φιέστες με τρόπαιο οποιονδήποτε μετανάστη βρεθεί στο διάβα τους.

Εν ριπή οφθαλμού, και εκεί όπου όλοι οι αγανακτισμένοι έλληνες πολίτες καταδικάζουν την εγκληματικότητα και την ανεξέλεγκτη βία στις γειτονιές τους, αντιστρέφονται οι όροι και όλα επιτρέπονται, αρκεί να γίνονται από έλληνες. Επιτρέπονται οι προπηλακισμοί, οι μαζικοί ξυλοδαρμοί, τα μαχαιρώματα, παραδειγματικοί και καθ' ομοίωση φόνοι, όπως αυτός του 21χρονου μπαγκλαντεσιανού. Επιτρέπονται τα πάντα, στο όνομα του φόβου, της επιβίωσης, της επιβολής και της εκδίκησης. Επιτρέπεται ο κανιβαλισμός.

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Απόρροια μιας διαλυμένης κοινωνίας που αρνείται, ηθελημένα ή μη, να συνειδητοποιήσει την πηγή όλων αυτών. Να συνειδητοποιήσει ότι η ανέχεια και η εξαθλίωση δεν ήρθε, δεν έρχεται και θα έρθει ποτέ από τους από κάτω αυτού του κόσμου. Οι από κάτω είναι οι δέκτες (αποδέκτες στο πλείστο από ότι φαίνεται των περιπτώσεων) μια κατάστασης, που θα την τροφοδοτούν αέναα οι από πάνω, οι κατέχοντες το κεφάλαιο και την εξουσία, γιατί έτσι διασφαλίζεται η συνέχειά τους. Η χειραγώγηση και υποδούλωση του κόσμου, με κοινωνικά, οικονομικά και ταξικά κριτήρια, κρατά γι αυτούς την ισορροπία των βάσεων της καπιταλιστικής πυραμίδας.

Με το να χτυπήσεις, μαχαιρώσεις ή επιβληθείς στον κάθε που θεωρείς ότι είναι κατώτερός σου, χωρίς συγκεκριμένη λογική, από το χρώμα του δέρματός του ή από τη χώρα προέλευσής του, δε θα σου λύσει, ούτε το οικονομικό σου πρόβλημα(εκτός αν όλοι ονειρεύονται να δουλεύουν νυχθημερόν σε φανάρια, μπουρδέλα, ως μικροπωλητές, οικοδόμοι, καθαρίστριες για ένα κομμάτι ψωμί), ούτε το κοινωνικό σου, μιας και πάντα θα έχεις το κόμπλεξ – αφού το έχεις και τώρα – κατωτερότητας και απαξίωσης της ζωής σου από κάποιον που θεωρείς ότι είναι ανώτερός σου.

Η λύση θα έρχεται πάντα μέσα από τη συνειδητοποίηση και τις συλλογικές εστίες αντίστασης απέναντι σε εκείνους που ουσιαστικά απομυζούν τις ζωές μας. Σε εκείνους που καταδικάζουν ερήμην, τους από κάτω ταξικά, σε ένα ολοκληρωτικό αλληλοφάγωμα, υπό το πέπλο της τάξης, της ασφάλειας και της ευημερίας. Αυτής της τάξης και της ασφάλειας, που έστειλε και το νεαρό διαδηλωτή Γ.Κ. στην εντατική (και ακόμη 70 διαδηλωτές στα νοσοκομεία τραυματίες), έπειτα από τα πολλαπλά δολοφονικά χτυπήματα που δέχτηκε από τα ένστολα γουρούνια-εκτελεστικά όργανα της χουντοδημοκρατίας τους.

Για την ιστορία:

Τις τελευταίες 3 ημέρες, και σε συνέχεια του αναβρασμού που υπήρξε με το φόνο του Μ.Κ., οι καταλήψεις της περιοχής της πλ. Βικτωρίας δέχθηκαν κάποιες απόπειρες συντεταγμένων επιθέσεων από χρυσαυγίτες, αγανακτισμένους κατοίκους ( και προς θεού τους μην τους πεις ποτέ ρατσιστές) και μπάτσους. Χρονολογικά η πρώτη απόπειρα έγινε στις 10/5 στην κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, με φασιστάκια να προσπαθούν να επιτεθούν στο κτίριο υπό την συνδρομή των μπάτσων, οι οποίοι με τη ρίψη χημικών προς τους καταληψίες τους ώθησαν εντός του κτιρίου.

Αμέσως μετά ήρθε η σειρά της Villa Amalias. Και τις τρεις αυτές ημέρες οι προαναφερόμενοι (φασίστες και μπάτσοι) προσπαθούν να επιτεθούν στην κατάληψη, κάτι που δεν κατάφεραν μιας και η συσπείρωση και η αλληλεγγύη του κόσμου, που βλέπει μέρος του εαυτού του στη Villa, απέτρεψαν αυτή τους την επιδίωξη. Αρωγός πάντα στην προσπάθεια τους, όπως και σε όλες τους τις κινήσεις μέχρι τώρα, η αστυνομία. Άλλοτε χέρι με χέρι στην ίδια ευθεία, άλλοτε οι μπάτσοι μπροστά και πίσω  τα φασιστοειδή σκυλάκια τους, άλλοτε τούμπαλιν, όπως και να έχει αυτή η παράνομη σχέση στοργής και πάθους ελληνικής αστυνομίας και φασιστών, έχει αρχίσει από καιρό να νομιμοποιείται με την εξόφθαλμη συγκάλυψη, πέραν του κράτους, δηλαδή του εργοδότη και των δύο, και των μμε (πιστού εργολάβου και συνεργάτη του κράτους σε ανάληψη δημόσιων έργων κοινωνικής αποχαύνωσης και διαστρέβλωσης γεγονότων), με την παρουσίαση της ιστορίας, είτε μισής, είτε παραποιημένης. Η αλήθεια σε τρεις αράδες είναι ότι ήρθαν, πήραν την απάντησή τους – και όχι μόνο – και λάκισαν, γιατί οι νταβατζήδες τους μας έριξαν χημικά. Τέλος.

Όλοι αυτοί οι «κύριοι» θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι για εμάς οι άνθρωποι και οι ιδέες μας δεν είναι αναλώσιμα προϊόντα ή μέρος μιας μόδας, που στην πρώτη ευκαιρία θα τους αλλάξουμε ή θα τους πετάξουμε στον κάδο των απορριμμάτων. Οι απαντήσεις, από όποιο μετερίζι δοθούν, θα είναι πάντα συλλογικές, δυναμικές και αυτούσιες, και όχι υποβασταζόμενες ή χειραγωγημένες από τον εκάστοτε που θέλει να πάρει υπεραξία πάνω σε πτώματα, μεταφορικά ή ουσιαστικά. Η ζωή για εμάς δεν έχει «τιμή» για να την παζαρέψουμε στις αγορές των εθνικοτήτων και της ψευδεπίγραφης εθνικής υπερηφάνειας αυτών.

Το έχουμε γράψει κα παλαιότερα, αλλά δεν κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε: βρισκόμαστε συνειδητά απέναντι και ενάντια σε κάθε εθνικότητας εκμεταλλευτή, μπράβο, νταβατζή, πρεζέμπορο. Όμως, γνωρίζουμε επίσης ότι αυτό που λείπει δεν είναι ούτε η αστυνομία (αυτή περισσεύει…), ούτε η απαίτηση για τάξη και ασφάλεια, ούτε βέβαια η ρατσιστική προπαγάνδα και η φασιστική βία. Αυτό που λείπει είναι το θάρρος της επαφής και της συναναστροφής με τον διαφορετικό, ο αλληλοσεβασμός και η αξιοπρέπεια, οι απόπειρες για διαπολιτισμική συνύπαρξη και (ουσιαστική και όχι παρακρατική…) αυτοοργάνωση, που μπορούν να επουλώσουν πολλές απ’ τις πληγές των πολυεθνικών-προλεταριακών γειτονιών μας.

 

13/5/2011

Κατάληψη Villa Amalias

Αχαρνών 80 & Χέυδεν

Για την εκτέλεση των 120 αγωνιστών (14/04/1944) στο Αγρίνιο από τους Ναζί και τους ντόπιους γερμανοτσολιάδες. Αφίσα από την αντιφασιστική συνέλευση Αγρινίου.